เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ครับ น้องโอ ความรู้หลากหลายสั่งสมมาจากประสบการณ์
บางครั้งก็ค้นคว้ามา โดยที่คนอ่านก็นึกไม่ถึง
ยินดีที่ได้รับความบันเทิงครบทุกรส

 

ครูมืดท่านเป็นปรมาจารย์โขนระดับประเทศ
ลุงพรานเราแค่คนในตำนานที่สูญหาย ชาวป่าบ้านๆ
คงเทียบเคียงกันไม่ไหวนะน้องสไปเดอร์ฯ
คนละบุคลิคเลยละ

 

ยินดีครับ มีให้ตื่นเต้นตลอด
ควบคุมระดับการเต้นของหัวใจไว้บ้างนะครับ
อย่าให้โครมครามมากไป-ฮ่า

 

ผ่านมาครึ่งร้อยปีกว่า ป่าเขาก็คงไม่สูญไปไหน
แต่อยู่ที่ใด ยากจะรู้ครับน้องบานชื่น
นักล่าหาสมบัติเดี๋ยวนี้ มุ่งไปในทะเล มหาสมุทรมากกว่า
เจอเรือสินค้าโบราณลำเดียวคุ้ม ทั้งทอง เงิน ของลายครามฯลฯ
ในป่าเขา หายาก ทรัพย์ในดิน ค้นยากกว่าสินในน้ำ
มีแต่ลายแทง ส่วนใหญ่ก็ไม่จริง หรือถูกขุดไปหมดแล้ว

 

ขอบคุณมากครับที่ชื่นชอบ ภาพประกอบ พยายามหาให้ชมเรื่อยๆๆตามเนื้อเรื่องครับ
ขอบคุณมากครับ

 

ที่สุดของการจัดสรรภาพประกอบเรื่อง
ขอโค้งคาราวะน้องต็อดฯผู้เยี่ยมยุทธ
ตรึงตา ตรึงใจสุดๆคือภาพค้างคาวนับล้าน
พุ่งตัดกับแสงสีทองท้องฟ้า ตามเนื้อเรื่อง

ภาพอื่นก็สุดยอดไม่แพ้กัน แต่เขานมสาว
แหลมไปนิดนึง-ฮ่า...แต่ไงก็ อเมซิ่งแหละครับ

 

ตามอ่านทันแล้วครับคุณอา..ช่วงนี้งานจะหมดสัญญาเลยนานๆ แวะเข้ามาอ่าน..กว่าจะตามทัน..แต่คุ้มค่าการอ่านทั้งความสนุก ตื่นเต้น สาระความรู้และความขบขัน..ยังเป็นแฟนคลับที่เหนียวแน่นแม้นานๆจะคอมเม้นท์สักครั้ง..แหะๆ

 

ขอบคุณครับคุณอา อ่านชื่อถูกแล้วครับ หารูปตามอากู๋ ครับคุณอา คงไม่ถึงกับเก่งซีจีครับ. คุณอา เพื่อให้พี่ๆๆๆได้เพิ่มอรรถรส ในการอ่าน แต่ขอขอบคุณพี่ๆๆๆที่ชื่นชอบครับ

ขอบคุณครับ

 

ครับ-เพิ่งเห็นวันนี้ว่าหัวยูสเซอร์เปลี่ยนแปลง
ก็ดีีครับท่าน เพราะจิตจริง ผมตั้งไว้อย่างนั้นอยู่แล้ว

เรื่องเม้นท์ดีๆ สมาชิกมากเป็นอย่างท่านว่า
ที่นี่รวมผู้มีรสนิยมยอดเยี่ยมในการอ่าน
รวมผู้มีจิตใจดีในการใฝ่บุญ เผื่อแผ่ธรรม
ถึงจะต้องใช้วิชาหลบหลีกคนรอบข้าง
ทั้งลูกน้อง...ผบ. หลาน ที่อยากงัดผมออกจากหน้าจอ
ก็ถือว่าเพลิดเพลินกับการเอาตัวรอดได้ดี
อ้อ...ยังไม่นับก๊วนกอล์ฟนะ เจริญในธรรมท่านโปฯ

 

ถึงจะหาตามอากู๋ ก็ใช่จะหาง่าย
ต้องหาเป็น และคัดเป็น ไม่ต้องถ่อมตนน้องต็อดฯ
รับคำชมไป เดี๋ยวปีใหม่มีรางวัลให้ แฮ่ม!

 

ขอบคุณท่านพี่ ที่ชื่นชอบภาพประกอบ จะหามาเติมอรรถรส ให้เรื่อยๆๆครับต้อง
ขอบคุณ คุณอาที่ รังสรรค์เนื้อเรื่องอันสุดยอดแห่งมหากาฬ การผจญภัยใน ครั้งนี้ครับ

 

ยินดีครับที่ตามอ่านจนทัน อย่าให้เสียงานก็โอเค
ในห้วงทุกข์ยากนี้ รักษางานไว้ให้ดี มีแต่คนบ่น

อยู่อย่างโลกไม่ช้ำ ธรรมไม่เสีย งานไม่เปลี้ย นี่ยากนะ

 

กว่าครึ่งร้อยปีก่อน ข่าวสารไม่ท่วมหูหัวอย่างวันนี้
คนหาเหล็กไหล ไม่ทราบเรื่องอาถรรพ์หรอกครับ
พอพลาดกันบ่อยๆ ถึงเป็นบทเรียนให้คนรุ่นต่อๆมา

น้องต็อดฯขอบคุณเรื่องภาพไปแล้ว
ผมขอขอบคุณซ้ำอีกที เพราะของเขาดีจริงๆ-ฮ่า

 

ไล่ต้อน ไล่ตาม ตอบโพสท์หมดแน่แล้ว
เข้าสู่เรื่องยาวๆสักตอน
ใครรอไม่ไหว ก็เอาไว้อ่าน
แกล้มกาแฟยามเช้าก็ได้ครับ
โดยเฉพาะ"ท่านหมื่นฯ"กับ น้องสกายฯ-ฮ่า

 

ขอบคุณ คุณอาครับ
คงต้องขอบคุุณ คุณอาที่ รังสรรค์บทกวี ท่องไพรในครั้งนี้ครับ ผมอ่านจนทำให้
มีแรงบันดาลใจอยากจะเพิ่มอรรถรส ของบทกวีของคุณอา (ผมว่าคุณอา เหมือนลุงตู่>>> คืนความสุขให้ประชาชน 555)

©©พี่ๆๆๆ ท่านไหนอยาก หารูปมาช่วยเพิ่มอรรถรส ในการอ่าน ยินดีนะครับ ®®
ขอบคุณครับ

 

ผมเคยดูละครเรื่อง สุภาพบุรุษจุฑาเทพ ตอนคุณชายธราธร ถ้าจำไม่ผิด ครูมืดท่านก็รับบทประมาณว่าเป็นพรานบ้านๆ นำคณะนักศึกษาโบราณคดีไปสำรวจปราสาทเก่ากลางป่าเหมือนกันนะครับ กับล่าสุดบทหมอผีประจำหมู่บ้านในเรื่องนาคี อันนี้ก็บทบ้านๆ เหมือนกัน ผมว่าหน่วยก้านแกพอได้เลยนะครับ อิอิ ^__^

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ยอดพรานเฒ่าตะนาวศรี นำชาวคณะกลับมาถ้ำอีกครั้ง คราวนี้พาวกไปด้านหลัง
ที่มีน้ำไหลเป็นน้ำซับ น้ำมวก ที่พวกเราใช้อาบดื่ม กิน หาทางปีนขึ้นเพราะด้านนี้
มีหินก้อนเล็ก น้อยใหญ่ ดักเรียงรายเป็นขั้น มีต้นไม้เล็กแต่แกร่งเหนียวเพราะขาดน้ำ
ขึ้นแซมเป็นที่เหนี่ยวมือ ระวังกันเพียงแค่ความลื่น ทางขึ้นส่วนใหญ่ลาดโค้งเอียง ระดับ45องศาหรือมาก-น้อยกว่าบ้าง...ขึ้นไม่ยาก แต่ก็ไม่ง่ายนัก

บักสมกับสองลูกหาบ รอคอยอยู่ด้านล่าง ให้หุงหาเสบียงเผื่อไว้ หลังเที่ยง
จะได้ลงมาโซ้ยกัน

สี่ชีวิต ไต่กันอย่างช้าๆระมัดระวังไม่ให้พลาดพลั้งตกเขาตายฟรี ใช้เวลาเกือบชั่วโมง
ก็ผงาดขึ้นสู่จุดสูงสุด ยามเมื่อยืดหยัดร่าง ยืนอยู่เหนือภูจริงๆ มันช่างให้ความรู้สึก
เสมือนดั่งตัวตนนั้น เป็นจ้าวแห่งพงไพรตะนาวศรีทั้งมวลเสียจริงๆ!

ภาพเบื้องล่างดูเล็กจ้อยถนัดตา ทุกอย่างมองแบบ เบิร์ด อาย วิว ยอดภูนมสาว
สูงจากยอดภูที่ว่าสูงแล้วของตะนาวศรีใช่เล่น ข้างบนที่นึกว่ามีพื้นที่น้อย กลับมี
ที่ราบกว้างใหญ่เอาการ ถ้าสามารถจัดปาร์ตี้ลอยฟ้าบนนี้ มีสิทธิ์จุคนได้ถึง ห้าสิบ
ชีวิต โดยรอบมีต้นไม้แข็งแรง ขึ้นแซมเป็นระยะ ให้นั่งบังแดด บังลม อากาศเย็น
ชื่นฉ่ำทรวง โอโซนเต็มปอด หาที่ใดเหมือน ไม่มีอีกแล้ว

อะไรไม่น่าตื่นเต้นเท่า ก้อนหินมหึมาที่ถูกมือยักษ์ยกมาแปะเป็นหัวจุกตั้งแต่
ยุคบรรพกาล หรือครั้งไหนก็ตามแต่...มีโพรงเล็กแบบโพรงถ้ำให้พอลอดตัว
เข้าไปได้ อัศจรรย์บริสุทธิ์ อยู่ตรงหน้า ให้ทดลองอีกครา

'จารย์เลิศดวงตาเป็นประกาย ทั้งคุณเทพ-ชาติก็ดูหายเหนื่อย ทุกคนยิ้มแย้มเป็น
หนแรกของวันนี้ ตั้งแต่แหกขี้ตาตื่นก่อนไก่ป่าขัน

"ความพยายามอยู่ที่ไหน...?" คุณเทพพูดกับตัวเองไม่ให้จบประโยค วาดหวัง
เต็มเปี่ยม ที่จะได้เห็นเหล็กไหลอีกครั้ง!

ลุงพรานอาสามุดให้เพราะตัวเล็ก แกเล่าว่า เมื่อลอดเข้าโพรง ด้านในเป็นที่กว้าง
ไม่น้อย มีทางให้เหยียบลงด้านล่าง แล้วบานออกเป็นโถงเล็กๆ กว้างพอนั่งได้สัก
5หรือ6คน แกมุดออกมาแจ้งให้ทุกคนทราบตามนั้น 3นักล่าเหล็กไหลชาวกรุง ผู้มุ่งมั่น
ผลุบเข้าโพรงน้อยไม่รอช้า

ถ้ำสะอาด อากาศถ่ายเทสะดวก ปราศจากค้างคาว อาจารย์เลิศไล้นิ้วไปตามผนัง
มีรอยแตก รอยแยกมากมายเหมือนถ้ำเถื่อนทั่วๆไป แต่ซอกที่น่าสนใจยังไม่เห็น
คุณเทพกับชาติ ช่วยส่องไฟหาอีกสองแรงแข็งขัน ขมีขมัน จนพบซอกหลืบพิกล...
อยู่เหนือหัวด้านในสุด

เป็นหลืบเหมือนชั้นวางของ แต่เป็นชั้นที่เกือบแนบเพดานถ้ำ มีช่องว่างให้แบมือ
สอดเข้าไปได้ครือๆ หากจะมีสิ่งใด ไหลออกมาได้ ช่องชั้นว่างของนี่ไง...ใช่เลย!!!

ลงทุนมากันขนาดนี้ ไม่ลอง ไม่รู้ อาจารย์เลิศกับทุกคนช่วยกันหยิบข้าวของจากย่าม
จากเป้ เตรียมทำพิธี ไม่มีการลองปืน ขืนลอง ถ้ากระสุนลั่นก็ตายหมู่ ในรูเล็กๆแค่นั้น
ไม่มีที่หลบ

เรียก"เหล็กไหล"กันดื้อๆ ด้วนๆ ตามตำราโดยไม่ต้องลอง ตัดพิธีกรรมหลายอย่าง ทิ้ง!!!

 

พักอีกแล้วครับ วันนี้เขียนมากหน่อย
เจอกันพรุ่งนี้ครับ ราตรีสวัสดิ์ทุกท่าน
หลับฝันดี มีแต่สุขกาย สบายใจเทอญ !

 

อ้อ งั้นขออภัยน้องสไปเดอร์ ถ้าครูมืดเล่นละครบทนั้น
ก็พอกล้อมแกล้มให้เป็ลุงพรานไหว...ผมไม่ได้ดูละครนะครับ
ก็เลยไม่รู้...ว่าระดับปรมาจารย์โขน มาเล่นบท"หมอผี"-ฮ่า

 

ว้าว ให้ผมเหมือนโน่น นี่ นักเขียนดังหลายคนแล้ว
อย่างนั้น ผมไม่ว่ากระไร...แต่อย่าง"ลุงตู่"ต้องขอครับ
อย่าให้เหมือนหรือเป็นเด็ดขาด...เหนื่อยตายชัก!
พวกหนุมานอาสา ขี้แตกเต็มกางเกงทั้งนั้น-ฮ่า
กอล์ฟของชอบท่านก็ไม่ได้ตี เมื่อก่อนผมเห็นท่านบ่อย
แถวไพน์เฮิร์ส บ้าง แถว ราชพฤกษ์บ้างเดี๋ยวนี้แทบไม่เห็น
สงสารจัง เรานักกอล์ฟเข้าใจหัวอกกันดี