เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

กุหลาบแดงแรงฤทธิ์มาเป็นตะกร้า
น้องเรย์ฝากแบ่งคนละดอก2ดอก

 

อีกหนึ่งวันสำคัญที่ไม่ควรลืม
"วันอาภากร"บิดาทัพเรือไทย...

วัน..อำลา........บิดา'เรือ
อา..ลัยเหลือ....เมื่อหวนหา
ภา..พิลาส.......มาดกรุณา
กร..เกริกกล้า....ศักดาแดน!

หมายเหตุ...พิลาส=งามอย่างมีเสน่ห์

 

ภาพนี้งดงามน่าทึ่งไม่น้อย
หากเส้นรัศมีสีสันนั้นไม่เป็น
การตบแต่ง ก็อะเมซซิ่งไม่เบา
บวกกับบรรยายจากลพ.ฤาษีฯ
ก็ได้บรรยากาศภาพน่าดูชม

 

หนึ่งภาพเพลินๆน้องมากิ
ชมเป็นของเล่นของสนุก...

เป็ดปอนปอน....ปูนปนปลอม
กระต่ายยอม.....ย้อมแยงแย่
แม้"คิวปิด"........มิตรรักแท้
นั่งป้อแป้..........แหย่รักปลอม!

 

วันละท่อนด้วยเนื้อหาพอดี
ก็เข้าทีดีนะน้องบานชื่น
วันนี้มอบท่อนยาวอีกท่อน
รอนอนอ่านให้เพลินละกัน

 

คุณชัยวัฒน์เหลืออยู่ 700 ก็มีอีก 2 ทานบารมี น้องสี่ขาชุมพรกว่าร้อยชีวิต กับ15 ครอบครัวรังสิตคลอง2 จัดแยกแบ่งทำได้พอเหมาะพอควร อนุโมทนาบุญทางไกลแม้ข้ามทวีปสุดขอบฟ้า ระยะทางมิเป็นอุปสรรครักแท้ โดยเฉพาะการบุญ เหนือกว่า รักแท้ไม่แพ้ระยะทาง-ฮ่า

 

วันอังคารนี้จะสำเนาที่คุณพัฒน์เขียนส่งให้เพื่อนเผื่อสนใจใคร่เอาจริงเอาจังกับการรักษาแนวนี้ อันที่จริงคนเป็นพาร์กินสันนั้นไม่ค่อยกล้าแตกแถวจากวิธีรักษาหมอปัจจุบันเท่าไหร่นัก เพราะกลัวไม่หายแล้วกลับไปหาหมอเดิมจะถูกรังเกียจ และค่ายาพาร์กินสันก็แพงมาก เพื่อนผมสองเดือนไปหาหมอหนึ่งครั้ง โดนค่ายาทีละสองหมื่นหรือหมื่นกว่านี่แหละ ขนาดยาบางตัวเบิกได้ แต่ส่วนใหญ่มักจะนอกเหนือที่มีเกณฑ์ เบิกยากมาก

คนเป็นโรคนี้จึงน่าเห็นใจมาก เพื่อนเป็นมายาวนานกว่าสิบปี ค่ายาคงหมดเป็นล้านแล้วกระมัง ขอบคุณคุณพัฒน์ที่จัดส่งความคืบหน้า กัญชาวิทยามาเรื่อยๆ โดยเฉพาะผู้เสียสละค้นคว้า ยอมเสี่ยงคุกเสี่ยงตะรางในเบื้องต้นเมื่อครั้งยังไม่เป็นที่ยอมรับ ปลูกตรงไหนก็โดนจับ

ไม่มีนักค้นคว้า หน่วยกล้าตาย นักสำรวจเหล่านี้ โลกและวิทยาการก็ย่ำเท้าอยู่กับที่ ไม่มีวันเจริญหรอก

เห็นการสร้างฉัตรยอดเจดีย์กับลวดลายรอบองค์ยังไม่คืบหน้ามาก สัปดาห์หน้า จะเริ่มนำพระเครื่องให้บูชา ส่วนหนึ่งมอบสมทบทุนค่า"เจดีย์โพธิ์เมืองปัก"กันก่อน แล้วค่อยเก็บเป็น"บุญต้นน้ำ"

ท่านที่พลาด สีผึ้งชั้นยอดหรือมีแล้วแต่อยากรับเพิ่ม ลองเข้าไปชมกระทู้ พระเครื่องเพื่อการกุศลที่คุณพัฒน์เปิดให้ร่วมบุญกันได้ ว่ากันตามอัธยาศัยและตามกำลัง โมทนาทุกท่านครับ

 

ฝนเปาะแปะ ดินแผ่ไอร้อน อากาศอบอ้าวไม่เข้าท่า หนีเข้าป่ากันดีกว่า รอแค่จิ้มตามเคย เวลาดี ที ไทม์ อย่าลืมชา-กาแฟ -ไอติม-น้ำแข็งไส-ขนมขบเคี้ยว แล้วก็เสื่อปู

 

(ต่อ)....อาถรรพ์"เหล็กไหล-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
=================
ความเดิม...ลิงใหญ่?...ไม่ใช่ มันเป็นหมีควายตัวใหญ่กว่าบักสมสองเท่า!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

เสี้ยววินาทีมรณะ ผมตวัดไอ้ห้านัดซัดตูมด้วยสัญชาติญาณ!

"เปรี้ยง"!

สติน้อยนิดบงการให้งัดปากกระบอกปืนสูงเหนือหัวเงาหมีใหญ่...

"โอ๊ย"...!

เสียงร้องภาษามนุษย์ ไม่ใช่สัตว์ตกใจบาดเจ็บ เงาดำใหญ่หงายผลึ่ง ร่างเล็กบักสมทะลึ่งพรวดขึ้นยืน...

ตายห่...ฉิบหายตายโหงตายกระเทียมผีป่าห่าดงเป็นพยาน ผมกระโจน 2 ทีถึงร่างบักสม ฉายไฟเห็นเจ้ามะนอนตาค้าง สัก 2-3 วิฯ ก็ทำตาปะหลับปะเหลือกหน้าแหยเก รีบฉุดมันขึ้นยืน มอญหนุ่มครางโอดโอย หนนี้ทำหน้าบอกบุญไม่รับ แยกเขี้ยวใส่ผม

"ฮ่วย...พี่ยิงไอ้มะทำไม?"...ไอ้น้องรักที่ราบสูงโวยวายลั่น ลุงพรานกับชาวคณะแตกตื่นแห่กันออกมาห้อมล้อม

ผมอึกอักพูดไม่ออก ปากขมปี๋ สติสตังขาดวิ่นชั่วครู่ กูเกือบเป็นฆาตกรจำเป็นหรือนี่?

เงาดำใหญ่ดันเป็นเจ้ามะกำลังก้มตัวปลุกบักสมจากท่านั่งหลับนก ผมตาฝาดขั้นวิกฤต มองผิดเป็นหมีควาย รีบอธิบายให้ทุกคนหายข้องใจว่าผมเมาขี้ตา นึกว่ามะเป็นหมี

"แปลก...น้องพรานไม่เคยพลาดขนาดนี้"...คุณเทพพูดได้ยินทั่ววง คุณนงมองผมอย่างห่วงใย

"ไม่น่าเชื่อ"...จอมขมังเวทย์เสริมอีกคน สีหน้าครุ่นคิดเหลียวมองรอบทิศที่ยังมืดสนิท แถมด้วยความเงียบสงัด กัปนาทกระสุนนัดนั้น ทำสัตว์กลางคืนอกสั่นขวัญหายเงียบกริบตาม ๆ กัน

"ไหว้เจ้าที่เจ้าทางเรียบร้อยดีรึ?"...อาจารย์ถามซ้ำ

"ขีดเส้นมงกุฏฯ รอบที่พักไม่ลืมครับ 'จารย์"...ผมยืนยันแต่น้ำเสียงคงแหบพร่า น้ำลายเหนียวหนึบ มือยังสั่นน้อย ๆ ใจระรัวเต้นกระดอน...

เชื่อแล้ว...ยิงช้าง ยิงเสือ สารพัดสัตว์อันตรายไม่น่ากลัวเท่าเกือบยิงคน!!!

"ป่าหินบนนี้ ของแรงไม่เบา"...อาจารย์เลิศเอ่ยเสียงดัง หันไปหาลุงพราน

"ลุงว่าไง?"

ลุงเฒ่าเกาหัวแกรก ๆ ไม่ตอบในสิ่งที่ตะแกเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก จอมขมังเวทย์ถอยไปทรุดนั่งข้างกองไฟ มือกอดอกตัวสั่นหงึก ๆ กับความเย็นยะเยือก พวกเราเดินไปล้อมวงเอาไออุ่น ความง่วงเหงาหาวนอน หายเป็นปลิดทิ้ง

"บางอย่างใช้อาถรรพ์ลวงตา พรางให้น้องพรานตาฝาด หวิดยิงพวกเดียวกัน"

ผมไม่เสริมอาจารย์เลิศให้คณะตื่นตระหนกว่า..."บางอย่าง"ที่ว่านั้น สะกิดปลุกผมตื่นอีกด้วย น่าฉงนที่องค์ปู่ไม่สำแดงปฏิกิริยา?!

(((ยังมีต่อ)))

__________________________

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ หัามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

ขออนุญาตคั่นโฆษณาสักครู่นะคะ

วันนี้มุขอส่งภาพงานสำคัญเนื่องจากเป็นวันอาภากร ตัววังด้านในถูกเปิดออกให้เข้าชมปีละสองครั้งในทุกวันที่ 19 พฤษภาคม และ 19 ธันวาคมของทุกปี ชุมชนนางเลิ้ง ตัวแทนใกล้เคียงก็มาร่วมพิธีในช่วงเช้า

เรือนไม้สีฟ้ายังคงถูกรักษาไว้ ช่วงเช้ามีพิธีทำบุญสงฆ์ ก่อนตามด้วยพิธีทางพราหมณ์ และมีการจัดนิทรรศการ จุดที่มุชอบที่สุดอยู่บริเวรชั้นสอง ภาพจากแผ่นเงินนูนรูปหลวงปู่ศุข และคัมภีร์อติสาระวรรคจำลองยังคงจัดแสดงอยู่ ตลอดทั้งวันมีแต่คนแวะไปกราบท่านค่ะ

*สำหรับคุณเทวดาผ่านฟ้าของหลวงตา มุขอส่งภาพในพิพิธภัณฑ์ให้ดูนะคะ อย่างละเอียด พร้อมเล่าเรื่องให้ฟังนะคะ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
ได้หนึ่งท่อน
สอดคล้อง
ตามจังหวะ

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

ดวงพวกเราไม่มีใครถึงฆาตบาดถลุง อาจทุลักทุเลขั้นคางเหลืองบ้างอย่างอาจารย์เลิศกับคุณชาติ แต่ยังไม่ต้องขุดหลุมฝังร่างสังเวยแม่ธรณีตะนาวศรี!

อากาศเย็นทารุณกระหน่ำลงมา แง่หินชะง่อนเนินเพิงผาห้อมล้อมกีดกันได้ไม่มาก คุณชาติตัวสั่นสะท้านโอดโอย...

"ไม่เป็นไรกันก็ดีแล้ว หลบก่อนละ ม่ายงั้นหนาวแข็งตายแหง"

คุณนงประคองร่างบอบบางคู่หมั้นหลบลมหนาวเข้าซอก คุณเทพกับอาจารย์เลิศก็ลุกตามกัน ทิ้งปริศนา "ภาพลวงตา" ล่องลอยเป็นอากาศธาตุในห้วงหนาวเหน็บเหนือขุนเขา

"ถ้าไม่ใช่น้องพรานยิง เป็นคนอื่นไอ้มะอาจตายไปแล้วก็ได้ อย่าคิดมาก อาถรรพ์พวกนี้ บางทีชอบลองของกับคนที่มันคิดว่า...เก่ง!"

ประโยคทิ้งท้ายยาวเหยียดจากจอมขมังเวทย์ เน้นตรงคำว่า "ลองของ" กับ "เก่ง" เสมือนการปลอบประโลมก่อนเข้านอนรอบสอง ทำผมค่อยผ่อนคลายความเครียด...

ลุงพรานงัดยาฉุนจุกกระพุ้งแก้ม โบกมือไล่บักสม เจ้ามะ กับดวงดาว

"นอน ๆ...เอาแรงไว้เดิน"...

ทุกชีวิตกระจายพรึ่บหายไปตามซอกหินใหญ่ เหลือผมกับลุงเฒ่าสองชีวิตนั่งตัวสั่นอังไฟ...

"ลุง...ผมเห็นหมีควายจริงนะ ไม่น่าเชื่อ"

ลุงเฒ่าโยนฟืนเข้ากองเพลิง ร้อง "ฮึ" พยักหน้ารับ อยู่กับผมสองต่อสอง ลุงเฒ่าเว้าคล่อง...

"เรื่องธรรมดานายทหาร คนเดินป่าเจอแบบนี้ทั้งนั้น ไม่เจอสิเป็นเรื่องแปลก"

จริงของยอดพรานกะเหรี่ยง...ภาพลวงตาทำให้นักล่ายิงกันเองมานักต่อนัก แม้กลางวันแสก ๆ ก็ไม่เว้น อย่าว่าแต่กลางคืนเดือนแรม มีแค่แสงดาวเป็นเพื่อนเหมือนแสงหิ่งห้อย

นกกลางคืนตีปีกโฉบแคว็ก แคว็ก ร้อง แซ้ก แซ้ก แซ้ก ลากยาวผ่านมาในรัตติกาลเสียงโหยหวนเยือกเย็นทำสะดุ้ง คนขวัญอ่อนมีหวังสติแตกวิ่งหูตาแหกตกเขาตาย

"นายทหารดวงแข็ง ผีแกล้งตรงตัว เอาทำผัวไม่ได้ ก็เอาคนอื่นแทน"...พรานเฒ่าพูดตรง ๆ ซื่อ ๆ ไม่อ้อมค้อม ทำผมหัวเราะออกเป็นหนแรกตั้งแต่แหกขี้ตาตื่น

"โธ่ลุ้ง...ผีพวกนั้นเลิกกวน เลิกตอแยแล้ว"

"อ้าว...มีผีตัวเดียวซะเมื่อไหร่ ทั้งป่าใหญ่ เขายาวปู๊น ผีป่านับไม่ถ้วน"

ลองนึกถึงภาพพิลึก ดึกดื่นค่อนคืน กลางป่าดงเถื่อน ขุนเขาใหญ่ บรรยากาศดิบ นรกหนาวห้อมล้อมทุกอนูกาย กระทาชายต่างวัย 2 ชีวิต นั่งถกกันเรื่องภูติผีปิศาจข้างกองไฟ ทำยังกับคุยเรื่องสาว ๆ ในวันเบา ๆ

ไม่รู้คุยเข้าไปได้อย่างไร ?...ฝ่าฝืนข้อห้ามคนโบราณทุกข้อ!

"แคร็ก"...!

เสียงกิ่งไม้หัก ทักท้วงการสนทนา ลุงเฒ่าคว้าอีแก่ติดมือ ทิ้งตัวม้วนร่างออกนอกเงาสว่างข้างกองไฟ กลิ้งกายเข้าหาเงามืด...ฉับไวเกินวัย

"ระวัง...นายทหาร อันตราย"!!!

------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

ได้แถม
ต่อ
อีกท่อน

 

ทำบุญประจำวันอาทิตย์

 

ธรรมมะก่อนนอนคืนนี้ ฝันดีทุกท่านครับ

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

สวัสดีครับ เริ่มต้นทำงานในสัปดาห์ใหม่ ด้วยความสดชื่น เบิกบานกันนะครับ สำหรับท่านใด หยุดพักผ่อน ก็ขอให้มีความสุขนะครับ

 

สวัสดีคุณอา และสมาชิกทุกท่านครับ
เห็นกรมอุตุ พยากรณ์ ว่าเรากำลังเข้าสู่หน้าฝนแล้ว
แต่ที่หัวหิน แดดยังจ้าอยู่เลยครับ

วันนี้ขอบารมีพระอู่ทอง กรุวัดเหนือ กาญจนบุรี
มาอำนวยอวยพร ขอให้ทุกท่าน มีแต่ความสุข ความเจริญ
ต้อนรับหน้าฝนกันครับ

 

ธรรมมะก่อนนอนคืนนี้ครับ