เสียงที่ได้ยิน

ทำความเคารพผู้กระทำความดีไว้แล้ว ก็ไม่ผิดอะไรนะ

อีกอย่าง เทวดาตำแหน่งใหญ่ๆ ก็เป็นพระอริยะเจ้าด้วย

 

พระภูมิเจ้าที่ ไม่มี ฤทธิ์เดช สร้าง วิมาร ตัวเองได้ จึง เข้าฝันคนให้ไปสร้าง ศาลพระภูมิ เหมือน เป็นเหมือนพวก ผี ที่ยังไม่ได้ เกิดมากกว่า

ท่าเทวดาจริงๆ คง มี วิมาร ของ ตัว เอง สามารถ สร้างได้เอง อยู่แล้วครับ
เพราะ ฤทธิ์เดช แรง มากครับ เทพเทวดา มี หลายชั้น ตั้ง 16 ชั้น ฟ้า 15 ชั้นดิน 18 ชั้น บาดาล

http://www.dmc.tv/pages/praying/Dhammajak.html ถ้า สวด ธัมมจัก ก็ จะ บอก อยู่แล้วครับ

 

เจริญเมตตาให้มากเข้าไว้
ไม่มีสัตว์โลกใดหรอก ที่ไม่อยากพ้นความทุกข์
แต่ความทุกข์ การพ้นทุกข์นั้น ก็มีหลายระดับ
ในผู้ที่ยังไม่เห็นหนทางในการปฏิบัติเพื่อพ้นทุกข์ถาวรได้ ยังติดอยู่ใน รูป และ เวทนา หากเราช่วยเขาได้ แม้จะเพื่อพ้นทุกข์ชั่วคราว ก็ช่วยเขาไปเถิด

ตัวเราเองนี้ ก็ไม่มีอะไร ไม่มีตัวตนอยู่แล้ว จะเอามานะ ไปคิดเทียบเขาเทียบเรา
ไปเทียบว่า เราเป็นอย่างนี้ เขาเป็นอย่างนี้ ไม่ต้องไหว้ ไม่สมควรไหว้ ไม่ใช่สิ่งที่พึงทำ

ในเมื่อตัวเรานั้นก็ไม่ได้มีจริง จะเอาอุปาทานยึดมั่นของการมีตัวตนเรา ไปขัดขวางการช่วยเหลือให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ เพื่ออะไร??

 

ติดเรื่องวจีกรรม มักจะได้ยินเสียง เวลาเรานั่งสมาธิติดกรรมตรงไหน ก็จะได้ชดใช้กรรมตรงนั้น

 

ขอบคุณกับทุกๆท่านที่เข้ามาตอบค่ะ

หากสนใจในทุกสิ่งมากจนเกินงาม ก็จะสงสัยในทุกสิ่งที่สนใจ

แผ่เมตตาแต่ยังสนใจอยู่ เฝ้าคอยอย่างตั้งใจ ย่อมได้ยินอยู่เช่นเดิม

และจะมากขึ้นทุกที ความหวาดกลัวกำลังดำเนินไปด้วยการปรุงแต่งตลอดเวลา

หากจะพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาศ ก็ควรจะสังเกตุจิตที่คอยสนใจของตนเอง

ทุกครั้งที่รับรู้ว่าได้ยินนั้น จะมีความรู้สึกก่อนทุกครั้งใช่หรือไม่ ณ ขณะนั้นหากยกจิตออก

ก็จะไม่รับรู้เสียงที่ได้ยิน เพียงแต่ทำได้ไม่ง่ายนัก ต้องมีการฝึกที่ดีเสียก่อน

สาธุครับ

.......................................

หมายความว่าแยกจิตแยกกายออกจากกัน........รบกวนท่านผู้รู้แนะนำจากการปฏิบัติของ
ท่านเป็นธรรมทาน ที่คุณ oatthidet กล่าวมานั้นหมายถึงฌาน 4 ใช่มั้ยคะ

ตอนนี้ที่ปฏิบัติอยู่คือถือศีล 5 สวดมนตร์ไหว้พระทุกเช้าและก่อนนอน
นั่งสมาธิทุกคืนประมาณ 20-30 นาที กลางวันก็ปฏิบัติบ้างที่มีโอกาศ 5 - 10 นาที
ระหว่างวันฝึกไม่คิด คือคิดให้น้อยลง

การปฏิบัติช่วงนี้ ละคำบริกรรม จับลมหายใจสลับนึกถึงภาพพระ ลมหายใจเบาและบางครั้งเหมือนหายไป เสียงได้ยินปรกติแต่ไม่สนใจเสียง (หน้าบ้านมีคนมาขายของจอแจมากค่ะ)
มีเสียง วิ้งๆ เหมือนไมค์หอนบ่อยๆ บางครั้งนั่งๆอยู่เหมือนลมหายใจสะดุดคล้ายๆหายใจไม่ออก ตอนนี้ที่พิมอยู่หูก็ดังวิ้งๆตลอด บางครั้งทำงานหรืออะไรเพลินๆหูข้างซ้ายก็จะดังกุกกักๆเองในหูก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เสียงหายใจที่มานั้นหลังๆเริ่มชิน มาก็มา เป็นคนชอบอ่านธรรมะคะ อ่านทุกวันเพราะอยากปฏิบัติให้ก้าวหน้า ขณะที่อ่านหูก็จะได้ยินเสียง วิ้งๆ
เหมือนไมค์หอนบ่อยๆ เมื่อคืนสวดมนตร์ก็อธิฐานขอบุญบารมีพ่อแม่ครูบาอาจารย์ที่เคย
เกี่ยวเนื่องกันมา ให้ท่านเมตตามาคุ้มครองและแนะทางปฏิบัติ ตอนนึกภาพพระ เมื่อคืน
นึกภาพสมเด็จโต แล้วไม่ทราบว่าอุปาทานไปหรือเปล่า เหมือนจิตมองเห็น จมูกเราเปลี่ยน
เป็นจมูกท่าน หน้าตาเราเปลี่ยนเป็นท่าน (ต้องขอขมาค่ะ)คือเราไม่ได้นึกให้เป็นแบบนั้นเลย
ค่ะ นึกแต่หน้าท่านข้างหน้าเราแต่ตอนจับลมที่จมูกเห็นจมูกเราเป็นจมูกท่านก่อนเลย ก็ได้
แต่คิดว่าขอให้เป็นนิมิตดี ท่านคงมาคุ้มครอง

แล้วก็ฝันค่ะ ฝันว่าเหมือนไปร้านแว่นตาเห็นแว่นตาเต็มไปหมด ในฝันเห็นญาติ ศักดิ์เป็นพี่ชายคนนึงเสียชีวิตไปนานแล้ว เลยคิดว่าน่าจะเป็นเค๊าค่ะ เพราะเวลาอุทิศให้ญาติจะนึกถึงทุกๆคนที่เสียชีวิตไปแล้ว แต่ลืมพี่ชายคนนี้ไปสนิทเลยไม่เคยแผ่ ให้เค๊าเลย น่าจะเป็นเค๊ามั้งคะ

เสียงหายใจไม่มา 2 คืนแล้วค่ะ คืนนี้จะแผ่เมตตาให้พี่ชายด้วยทุกๆครั้ง ถ้าเป็นเค๊าๆได้รับบุญแล้วก็คงจะไม่มาอีกแล้วค่ะ

ขอบคุณทุกๆท่านอีกครั้งค่ะ

 

เสียงวิ้งๆที่เหมือนเสียงไมค์หอนนั้น คือ สัมปชัญญะกำลังทำงานครับ เป็นพลังงานของจิตเองครับ

ในขณะที่เกิดเสียงวิ้งๆจะมีการรับรู้ที่ดีเป็นอย่างมาก ไม่แปลกอะไรครับ อีกไม่นานก็จะหายไปเอง

เมื่อเป็นสมาธิในขั้นต้นจะมีเสียงวิ้งๆเป็นปกติธรรมดาครับ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรครับ

ปฎิบัติต่อไปเรื่อยๆครับ การรับรู้จะเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆครับ

สาธุครับ

 

ได้ยินเสียงก็สักแต่ว่าได้ยิน มันเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป

 

ถ้าเป้นผู้ไม่ใช่คนมาส่งเสียงหายใจจริง น่าจะเป็นได้อย่างเดียวคือมาขอให้ช่วย เขาไม่ได้มาหลอก แผ่เมตตาไม่พอ ต้องยกบุญให้ ไปทำบุญถวายอาหารพระก็ยกบุญให้

แต่ถ้าไม่ใช่สิ่งมีชีวิตไม่ใช่อมนุษย์ที่ไหนก็เป็นจิตหลอกจิต จิตเราเองหลอกเราเอง

บางคนได้ยินเสียงเพลงทิพย์ บางคนได้ยินเสียงนางฟ้าเทวดามากระซิบ
จิตมันหลอกให้ออกนอกลู่นอกทางทั้งนั้น ผมเคยอ่านในประวัติครูบาอาจารย์ต่างๆ
มันหลอกให้ออกไปนอกจากกรรมฐานที่เราจดจ่อ

ส่งจิตออกนอกมันผิดทางแล้ว ประเดี๋ยวๆแผ่เมตตาๆอยู่นั่นแหละ