แนวทางปฏิบัติธรรมของ หลวงปู่ต่างๆ

โอวาทธรรมหลวงปู่บุญเพ็ง กัปฺปโก
วัดป่าวิเวกธรรม จ.ขอนแก่น

เราจะสงบได้นั่นคือการ ระงับความคิดคือ มันจะไม่ต้องไปตามเรื่องต่างๆ ที่เป็นอดีต ที่เราไปโกรธ ใคร เกียจใครมา ชอบใคร มา สิ่งเหล่านึ้มันจะมาฟ้องในจิตตนเอง แล้วมันมักจะมาปรุงแต่ง มาวิพากย์ วิจารณ์

หาเรื่องความผิด ความถูก ทั้งเขาและเรา มันก็จะต้องนึก และคิดอยู่อย่างงั้น แล้วมันจะหาที่สิ้นสุดไม่ได้ และมันจะไปจบลงตรงนั้น เราก็หาทราบไหม เราก็ได้แต่คิด นั่นทางลบ เรื่องใครก็ตาม เรื่องเราก็ตาม

อย่าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเหล่านั้น นอกจากพระพุทโธ อย่าไปปรารถนาอะไรให้มากนัก นอกจาก พุทโธ อย่าไปส่งจิตออกนอก ให้นึกแต่พระพุทโธในทรวงอก ถ้ามันสงบแล้วเรามันจะไปถึงฐานที่ตั้งของความสงบ ในทรวงอกนั้น ให้เราปล่อยจิต รวมจิต ลงไปในทรวงอกนั้น จิตมันก็จะดิ่งลงไป ถึงสภาพแห่งความสงบอยู่ภายใน

หลวงปู่บุญเพ็ง กัปฺปโก

 

โอวาทธรรมพระราชภาวนาพินิจ (หลวงพ่อสนธิ์ อนาลโย)
วัดพุทธบูชา จ.กรุงเทพมหานคร

ทำอะไรก็ให้หมดความสงสัยในชาตินี้แหละ ถ้ายังมีความสงสัยอยู่ตราบใด ชื่อว่ามีปัญหาอยู่ตราบนั้น และยังมีความทุกข์อยู่ตราบนั้นด้วย เพราะความสงสัยเป็นเหตุ

ฉะนั้นขอให้พิจารณาหาเหตุแห่งความสังสัยนั้นให้พบ และรีบดับความสงสัยด้วยการปฎิบัติชอบ ความสงสัยก็จะดับ ความสุขก็จะเกิดขึ้น เหมือนแสงสว่างที่เกิดขึ้นแล้ว ความมืดก็ดับไป ฉะนั้นปัญหาที่เกิดขึ้นก็ให้ดับที่ตัวเรา อย่าไปดับที่คนอื่น

หลวงพ่อสนธิ์ อนาลโย

 

โอวาทธรรมหลวงปู่หลุย จันทสาโร
วัดถ้ำผาบิ้ง จ.เลย

อยู่หัวหิน อยู่ใกล้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถแล้ว มักจะเกิดธรรมแปลก ๆ เป็นอัศจรรย์เป็นเพราะทั้งสองพระองค์ทรงมีพรหมวิหารอยู่ในน้ำพระทัยของพระองค์ ทั้งสองพระองค์ทรงเป็นพระมหากษัตริย์และพระราชินีที่เพียบพร้อมทุกอย่าง ไม่ทรงทิ้งธรรม เป็นคนมีบุญเสด็จอวตารมาจากสวรรค์มาเกิด มาบริหารชาติ มาทำนุบำรุงศาสนาให้เจริญ ประเทศไทยไม่สิ้นจากคนดี นี้เป็นอัศจรรย์ประการหนึ่งของประเทศไทย

หลวงปู่หลุย จันทสาโร

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี

"ให้เราพิจารณาดู ทุกสิ่งทุกอย่าง
ถ้าเราไม่หนีมัน มันก็หนีเรา
คนก็เหมือนกัน เราไม่จากเขา เขาก็จากเรา
มันอยู่ที่ใครไปก่อนใครเท่านั้นเอง
บางทีวัตถุก็ไปก่อนเรา บางทีเราก็ไปก่อนวัตถุ
บางทีคนใกล้ชิดเราเขาก็ไปก่อน บางทีเราไปก่อนเขา
มันเป็นไปตามเหตุปัจจัยของกรรม"

หลวงปู่ชา สุภัทโท

 

โอวาทธรรมหลวงปู่เสาร์ กนฺตสีโล
วัดเลียบ อ.เมือง จ.อุบลราชธานี

ยากนักที่จะได้เกิดเป็นมนุษย์ เพราะต้องตั้งอยู่ในธรรมของมนุษย์ คือ ศีล5 และกุศลกรรมบท10 จึงจะได้เกิดมาเป็นมนุษย์

ชีวิตที่เป็นมานี้ก็ได้ด้วยยากยิ่งนัก เพราะอันตรายชีวิตทั้งภายในภายนอกมีมากต่างๆ การที่ได้ฟังธรรมของสัตตบุรุษ คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้านี้ก็ได้ด้วยยากยิ่งนัก เพราะกาลที่เปล่าว่างอยู่ ไม่มีพระพุทธเจ้าเกิดขึ้นในโลกยืดยาวนานนัก บางคาบบางสมัยจึงจะมีพระพุทธเจ้าเกิดขึ้นในโลกสักครั้งสักคราวหนึ่ง

เหตุนั้นเราทั้งหลายพึงอยู่ด้วยความไม่ประมาทเถิด อย่าให้เสียที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์พบพระพุทธศาสนานี้เลย

ปู่เสาร์ กันฺตสีโล

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี

แก้วแตก...

โยมว่า "อย่ามาทำแก้วฉันแตกนะ" ของมันแตกได้ โยมจะไปห้ามมันไม่ได้ ไม่แตกเวลานี้ ต่อไปมันจะแตก เราไม่ทำแตก คนอื่นจะทำแตก

พระ พุทธเจ้าท่านให้ยอมรับ ท่านมองทะลุไปว่า แก้วใบนี้แตกแล้ว แก้วที่ไม่แตกนี้ ท่านให้รู้ว่ามันแตกแล้ว จับทุกทีใส่น้ำดื่มเข้าไปแล้ววางไว้ ท่านก็ให้เห็นว่าแก้วมันแตกแล้ว เข้าใจไหม

นี่คือความเข้าใจของท่านเป็นอย่างนั้น เห็นแก้วที่แตกอยู่ในแก้วใบที่ไม่แตก เพราะเมื่อมันหมดสภาพแล้ว ไม่ดีเมื่อไรมันก็จะแตกเมื่อนั้น ทำความรู้สึกอย่างนี้แล้ว ก็ใช้แก้วใบนี้ไป รักษาไป

อีกวันหนึ่ง พอมันหลุดมือแตก "ผัวะ" สบายไปเลย ทำไมสบาย เพราะเห็นว่ามันแตกก่อนแตกแล้ว เห็นไหม แต่ถ้าเป็นโยม "แหม ฉันถนอมมันเหลือเกิน อย่าทำให้มันแตกนะ" อีกวันหนึ่งสุนัขทำแก้วแตก

เกลียดสุนัข ถ้าลูกทำแตกก็เกลียดลูก เกลียดทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้แก้วแตก ท่านเห็นอนิจจัง ความไม่เที่ยงอยู่อย่างนั้น

อย่างนี้โยมจะสงบ นี่คือการปฏิบัติธรรมะ

หลวงปู่ชา สุภทฺโท

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี

เราเป็นธรรมแล้วหรือยัง....เราคิดอย่างนี้ถูกแล้วหรือยัง ถ้ามันถูกเราทิ้งความถูกได้หรือยัง หรือยึดความถูกอยู่ มันต้องคิด คิดไปถึงที่สุดว่ามันทิ้งนั่นแหละ จึงเป็นของสำคัญจนกว่าที่ว่าไม่เป็นอะไรทั้งนั้น โน่นก็ไม่เป็น นี่ก็ไม่เป็น ดีก็ไม่เป็นชั่วก็ไม่เป็น มันทิ้ง คือหมายความว่าให้มันหมดนั่นแหละ ถ้าอะไรมันหมด มันก็หมดไม่เหลือ ถ้าอะไรมันยังมีอยู่ มันก็ยังเหลืออยู่

ฉะนั้น เรื่องปฏิบัติในจิตของตนนี่ว่ามันง่ายหรอก มันพูดง่ายนะแต่ว่ามันทำยาก มันทำยาก ยากคือมันไม่ได้ตามปรารถนาของเรา....อันนั้นก็ดี อันนั้นก็ถูก ก็ไปยึดมั่นในความถูกนั้นอีก ผลสุดท้ายก็ผิดอีก ถลำไปอีก อันนี้มันเป็นของยากลำบาก ไม่มีอะไรจะวัดมัน

หลวงปู่ชา สุภัทโท

 

โอวาทธรรมหลวงปู่คำบ่อฐิต ปัญโญ
วัดใหม่บ้านตาล ต. โคกสี อ. สว่างแดนดิน จ. สกลนคร

๑. พระพุทธเจ้าเท่านั้นเป็นผู้มีเมตตาคุณบริบูรณ์ อยู่ในพระทัยของพระองค์ พระกรุณาธิคุณ เอ็นดูสงสารเพื่อนมนุษย์ เกิดมาร่วมโลกร่วมสงสารซึ่งกันและกัน พระองค์มองเห็นทั้งความเสื่อม ความเจริญ ความไม่เท่าเทียมกัน คนรวยก็รวยเอาจริงๆ คนทุกข์ก็ทุกข์เอาจริงๆ จนถึงขั้นเป็นมหาทุคตะ เมื่อเป็นเช่นนี้ พระองค์จึงตั้งสัตย์ ปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้า

๒. นักปราชญ์บัณฑิตที่มีความรู้ความฉลาด มีคุณภาพแต่ขาดคุณธรรม ก็จะนำความสุข ความเจริญมาสู่ตนไม่ได้ หรือจะมีทรัพย์สมบัติ ยศถาบรรดาศักดิ์ยิ่งใหญ่แค่ไหนก็ตาม ถ้าขาดคุณธรรมแล้วพังแน่ๆ

๓. ธรรมนี้ถ้าไม่มีอะไรไปปรุงแต่งมัน มันก็จะไม่เป็นอะไรไม่ดี ไม่ชั่ว ต่อเมื่อปรุงแต่งและทำลงไปแล้ว ความดี ความชั่ว บุญบาป จึงเกิดขึ้น

๔. อยากจะเห็นธรรมะ อยากจะเข้าใจธรรมะ อย่าไปดูที่อื่น ให้ดูที่ตัวเอง

๕. การประพฤติปฏิบัตินั้นแหละ เป็นสิ่งสำคัญจำแนกแจกสัตว์ให้ดีเลวต่างกัน

๖. ไม่มีนักปราชญ์บัณฑิตในยุคใดสมัยใด จะมาแก้ไขธรรมะที่พรระพุทธองค์ทรงกล่าวเอาไว้ว่า ตรงนี้ัมันมากควรตัดออก ตรงนี้มันน้อยควรจะเพิ่มเข้า อย่างนี้ก็ไม่มี

๗. บุญเป็นชื่อของความสุข ความสุขจะเกิดขึ้นได้ก็เพราะเราทำความดีเอาไว้นั้นเอง

๘. เกิดมาแล้วรวยเพราะการให้ทาน เกิดมาแล้วสวยเพราะการรักษาศีล ความมีสติปัญญาก็เพราะเราได้ภาวนา

๙. วันที่เราผ่านมาแล้ว พวกเราทำความดี มาวันนี้ความดี ความสุข ความสบายก็มีแก่จิตใจของเรา ถ้าเราทำชั่ววันนี้ ความทุกข์ความเดือดร้อนมันก็จะเกิดขึ้นแก่พวกเราในวันพรุ่งนี้ ฉะนั้น ชาตินี้เราพากันทำความดี สร้างความดี เพื่อหนีความทุกข์

๑๐. ผู้ประพฤติธรรม ปฏิบัติธรรมนั้น ไม่ได้นำความทุกข์ ความเดือดร้อนมาสู่ตนและบุคคลอื่นๆ มีแต่จะนำความสงบเยือกเย็นเป็นสุขให้เกิดขึ้น

๑๑.คนที่จะไปลงนรกก็มาสร้างอยู่ในเมืองมนุษย์นี้ คนที่จะขึ้นไปเกิดบนสวรรค์ เทวโลก พรหมโลก ก็มาสร้างเอาในเมืองมนุษย์นี้ตรราบเข้าสู่พระนิพพานก็มาสร้างเอาในเมืองมนุษย์นี้ เช่นกัน

๑๒. คนแท้ โยมแท้ จะต้องมีศีล ๕ เป็นพื้นฐาน เป็นหลักปฏิบัติ ถ้าขาดศีล ความเป็นคนจะน้อยลง ไม่มีข้อหนึ่งก็ขาดไปละ ขาดสอง ขาดสาม ลดลงเรื่อยๆ จนไม่มีเลยสักข้อ ก็เป็นมนุษย์สัตว์ได้เลย ไม่ใช่คนแท้ โยมแท้แล้ว

๑๓. การรักษาศีลคือการรักษาตัวเอง คนฉลาด คนมีปัญญา คนมีกุศล พึงทำแต่ความดี ไม่ทำชั่วใส่ตัวเราเอง จึงควรฝึกให้มีศีล มีธรรม ประจำจิตใจให้ได้ ให้มีปัญญา นั่งสมาธิ ฟังธรรม ฟังให้เกิดปัญญา ไม่ใช่ฟังเอาบุญ พอเอวังฯ ก็สาธุ อย่างนี้มันไม่ใช่นะ

๑๔. ได้เป็นเจ้าเป็นนาย มียศถาบรรดาศักดิ์ มีเงินทองเป็นร้อยล้าน พันล้าน มีบ้านมีเรือนอยู่ มีความสุขหรือยัง ก็ยัง เพราะยังพ้นจากความทุกข์ไปไม่ได้

๑๕. คนไม่มีภรรยา ก็อยากมีภรรยา คิดว่ามันสุข คนไม่มีสามีก็อยากมีสามี ก็คิดว่ามันสุข มันจริงไหมหรือกิเลสมันหลอก

๑๖. คนไม่มีเงินก็หาแต่เงิน มีเท่าไหร่ก็ยังไม่พอ มีร้อยล้านก็อยากได้พันล้าน มีพันล้านก็อยากได้หมื่นล้าน มันสุดหรือยัง มันสุขจริงไหม จุดหมายปลายทางของชีวิตนี่มันอยู่จุดไหน

๑๗. ชีวิตนี้ไม่ว่าใครจะอยู่ที่ไหน มีชาติ ชั้น วรรณะอย่างไร ก็ล้านแล้วแต่มีความมุ่งมาดปรารถนาอย่ากมีความสุข ความเจริญด้วยกันทั้งนั้น

๑๘. ความทุกข์ความสุขนี้มันเกิดจากความคิดของเรา คิดให้ดีก็ได้ คิดให้เสียก็ได้ คิดให้เสื่อมก็ได้ คิดให้เจริญก็ได้ คิดให้ทุกข์ก็ได้

๑๙. เวลาใครทำ ใครพูดถูกใจ เราก็ว่าดีทั้งนั้นแหละ คนมีกิเลสนะ ถ้าใครทำใคร ใครพูดไม่ถูกใจ เราก็ว่าเขาเป็นคนไม่ดี ดังนั้น ควรเอาแต่สิ่งดีๆ ไว้ในจิตใจเรา

๒๐. ไม่เอาศีล เอาธรรมมาพัฒนา เอากิเลสมาพัฒนาก็มีแต่พังทั้งนั้นแหละ มีแต่ทุกข์มีแต่เดือดร้อนทั้งนั้นแหละ ทำไมจึงไม่อยากจะทำในสิ่งดีๆ ไม่ยอมทำนะ สิ่งที่พาให้เกิดเป็นทุกข์เดือดเนื้อร้อนใจนี้อยากจะทำ

หลวงปู่คำบ่อฐิต ปัญโญ
(หนังสือ ๘๐ ปี หลวงปู่คำบ่อ ฐิตปัญโญ หน้า ๑๖๐-๑๖๕)

 

พระนิพนธ์ในสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

"สติ" มีความสำคัญที่สุด
สติมีหน้าที่ตัดสินว่า
จะให้กิเลสชนะเหตุผล
หรือเหตุผลชนะกิเลส

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก

 

โอวาทธรรมหลวงปู่คูณ สิริจันโท
สำนักสงฆ์ทรงธรรม บ้านสามขัว จ.มุกดาหาร

"ผู้ที่ภาวนาเป็นและถูกต้องตามความเป็นจริงนั้น
ไม่ใช่ว่านั่งเก่ง เดินเก่ง นอนเก่ง ผู้ที่ภาวนาเก่งก็คือ
ผู้ที่มีสติสมบูรณ์ไม่ขาดสติ นี่แหล่ะคือผู้ที่ภาวนาเป็นและเก่งที่สุด"

หลวงปู่คูณ สิริจันโท

 

โอวาทธรรมหลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญบรรพต จ.หนองคาย

ธรรมะเป็นสิ่งประเสริฐ
แม้ธรรมะประดิษฐานอยู่
กลางดวงจิต ดวงใจ ของผู้ใดแล้ว
ผู้นั้นจะได้รับความอบอุ่น
มีที่พึ่งอันถาวรสมบูรณ์ทุกประการ
จะไม่มีสิ่งใดๆในโลกที่จะให้ความอบอุ่นยิ่งกว่า "ธรรมะ"

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี

เมื่อเราจะภาวนาบริกรรมอย่างนี้ง่ายๆ
ว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ก่อนเราจะนอนนะ
ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว แล้วกำหนดลมหายใจไปเรื่อยๆ
รู้จักบ่อยๆ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
จนผู้รู้เรามารับเอาความดีความชั่วไปอยู่ในความรู้อันนั้น
จนจิตของเราผ่องใสรู้จักดีรู้จักชั่ว เมื่อมันรู้จักชั่วมันก็วางความชั่ว
เมื่อมันรู้จักดีมันก็ประพฤติความดี ถ้ามันชั่วมันไม่ทำแล้วมันเลิก
แล้วมาสร้างความดี อย่างนั้นแหละจิตของเรารับแล้วรู้จัดีรู้จักชั่วแล้ว

พระโพธิญาณเถร (หลวงปู่ชา สุภัทโท)
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี
จากหนังสือ หัวใจพุทธศาสนา
มรดกธรรม เล่มที่ ๔๕ น.๓๒-๓๓

 

โอวาทธรรมหลวงปู่คูณ สิริจันโท
สำนักสงฆ์ทรงธรรม บ้านสามขัว จ.มุกดาหาร

ทุกสิ่งสารพัดที่มีอยู่ในโลกนี้
ไม่มีใครเป็นเจ้าของ ไม่มีใคร
จับจองได้แม้แต่นิดเดียว
เพียงแต่มาดู รู้เห็น แล้วก็จากไป
ของที่เราติด เรายึด เราถือไว้นั้นไม่ใช่ของๆเรา
แต่เป็นของของโลก ของมีไว้ประจำโลก
จะยกเอาออกไปจากโลกนี้ไม่ได้ มีแต่จะเกิดทุกข์
เพราะเราไม่ได้เป็นเจ้าของของโลก เราเป็นเพียงแต่ผู้มาดูโลกเท่านั้น
และเราเองก็ไม่มีตัวตน เป็นเพียงผู้รู้เฉยๆ

หลวงปู่คูณ สิริจันโท

 

โอวาทธรรมหลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร
วัดธรรมมงคล จ.กรุงเทพฯ

บุญเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งของเราทั้งชาตินี้และชาติหน้า
การที่เราจะพึ่งใครซักคนหนึ่งนี่ มันก็พึ่งได้ไม่เท่าไหร่หรอก

หรือจะไปพึ่งคนโน้นพึ่งคนนี้ เขาก็ไม่ให้พึ่งเท่าไหร่
แล้วไปอยู่กับเขาไม่กี่วัน เขาก็อยากไล่หนีแล้ว

เพราะฉะนั้น บุญเท่านี้ที่จะเป็นที่พึ่ง
เราจะไปเกิดในชาติใดภพใดบุญก็ตามช่วยเรา

เหมือนกันกับเงาตามตัวฉั้นนั้น

หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร

 

โอวาทธรรมหลวงปู่สาย เขมธัมโม
วัดป่าพรหมวิหาร ต.โนนเมือง อ.โนนสัง จ.หนองบัวลำภู

คำเขาด่าเขาว่าเสียดสีใดๆ มันไหลเข้าหูใดให้ไหลออกหูนั้น
ท่านจะไม่ทุกข์ใจเมื่อไม่เก็บมันไว้ ถ่านไม่มีไฟความร้อนมันก็หาย

หลวงปู่สาย เขมธัมโม

 

โอวาทธรรมหลวงพ่อเฟื่อง โชติโก
วัดธรรมสถิต จ.ระยอง

การปฏิบัติที่เป็นขั้นนั้น ขั้นนี้
แท้ที่จริงเวลาถึงขั้นนั้น ๆ เขาไม่ได้บอกว่า เขาเป็นอะไร

เราเองไปสมมติเขาต่างหาก
ตราบใดที่เรายังติดสมมติเหล่านี้ เรายังไปไม่รอด

หลวงพ่อเฟื่อง โชติโก

 

โอวาทธรรมพระธรรมเจดีย์ (หลวงปู่จูม พันธุโล)
วัดโพธิสมภรณ์ อ.เมือง จ.อุดรธานี

จิตของพระอริยเจ้า ท่านไม่เศร้าโศก ไม่มีปริเทวนา การร้องไห้เสียใจ
จิตใจของท่านมีความสุขล้วนๆ

ส่วนจิตใจของปุถุชนคนธรรมดายังหนาไปด้วยกิเลส
เต็มไปด้วยความรัก ความโศก ถูกความทุกข์ครอบงำ

ความโศกย่อมเกิดจากความรักเป็นเหตุ

เมื่อมีความรักก็มีความโศก
ถ้าตัดความรักเสียแล้ว ความโศกจะมีแต่ที่ไหน

พระธรรมเจดีย์ (หลวงปู่จูม พันธุโล)

 

โอวาทธรรมหลวงปู่แตงอ่อน กัลยาณธัมโม
วัดป่าโชคไพศาล อ.วานรนิวาส จ.สกลนคร

อวิชชา ปัจจยา สังขารา

เมื่อเกิดสังขารวิญญาณก็มีเวทนาอยู่ทุกภพทุกชาติ
อวิชาคือท่านตัดได้ อวิชชามันกลับเป็นนิโรธไปหมด

นิรุชฌันติ ดับแล้ว

อริยสัจสี่ ให้พิจารณาตามความเป็นจริง

มันต้องขยัน ถ้าบ่หมั่น บ่เพียร ธรรมก็บ่เกิด

หลวงปู่แตงอ่อน กัลยาณธัมโม

 

โอวาทธรรมพระราชสุเมธาจารย์ สุเมโธ
วัดอมราวดี ประเทศอังกฤษ

ในปี พ.ศ. 2510 ท่านอาจารย์สุเมโธ ได้ยินกิติศัพท์ความเคร่งครัดใน

ข้อวัตรปฏิบัติของท่านพระอาจารย์ชา (สุภัทโท) แห่งวัดหนองป่าพง
จังหวัดอุบลราชธานี ท่านจึงกราบลาพระอุปัชฌาย์ของท่านที่จังหวัดหนองคาย

เดินทางมาฝากตัวเป็นศิษย์กับหลวงพ่อชา ซึ่งท่านได้เมตตารับไว้ แต่ตั้งเงื่อนไขว่า...


"ท่านจะมาอยู่กับผมก็ได้ แต่มีข้อแม้ว่าผมจะไม่หาอะไรมาบำรุงท่าน
ให้ได้ตามอยาก ท่านต้องทำตามระเบียบข้อวัตร เหมือนที่พระเณรไทยเขาทำ"

ตลอดระยะเวลา 4 ปีที่ป่าพง ท่านอาจารย์สุเมโธได้รับการฝึกฝนเคี่ยวเข็ญด้วยอุบายต่าง ๆ จากหลวงพ่อชา ท่านเล่าให้ฟังว่า

"บางครั้งหลวงพ่อจะดุหรือตักเตือนผมในที่สาธารณะ ทำให้ผมอายมาก บางครั้งท่านเล่า ให้โยมทั้งศาลาฟังเรื่องที่ผมทำไม่สวย ไม่งาม

เช่น การฉันข้าวด้วยมือเปล่าแต่เปิบไม่เป็น ขยุ้ม อาหารขึ้นมาเต็มกำมือแล้วโปะใส่ปาก ใส่จมูกเลอะเทอะไปทั้งหน้า พระเณรและโยมหัวเราะกัน ลั่นศาลา
ผมนั้นทั้งโกรธทั้งอาย แต่ก็ทนได้ และพิจารณาว่า นี่เป็นความกรุณาของหลวงพ่อที่ช่วย เปิดเผยความเย่อหยิ่งของผม ซึ่งมันเป็นจุดบอดที่เรามักจะมองไม่เห็น และยังเป็นอุบายที่ท่านจะ ทดสอบอารมณ์เราว่า มีพื้นฐานที่จะรองรับธรรมะได้มากน้อยแค่ไหน..."

พระราชสุเมธาจารย์ สุเมโธ

 

โอวาทธรรมหลวงปู่เปลี่ยน ปัญญาปทีโป
วัดอรัญญวิเวก อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่

ควรที่จะฝึกตนเองให้อภัยคนอื่น
แม้คนอื่นจะว่าให้เราอย่างไรก็ตาม

ทำอย่างนี้ดีกว่า เราจะทำน้อยทำมากแค่ไหน
สร้างวัดวาอาวาส ทำคุณงามความดีบริจาคทานอย่างไรก็ตาม

เราทำตามกำลังของเรา
ใครจะมาว่าให้อย่างโน้นอย่างนี้ก็ช่างเขา อภัยให้เสีย

เราอย่าไปโกรธเกลียดแค้นแสดงอาการต่างๆ ทั้งร่างกายและวาจา
เราไม่ต้องไปตอบโต้อะไรเขา

หัดเป็นคนฉลาดมีสติปัญญาให้อภัยทาน
มันจึงไม่มีเรื่องราวเถียงกัน

หลวงปูเปลี่ยน ปัญญาปทีโป