แจ้งเบาะแสผู้ค้าผู้เสพยาบ้า....บาปมั้ยครับ

ไอ้ขายยานะผมไม่ขายเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจ
ที่ผมไม่อยากให้แจ้งเพราะไม่อยากเห็นคนทําบาปไม่ใช่เพราะเป็นพวกขายยาเพราะไอ้คนที่เขาจะแจ้งไม่ใช่ผมผมจะไปสนใจทําไม
เห็นคนกําลังจะทําบาปหนักก็ไม่อยากให้เขาทําจนไปเจอกับกงเกวียนกําเกวียน
เหมือนเห็นคนจะเดินตกทรายดูดก็บอกว่าอย่าเดินไปทางนั้นแค่นั้นเอง

 

ไม่ว่าจะบาปหรือไม่
ถ้าทราบเบาะแส คิดว่าจะแจ้งทางการค่ะ
เพื่อคนบริสุทธิ์ส่วนใหญ่ในสังคม

 

ก็ยังดีครับที่มีคนไม่แจ้ง
เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร (deejai)

 

ปัญหา เมื่อเราถูกด่าว่าด้วยถ้อยคำหยาบคาย เราควรจะปฏิบัติอย่างไร?

พุทธดำรัสตอบ “.....ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ทางแห่งถ้อยคำที่บุคคลอื่นจะพึงกล่าวกะท่านมีอยู่ ๕ ประการ คือ กล่าวโดยกาลอันสมควรหรือไม่สมควร ๑ กล่าวด้วยเรื่องจริงหรือไม่จริง ๑ กล่าวด้วยคำอ่อนหวานหรือคำหยาบคาย ๑ มีจิตเมตตาหรือมีโทสะในภายในกล่าว ๑ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อบุคคลอื่นจะกล่าวโดยกาลอันสมควรหรือไม่สามควรก็ตาม จะกล่าวด้วยเรื่องจริงหรือไม่จริงก็ตาม จะกล่าวด้วยคำอ่อนหวานหรือคำหยาบคายก็ตาม จะกล่าวถ้อยคำประกอบด้วยประโยชน์หรือไม่ประกอบด้วยประโยชน์ก็ตาม จะมีจิตเมตตาหรือมีโทสะภายในกล่าวก็ตาม ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย แม้ในข้อนั้น พวกเธอพึงศึกษาอย่างนี้ว่า จิตของเราจักไม่แปรปรวน เราจักไม่เปล่งวาจาลามก เราจักอนุเคราะห์ด้วยสิ่งอันเป็นประโยชน์ เราจักมีจิตเมตตา ไม่มีโทสะในภายในเราจักแผ่เมตตาจิตไปถึงบุคคลนั้น และจักแผ่เมตตาจิตอันไพบูลย์ ใหญ่ยิ่งหาประมาณมิได้ ไม่มีเวร ไม่มีพยาบาทไปตลอดโลก ทุกทิศทุกทางซึ่งเป็นอารมณ์ของจิตนั้นดังนี้ ดูก่อนภิกษุทั้งหลายเธอทั้งหลายถึงศึกษาด้วยอาการดังที่กล่าวมานี้แลฯ ”

 

ปัญหา เมื่อภิกษุถูกเบียดเบียนทำร้าย ทางพระพุทธศาสนาสอนให้พิจารณาอย่างไร ?

พุทธสารีบุตรตอบ “.....ดูก่อนท่านผู้มีอายุทั้งหลาย หากชนเหล่าอื่นจะพยายามทำร้ายภิกษุนั้น ด้วยอาการที่ไม่น่าปรารถนา ไม่น่าใคร่ ไม่น่าพอใจ คือด้วยการประหารด้วยฝ่ามือบ้าง ด้วยการประหารด้วยก้อนดินบ้าง ด้วยการประหารด้วยท่อนไม้บ้าง ด้วยการประหารด้วยศัสตราบ้าง ภิกษุนั้นย่อมรู้ชัดอย่างนี้ว่า กายนี้เป็นสภาพที่เป็นไปด้วยการประหาร ด้วยฝ่ามือบ้าง ด้วยก้อนดินบ้าง.... ด้วยท่อนไม้บ้าง ด้วยศัสตราบ้าง อนึ่ง พระผู้มีพระภาคได้ตรัสไว้ในพระโอวาทอันเปรียบด้วยเลื่อยดังนี้ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย แม้ว่าพวกโจรผู้มีความประพฤติต่ำช้า พึงตัดทอนอวัยวะใหญ่น้อยทั้งหลายด้วยเลื่อยอันมีด้ามสองข้างไซร้ ภิกษุผู้ที่ยังใจให้ประทุษร้ายในโจร แม้พวกนั้นย่อมไม่เชื่อว่าทำตามคำสอนของเรา..... อนึ่ง ความเพียรอันเราปรารภแล้ว จักไม่ย่อหย่อน สติอันเราตั้งไว้มั่นแล้วจักไม่หลงลืม กายอันเราให้สงบแล้ว จักไม่กระวนกระวาย จิตอันเราตั้งไว้มั่นแล้ว จักมีอารมณ์อย่างเดียว การประหารด้วยฝ่ามือ.... ด้วย ก้อนดิน.... ด้วยท่อนไม้.... ด้วยศัสตราทั้งหลาย จงเป็นไปในกายนี้เถิด คำสอนของพระพุทธเจ้า .... เราจะทำให้จงได้ดังนี้ ฯ ”

 

ผมเห้นงี้นะ
กฏหมายเป็ฯการแชร์อุปกรณือะไรสำหรับความร่วมมือ
หรือการสวื่อสารอะไรได้ด้วย

เหมือนคนเราตายเราก็ต้องแจ้ง เำพื่อเอาใบมรณะบัตรหนะ

การเตรียมใจว่าต้องให้การในชั้นศาล
หรือจินตนาการไปว่าเราต้องแจ้งเบาะแส ผุ็ต้องสงสัยค้ายา

ก็น่าจะเป็นเรื่องที่พลเมืองที่จะสิขขา
บทบาทหน้าที่ของตน

ในที่สุดเราอาจจะไม่ได้แจ้งด้วยเหตุต่างๆ

เพราะเรามีความจำเป้ฯแล้วเราสิขขามาดีแล้ว

บางทีการแจ้งเบาะุแส อาจจะทำให้เกิดทะเบียนอะไรบางอย่างที่เป้ฯ
ฐานของข้อมูลต่อยอดไปในทางสร้างสรรได้

อำนาจรับไทยไม่ได้เลวไปหมดหรอก

เป้ฯเหมทือนกันผ้าคลุมโปงก็ได้

ขออภัย
เช่นเรากลัวผีตอนเด็กๆ
เราก็เอาผ้าคลุมโปง

มันก็รับผิดชอบรับใช้สังคมกันตามที่ มันเป็น

คนจะติว่ากฏหมายเหมือนเชื่อว่าคุมโปงแล้วผีจะไม่เห็ฯ

แต่ตอนเราเล็กๆ เราก็คุมโปงหนีผีกหันบ่อยๆ
โตแล้วยังคุลมเลย

 

เช่นแทนที่ตำรวจจะต้องดวลปืนกะผู้ต้องหารายนี้
แล้วมีเจ็บตาย

ตำรวจดันกันผู้ต้องหารายนี้เป็นพยาน

เรากลายเป็นมิตรที่ดีกับ ช่องทางการแจ้งความร้องทุกขื

เพราะเข้าใจว่ามันมี ทั้งคุณและโทษอย่างไร

 

คุณโดยถ่ายเดียว
โทษโดยถ่ายเดียว
คุณที่เจือด้วยโทษ