แนะนำพระดี (ภาค 2) กับวัตถุมงคลที่ตั้งใจสร้างเพื่อใช้บูชาอย่างแท้จริง

คุณรักรังสิต ส่งมอบให้กับคุณหนุ่มโดยตรงที่สยามอารยาดีกว่าครับ
ช่วงนี้การจัดส่งทางไปรษณีย์หรือติดต่อด้วยตัวเองอาจจะไม่สะดวก
เพราะบางพื้นที่ถูกน้ำท่วม หลายจุดรถเล็กไม่สามารถสัญจรไปมาได้

 

เนื่องจากประเทศไทยกำลังเผชิญกับปัญหาภัยพิบัติอย่างรุนแรง อ.วิทยา ม.แม่โจ้ ให้ผมนำรูปครูบาอาจารย์ที่อาจารย์ได้จัดทำไว้เพื่อให้ทุกท่านได้นำไปบูชาครับ

หมายเหตุ: ไม่ทราบว่าขัดข้องทางเทคนิคตรงไหนครับพยายามหลายรอบแต่ upload ไม่ได้ซักทีครับ จะพยายามใหม่ครับ

 

อนุโมทนาด้วยครับพี่รัก สำหรับเกศาหลวงปู่เกษม
ถ้าเพียงพอในการบรรจุในมีดหมอจริงก็ยอดเยี่ยมเลยครับ
ทั้ง หลวงปู่หมุน หลวงปู่ทิม หลวงปู่กวย หลวงปู่เกษม
นี่ถ้าได้เกศาหลวงปู่ดู่อีกสักองค์นะสุดยอดเลยครับ
สงสัยผมนี่จะโลภมากเกินไปซะแล้ว 555

 

สวัสดีค่ะสมาชิกทุกท่าน

ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่ประสบภาวะน้ำท่วม ขอให้บ้านเมืองเราผ่านพ้นภัยพิบัตินี้ไปได้เร็วพลันด้วยค่ะ

ที่นี่เริ่มเข้าฤดูใหม่ ฤดูนี้ปกติพระอาทิตย์และพระจันทร์ขึ้นก็จะคล้อยไปทางตะวันออกเฉียงใต้และก็จะต่ำมาก...แต่มาวันสองวันนี้ตอนขับรถกลับเห็นพระจันทร์กำลังขี้น แต่ไปขึ้นทางตะวันออกเฉียงเหนือซะงั้น ไม่มีรูปเป็นหลักฐาน.... ได้แต่คุยกับสามีว่าแปลกจังทำไมพระจันทร์ไปขี้นทางนั้น

โปรดใช้วิจารณญานในการอ่านค่ะ ไม่มีเจตนาทำให้ตื่นเต้นตกใจอะไร ตอนนี้อยู่ที่ไหนก็ประมาทไม่ได้

 

เห็นด้วยอย่างยิ่งยวดครับ และหากเหลือพอก็น่าบรรจุเพิ่มเติมใต้ฐานพระชัยเทวฤทธิ์ รายการที่บรรจุเกษาพระอริยสงฆ์ ก็น่าจะเป็นพระเครื่องที่มีค่าควรเมืองอย่างมากที่สุดในยุคนี้ครับ ขอสนับสนุนครับ

 

<TABLE id=post4440285 class=tborder border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid" class=thead>03-03-2011, 03:22 PM </TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=thead align=right>
#41280




</TD></TR><TR vAlign=top><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt2 width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->SpringDove<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4440285", true); </SCRIPT>
สมาชิก



Join Date: Sep 2010
Posts: 779
reppower: 174







</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" id=td_post_4440285 class=alt1><!-- google_ad_section_start -->เอามาให้อ่านอีกรอบนะคะ อันนี้นกโพสท์ไว้เมื่อเดือนมีนาคมที่ผ่านมา(ก็อปปี้เค้ามา) เห็นมีคาถาให้ภาวนาเผื่อสมาิชิกบางท่านอาจจะสนใจชอบสวดมนต์<!-- google_ad_section_end -->
ลองอ่านให้จบนะคะถ้าพอทนอ่านได้ อยากให้อ่านค่ะ

อ่านเพลินๆ เป็นนิทานนะคะ นกพอได้ยินมาบ้างแล้วจากพ่อ(ท่านบวชเป็นพระจนกระทั้งอายุสี่สิบปี่) บางส่วนก็เหมือนว่าจะเป็นแผ่นดินที่ตนเองอาศัยอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้..ดินแดนที่ทุกคนเกลียด แต่เรามีกรรมต้องมาอาศัยเค้าอยู่:'( ตลิ่งจะพัง แผ่นดินถิ่นอธรรมจะถล่มเป็นทะเล ล่วงได้
....................................................................................................



พระฯ ท่านพยากรณ์ว่า:-


"พวกเปรตอสุรกายที่แฝงกายอยู่ในคราบนักบุญและนักการเมืองผู้ยิ่งใหญ่ของโลก จะถือเอาเหตุปัจจัยความแตกต่างทางศาสนาและนิกาย มาเป็นเครื่องยุยงให้ชาวโลกแตกออกเป็นสองฝ่าย และก็จะเริ่มค่อยๆ ประหัตประหารไปทีละจุด ๆ ในที่สุด (ความขัดแย้งในเรื่องลัทธิ นิกาย และศาสนาจะบานปลายเป็นสงครามใหญ่ภายหลัง) เพราะกิเลสในใจผู้นำของแต่ละศาสนามีมาก" (อย่ามองข้ามเหตุที่เกิดในประเทศไทย เพราะในเมืองไทยก็เป็นชนวนใหญ่เช่นกัน)

พระพุทธพจน์ทำนาย (ต้นฉบับดั้งเดิม)

คณะธรรมทูตผู้ไปอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุและพระศรีมหาโพธิ์ที่ประเทศอินเดียเมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๔ ได้คัดลอกพระพุทธพจน์ทำนายจากศิลาจารึกเขตมหาวิหารในสวนมฤคทายวัน แปลได้ดังนี้ ​

สาธุ อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงพระเมตตากรุณาแก่สัตว์โลก ซึ่งเกิดมาล้วนแต่ลำบากยิ่งนัก ในคราวที่พระองค์ไกล้ถึงพระชนมายุย่างเข้าพระปรินิพานตามกาลเวลา จึงตรัสแก่พระอานนท์ผู้ศิษย์อันสนิทพากเพียรพยาบาลว่า ​

" ดูกรอานนท์ สัตว์โลกทั้งหลายที่เกิดมาล้วนแต่ลำบากทุกชาติ ทุกศาสนา ตามธรรมชาติที่หมุนเวียนของโลก โลกหมุนไปใกล้ความแตกทำลายจนถึงสมัยที่อาตมานิพพานไปแล้วได้ ๕,๐๐๐ ปี เมื่อโลกไปใกล้กึ่งจำนวนที่อาตมาทำนายไว้ (๒,๕๐๐ ปี) มนุษย์และสัตว์จะได้รับภัยพิบัติสารพัดทิศเสียครึ่งหนึ่ง ในระยะ ๓๐ ปี สิ่งที่ศาสนิกชนไม่เคยพบเห็น ยักษ์หินที่ถูกสาปให้หลับก็กลับคื่นขึ้นมาอาละวาดยิ่งหนัก ​

เมื่อใกล้กึ่งศาสนาของอาตมา ก็ทวีภัยใหญ่ขึ้นทุกทิพาราตรี และมนุษย์นอกศาสนาก็จะมารบราฆ่าฟันกัน ถึงเลือดนองแผ่นดินและแผ่นน้ำ แม้ในอากาศก็มี อำนาจภัยจากฟ้าทุกทิศานุทิศ ไฟจะลุกลามเผาผลาญมนุษย์ไม่ขาดระยะ ต่างฝ่ายต่างทำลายกันย่อยยับเหมือนยักษ์กระหายเลือด แผ่นดินแผ่นน้ำจะเดือดเป็นไฟ และตายกันไปฝ่ายละครึ่งจึงเลิกรา ต่างฝ่ายต่างหมดกำลังด้วยกันตามวิสัยของยักษ์ร้ายนอกศาสนา ซึ่งกำเนิดมาจากสัตว์ป่าอำมหิต ​

ส่วนศาสนิกชนผู้ขวนขวายในทางบุญตามเดิมวัจนะของอาตมา ก็จะสามารถระงับร้อนไม่รุนแรง บ้านใดที่เคารพสักการะพระศรีมหาโพธิ์และกาสาวพัสตร์จะได้รับวิบัติเบาบางลง แต่จะหนีธรรมชาติไม่พ้น ​

เริ่มแต่ศาสนาอาตมาล่วงมาได้ ๒๔๘๕ ปี เป็นต้นไป ไฟจะลุกมาทางทิศตะวันออกไหม้วัดวาอาราม สมณชีพราหมณ์จะอดอยากยากเข็ญ คนบ้านจะเข้าป่า สัตว์ป่าจะเข้ากรุง เมืองหลวงจะร้อนเป็นไฟ ลูกไฟจะตกจากฟ้าเป็นเพลิงผลาญ เหล็กกล้าจะทะยานจากน้ำ มหาสมุทรจะชอกช้ำ สงครามจะทั่วทิศ ศึกจะติดเมือง ทหารจะเป็นเจ้า ข้าวจะขาดแคลน ทั่วแคว้นจะอดอยาก พลูหมากจะหมดเปลือง ปราชญ์เปรื่องจะสิ้นสูญ ราชตระกูลอำมาตย์

ราษฎรทุกคนจะพากันถืออำนาจไม่เป็นธรรม ไม่เคารพหลักธรรม โดยปรวนแปรนิยมเชื่อถือถ้วยคำของคนโกง คนกล่าวคำเท็จ คนประจบสอพลอย่อมได้รับการเชื่อถือในท่ามกลางสังคมสันนิบาต ผู้ดีมีศีลธรรมประพฤติชอบไม่มีเสียง (อธรรมพูดจ้อ แต่ธรรมเป็นใบ้) จะเกิดการจลาจลวุ่นวาย ลูกจะพลัดแม่ แม่จะพลัดจากลูก โคกจะเป็นน้ำ ผีโขมดป่าจะเข้าเมือง พระเสื้อเมืองทรงเมืองจะเข้าไพร เทวดาจะเรียกแมลงบี้เหล็กโกฏิหนึ่งผีเสื้อแสนหนึ่งมาปล่อยแสนหนึ่งมาปล่อยไข้เป็นไฟผลาญ ​

เมื่อศาสนาของอาตมาล่วงมาได้ ๒๕๐๗ (ปีมะโรง >2555?) คนเปลี่ยนสภาพเดินเป็นคลาน ล่วงได้ ๒๕๐๘ (ปีมะเส็ง >2556?) ตลิ่งจะพัง แผ่นดินถิ่นอธรรมจะถล่มเป็นทะเล ล่วงได้ ๒๕๑๒ (ปีระกา >2560?) เมืองมนุษย์จะมืด ๗ วัน ๗ คืน โลกดิ่งสู่ความหายนะ บุคคลเจริญด้วยเมตตา กรุณา ไม่เบียดเบียนข่มเหงอิจฉาพยาบาทและไม่ประทุษร้ายซึ่งกันและกัน ประพฤติตนอยู่ในศีลธรรม และยึดถือคาถาของอาตมาจะพ้นภัยพิบัติ ให้เจริญภาวนาดังนี้​

" หิตะชิราทัน มันกะโลอังคะ ศิลากะละสา สาสะสะติ โหตะถิ โหคะหะคะเน "

ให้ท่องบ่นภาวนาเป็นนิจ ให้จดอักษรใส่กระดาษหรือผ้าขาวปิดไว้หน้าบ้าน หัวนอน หรือพันศรีษะไว้ สารพัดภัยพินาศ สันติประสิทธิ์ ดูกรอานนท์ อาตมาสงสารสัตว์โลกเป็นล้นพ้นที่มีอายุขัยอยู่ได้ใกล้ยุคกึ่งยุคลลาย ​

เมื่อศาสนาของอาตมาล่วงมาได้ ๒๕๑๒ (ปีจอ > 2561?) พระจันทร์จะเริ่มเปล่งแสงฉายโลก ครั้นล่วงได้ ๒๕๑๕ (ปีชวด >2563?) นับพ้นระยะปี ๓๐ ปี พวกอธรรม คือพวกที่ไม่ตั้งอยู่ในศีลในสัตย์ ไร้ซึ่งศีลธรรมนั้นจะหมดสิ้นไปเพราะพวกมิจฉาทิฐิจะดับสูญไปจากโลก อธรรมแพ้ในที่สุด ครุฑจะบินกลับถิ่นสถาพร คนที่จรจะกลับเข้ากรุงบำรุงธรรม ธรรมจะชนะ พระจะอยู่บ้านเมืองต่อไป ​

การงานของมนุษย์จะสำเร็จด้วยอริยศาสตร์ซึ่งไม่ต้องเบียดเบียนแรงผู้ใด ทุกคนจะสมบูรณ์ด้วยศีลธรรมและชีวิตผาสุก มหากษัตริย์ธรรมิกราชผู้เป็นพระโพธิสัตว์ องค์หนึ่งจะเกิดภายในความอุปภัมถ์ของพระมหาเถระโพธิสัตว์ทั้งสององค์นั้น จะจัดการบำรุงศาสนาของอาตมาในระยะนี้เป็น "ยุคศิวิไล" พระมหาเถระโพธิสัตว์ จะเกิดในสมัย ของอาตมาล่วงมาแล้ว ๒๔๕๔ ปี ​

เมื่อล่วงได้ ๒๔๖๗ ถึง ๒๔๘๖ พระมหากษัตริย์ธรรมิกราชจะมาเกิด ทั้งสองพระองค์นั้นสถิตอยู่ ณ เบื้องทิศตะวันออกของมัชฌิมประเทศ ระหว่างปีจอปีกุน เมื่อศักราช ๒๕๑๓ กับ ๒๕๑๔ ผู้มีบุญทั้งสองพระองค์นั้นจะเสด็จเข้าบำรุงศาสนาให้เที่ยงแท้ สมณชีพราหมณ์จะเสด็จมา ๘๔,๐๐๐ รูป ​

ดูกรอานนท์ อาตมาสงสารสัตว์ เวลานั้นพลโลกยังเหลือน้อยเต็มที คำทำนายของอาตมานี้ยังให้สัตว์ตั้งอยู่ในความไม่ประมาท ผู้ใดรู้แล้วเชื่อ หรือไม่เชื่อ ไม่บอกเล่าให้ผู้ใดรู้กันต่อๆไป นับว่าเป็นกรรมแห่งสัตว์ต่างสิ้นสุดกันตามกาลเวลา ผู้ใดปรารถนาจะได้เห็นหรือทันมีบุญ ให้รักษาศีลห้าประการหนึ่ง ยำเกรงบิดา มารดา รู้จักบุญคุณท่านผู้มีคุณหนึ่ง ให้เจริญภาวนาในพรหมไตรสภาพหนึ่ง คาถาว่าดังนี้​

" พุทธิทุกขัง อนิจจัง อนัตตา นโมสัพพราชา ขัตติโย อิติปารมิตา ตึสา อิติ สัพพัญญุมาคตา อิติ โพธิ มนุปปัตโต อิติปิโส จ เต นโม "​

รู้แล้วอย่าประมาท ให้ท่องบ่นภาวนารักษาศีล

********************************************************
* หมายเหตุ * คัดจากหนังสือ " พระพุทธพจน์ทำนาย วิบากกรรมของประเทศ และชี้จุดบอดจุดแก้ของสังคม " โดย : สุริยัน โรหติเสถียร รวบรวม หน้า ๖-๑๐ โครงการธรรมไมตรี จัดพิมพ์ : พิมพ์ที่ พี อาร์ ออฟเซ็ทปี ๒๕๓๘​

ที่มา http://www.4floor.com/nextcom/sawasdee3/2000/book1-2.html
เงินเฟ้อที่เพิ่มความรุนแรงขึ้นแล้ว??? รู้ทันโลก (โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน)​

<!-- google_ad_section_end -->
<HR style="BACKGROUND-COLOR: #ffffff; COLOR: #ffffff" SIZE=1>Last edited by SpringDove; 03-03-2011 at 03:25 PM





</TD></TR><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt2> <SCRIPT type=text/javascript> vbrep_register("4440285")</SCRIPT> </TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt1 align=right></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

สุดยอดเลยครับ พระของหลวงพ่อเกษม เป็นพระองค์แรกของผมเลยที่ใช้บูชาติดตัว และไม่เคยเกิดเรื่องร้ายแรงใดๆเลย ทั้งหมดนี้รวมกันคงเกิดอิทธิปาฎิหารย์ได้มากแน่นอนครับ และคงไม่ง่ายที่จะรวบรวมมวลสารได้สุดยอดแบบนี้อีกเป็นแน่ครับ

 

ขออนุโมทนากับพี่รักรังสิตที่เสียสละสิ่งมงคลเพื่อการกุศลในครั้งนี้ด้วยครับ

 

ไม่มีประสบการณ์ คือ "ประสบการณ์

แหล่งที่มา อำพล เจน, หนังสือศักดิ์สิทธิ์ฉบับที่ 211 ไม่ทราบวันที่ครับ

ผม เคยคิดมานานแล้วว่าอยากจะเขียนถึงพระเครื่องของครูบาอาจารย์สาย กัมมัฏฐาน ที่เรียกอีกอย่างว่าสายพระอาจารย์มั่นและพระอาจารย์เสาร์ แต่ปัญหาก็อยู่ตรงที่ผมไม่มีพระเครื่องครบทุกพระอาจารย์ และไม่แน่ใจว่าจะหาภาพลงได้ครบทุกองค์ จึงรี ๆ รอ ๆ หวังให้โอกาสเกิดมีขึ้นบ้างสักวัน

โอกาสที่หวังก็ไม่เคยมีขึ้นสักที

ได้แต่ปรึกษาคนโน้นคนนี้ซึ่งล้วนแต่แสดงการโหวตเป็นเสียงเดียว เป็นเสียงที่เห็นด้วยทั้งสิ้น หาเสียงที่เอามือซุกกระเป๋าไม่โหวตไม่มี

ทำไมผมจึงอยากจะเขียน

นั่น เป็นด้วยศรัทธาเชื่อมั่นในครูบาอาจารย์สายนี้เป็นเหตุใหญ่ แม้ว่าพระเครื่องของทุกท่านโดยมากไม่แพง ไม่ฮ้อทจนพองมือเซียนพระเครื่องทั้งหลายก็ตาม

แถมไม่มีประสบการณ์หวือหวาให้ฮือฮาทั้งบ้านทั้งเมือง

เรื่อง ไม่มีประสบการณ์นี้ผมได้ยินใครต่อใครพูดคำนี้บ่อยๆ ถ้าไม่มีประสบการณ์แล้วมืออาชีพไม่เล่น แม้จะเป็นพระเครื่องรุ่นเดียวกันพิธีเดียวกัน ก็ยังเลือกเล่นพิมพ์ที่เกิดอภินิหารสร้างประสบการณ์

อย่างที่ผมแขวะ มาตลอดแหละครับ, พระเครื่องของเจ้าคุณนรฯ เป็นตัวอย่างที่ชัดดี, เสกในพิธีเสาร์ 5 ปี 2513 พร้อมกัน กลับมีทั้งที่แพงเป็นหมื่น ๆ กับถูกเป็นร้อย

คนก็แห่ไปเล่นของแพงเป็นบ้าเป็นหลังไป

ถ้าไม่ ใช่ผู้เล่นพระเครื่องแบบ HOBBY แต่เล่นแบบเชื่อในพุทธานุภาพ ธรรมานุภาพ สังฆานุภาพ ก็ต้องมีศรัทธามั่นใจว่าเป็นของท่านเสกเหมือนกัน เสกพร้อมกันอีกต่างหาก ไม่มีทางที่องค์ไหนจะศักดิ์สิทธิ์เกินกว่าองค์ไหน แม้ว่าจะมีทางแพงกว่ากันก็ช่างเถิด

ถ้าท่านแขวนพระเครื่องด้วยความ รู้สึกเหมือนสะสมเครื่องลายคราม เล่นไม้ดัด บอนไช หรือสะสมแสตมป์ ท่านต้องเล่นของแพงถ้าไม่ได้เล่นเพื่ออย่างนั้น แต่แขวนไว้ด้วยศรัทธาในพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์ ท่านอย่าได้วอกแวกไปกับของแพงปล่อยให้มือฮ้อบบี้เขาเล่นกันไปเถอะ

เรื่อง มีประสบการณ์และไม่มีประสบการณ์นั้น ผมว่ามันขึ้นอยู่กับสถานการณ์และกรรมเวรของแต่ละคน บางคนอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ปลอดภัยทั้งอาชีพและการดำรงชีพ โอกาสที่จะพบประสบการณ์มีน้อยมาก แต่บางคนอยู่ในสถานะที่ล่อแหลมทั้งอาชีพและการดำรงชีพ อย่างเช่น ตำรวจ ทหาร คนเดินทางบ่อย ๆ คนที่มีศัตรูจงเกลียดจงชังเยอะ คนทำงานในงานเสี่ยงอย่างนี้โอกาสเจอประสบการณ์ย่อมมีมากกว่า

และที่สำคัญยี่ง ผมเชื่อที่สุดว่า
“ไม่มีประสบการณ์นั่นแหละคือประสบการณ์”

หลวง ปู่คำพันธ์เคยเตือนสติผมครั้งหนึ่ง ราวกับท่านล่วงรู้วาระจิตของผมในช่วงนั้น ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ผมหันมาสนใจของขลังประเภทหนังเหนียว ยิงไม่ออกเป็นเอก

ท่านมองหน้าผมแล้วบอกว่า
“แขวนพระเมตตาแคล้วคลาดดีกว่า ไปไหนสบายไม่มีเรื่อง พระมหาอุดคงกระพันมักมีแต่เรื่อง”

นั่นแหละครับ คำพูดอันวิเศษได้เตือนสัญญาเก่าให้ผุดขึ้น

สมัยหนึ่งผมลองแขวนเดี่ยวพระเครื่องที่ได้ชื่อว่าเหนียวสะบัดช่อ อย่าไปรู้เลยครับว่าของพระอาจารย์องค์ไหน
ผมเดินฆ่าเวลาคอยเวลานัดเพื่อนที่ตลาดคลองเตยซี่งมีคนมาเดินดูของกินของใช้ต่างประเท
ศมากมายไม่ต่างจตุจักร

จังหวะหนึ่งที่สาวสวยเบียดคนมากระแทกไหล่ผมอย่างจัง

เธอไม่ตั้งใจหรอกครับเพราะว่าคนมาก

แต่ผมโกรธจนนึกอยากจะกระโดดชกหน้าสาวสวยอนงค์นั้น

หัวใจกระทั้นกระทึกอยู่ตั้งอึดใจใหญ่ ๆ จึงสงบลงได้และนึกแปลกใจตนเองชมัด ปกติไม่เคยโกรธใครง่ายๆอย่างนี้มาก่อนโดยไม่มีเหตุผล
แถมสาวสวยอย่างนั้นผมไม่เคยรู้จักมาก่อน จะมีเหตุโกรธง่ายๆเป็นที่ไหน

ผมไม่อยากโทษพระหนังเหนียวให้เป็นเวรเป็นกรรมแก่ผมหรอกครับ แต่มันไม่มีเหตุอะไรที่จะให้ผมคิดเห็น

แต่ที่เป็นวัยรุ่นระเบิดขวดอยู่นั้น พรรคพวกนักวิทยาศาสตร์แขนงวัตถุระเบิดและกระทรวงฟันแทงจิ๊กโก๋ซอยอื่นพลัดหลงมา
ต่างมีครูบาอาจารย์สักยันต์ เสกตะกรุดและทำสาลิกาลิ้นทองทางเจ้าชู้พวกนั้นเมื่อได้ของใหม่มาก็ร้อนของอยากลอง

นั่งรถเมล์อยู่ด้วยกันดี ๆ กระโดดลงไปไล่ชกตีวัยรุ่นที่นั่งกินเหล้าข้างทางเสียเฉย ๆ

พอกลับมาแล้วก็บอกว่า
“หมั่นไส้มันหรอกว่ะ แม่งตีกูด้วยขวด นึกว่าแตกซะแล้ว”

ของอย่างนี้แหละครับที่มักทำให้มีแต่เรื่อง และเป็นของที่มักมีประสบการณ์ทางถูกยิงถูกฟันเป็นพิเศษ

แต่ พระเครื่องของครูบาอาจารย์สายกัมมัฏฐาน โดยมากท่านอธิฐานพรในทางเมตตาแคล้วคลาดเป็นหลัก แขวนของพวกท่านแล้วไม่มีประสบการณ์เกิดขึ้นง่าย ๆ หรอกครับ
เรื่องนิด หน่อย ๆ เป็นหลุดพ้นหมด ที่หนักหนาสาหัสก็ผ่อนให้เบาลง ที่คิดว่าจะต้องถูกเขาด่าแน่ ๆ ก็ไม่ด่าแถมยิ้มแย้มแจ่มใสให้อีกหวามหนึ่ง

คุณพ่อประกอบ แพทยกุล อดีตผู้ว่าราชการจังหวัดกาญจนบุรีเคยอธิบายถึงพระเมตตามหานิยมแก่ผมว่า
“ให้สังเกตดูคนที่เกลียดและคิดจะเล่นงานเรานั่นแหละพอพบหน้าเขาไม่ทำ”

นี่แหละครับพระเมตตาแคล้วคลาด

ไม่มีประสบการณ์คือประสบการณ์อย่างไม่ต้องสงสัย

อีก ข้อหนึ่งที่ชวนคิดไม่น้อยนั่นคือ ครูบาอาจารย์สายนี้โดยมากท่านเน้นเรื่องการประพฤติปฏิบัติ ไม่ได้เน้นเรื่องวัตถุมงคล บางองค์ไม่ยอมให้มีการทำขึ้นมา แต่บางองค์ก็ทำเพราะเกรงใจขัดใจผู้ขอสร้างไม่ได้ อย่างเช่นหลวงปู่เทสก์ เทสน์รังสีท่านยอมให้ทำขึ้น แต่ไม่ยอมให้ทำรูปของท่าน คงมีแต่เพียงชื่อที่เรียกว่าลายมือลายเซ็นของท่านเท่านั้น บางองค์อนุโลมให้ทำตามศรัทธาเพื่อเอาไว้แจกสถานเดียว บางองค์ก็วางเฉยสุดแต่ผู้สร้างจะมีเจตนามีศรัทธาอย่างไร
ท่านไม่เกี่ยวข้องเรื่องจำหน่าย ไม่วุ่นกับเงินที่ได้จากจำหน่ายท่านเสกให้แล้วก็แล้วไป อย่างเช่นหลวงปู่แหวน

ผมเคยฟังท่านอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป เล่าเรื่องเสกพระของหลวงปู่แหวนว่า
“ถาม หลวงปู่เหมือนกันว่าเสกพระอย่างไร หลวงปู่บอกว่าก็แผ่เมตตาว่าขอสัตว์โลกทั้งหลายจงอยู่เย็นเป็นสุข อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลยเท่านั้น”

ง่ายดีไหมครับ

นั่นแหละที่แขวนเข้าไปแล้วประสบการณ์เลยไม่ค่อยมี

ทั้งอยู่เย็นเป็นสุขทั้งไม่ต้องเบียดเบียนกัน

อีก ข้อหนึ่งเท่าที่ได้สังเกตดูมาโดยตลอด เห็นว่าญาติโยมที่ทั้งสู้อุตส่าห์เดินทางไปกราบครูบาอาจารย์สายนี้เป็นครั้ง คราว และโดยสม่ำเสมอ มักเป็นผู้ไปแสวงธรรมไปหาแนวทางและโอกาสประพฤติปฏิบัติธรรมเป็นส่วนใหญ่ ไม่ได้ไปเพื่อหวังวัตถุมงคล แต่ถ้าครูบาอาจารย์แจกให้ก็เก็บไว้ด้วยความเคารพอย่างแท้จริง ไม่รู้จักว่าเป็นของที่อาจซื้อขายได้ ไม่สนใจหรือเข้าใจในทางนี้ คงเก็บไว้หรือพกติดตัวด้วยความเคารพเป็นใหญ่ เพราะว่านั่นเป็นของที่ครูบาอาจารย์ที่ตนเองเลื่อมใสศรัทธามอบให้ แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติตามคำสอนของท่านต่อไป ไม่มีเรื่องวัตถุมงคลมานำจิตนำใจ

บางทีเกิดมีอันดังตูมตามขึ้นมาสัก รุ่นหนึ่ง คนที่เล่นพระเครื่องในแบบนั้นก็สามารถไปจีบขอกับญาติโยมเหล่านี้ได้ง่าย ๆ โดยที่พวกท่านไม่รู้จัก,คงยินดีให้เพราะเห็นว่าเขาอยากได้เท่านั้น

มีเกิดขึ้นบ่อย ๆ

เพราะ เหตุที่พระเครื่องของครูบาอาจารย์สายนี้ ถูกแจกไปอยู่ในคนที่มีทัศนคติทางธรรมเป็นหลัก พระเครื่องกี่รุ่น ๆ ก็เงียบหายไปโดยมากไม่ค่อยจะมีออกมาหมุนเวียนในตลาดซื้อขาย ที่มีออกมาก็มักจะเป็นรุ่นที่ทำออกมาเพื่อจำหน่ายหาทุนสร้างโน่นสร้างนี่ หรือทุนทำโน่นทำนี่สุดแต่เจตนาของผู้สร้าง

ท่าน อาจารย์วัน เคยปรารภว่าสงสารหลวงปู่ฝั้นที่ต้องรับแขกโดยเสียเวลาเนิ่นนานเกินไป แขกส่วนหนึ่งนั้นมุ่งมาเพื่ออยากจะได้พระเครื่องของท่าน ก็มาคุยโน่นคุยนี่อ้อมไปอ้อมมาเป็นนานจนสุดท้ายก็เอ่ยปากขอ ซึ่งท่านก็ให้ เพราะว่าท่านให้อย่างเดียวไม่เคยขาย

หลวงปู่ฝั้นไม่เคยขายพระนะครับ แจกอย่างเดียว

ถ้าขอท่านแต่แรกท่านก็ให้เหมือนกัน และยังจะได้หมดเรื่องรับแขกเร็ว ๆ แล้วมีเวลาไปทำความเพียรของท่านต่อไป

ดังนั้นท่านอาจารย์วันจึงมักจะมอบวัตถุมงคลให้กับแขกที่มากราบเยี่ยมก่อน อยากได้หรือไม่อยากได้ก็แจกก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน

เพื่อน ผมเป็นทหารเล่าว่า ยกกองร้อยไปกราบหลวงพ่อวัน จะไปเอาเหรียญของท่านเพื่อพกไปออกสนาม พอไปถึงท่านก็แจกเลย แจกแล้วก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับท่าน เพราะว่ามาเพื่อจะเอาเหรียญ ในเมื่อได้แล้วธุระก็หมด จึงกราบลาทันที ท่านก็หงึกหน้าแล้วก็กลับไปนั่งภาวนาต่อ

ครูบาอาจารย์สายนี้โดยมาก ไม่ได้เน้นเรื่องวัตถุมงคลแต่อย่างใด ท่านมุ่งให้ผู้ศรัทธาท่านเดินหน้าเข้าสู่การประพฤติปฏิบัติมากกว่า ในเรื่องวัตถุมงคลท่านไม่เคยให้ใคร ๆ ยึดมั่นจนเกินไป

หลวงพ่อชาเคยกล่าวกับผู้ที่เคยไปขอพระเครื่องของท่านว่า
“เอาไปทำไม เอาไปกันตายหรือ แต่เราเองยังต้องตายเหมือนกัน” เสร็จแล้วก็ยื่นให้ “เอ้า,เอาไปก็ดีอยู่หรอก”

หลวงพ่อชาก็เป็นอีกท่านหนึ่งที่ไม่เคยขายพระ ท่านไม่อนุญาตให้มีการซื้อขาย และไม่ชอบการซื้อขาย

บางกระแส ข่าวบอกว่า ที่ท่านเลิกและงดอนุญาตไม่ให้มีการทำพระเครื่องในขณะที่ท่านยังไม่อาพาธนั้น ก็เพราะมีลูกศิษย์ไปฟ้องท่านว่า มีการซื้อขายพระของท่านในสนามแล้ว ท่านถามว่าจริงรึและต่อมาก็เลิกเด็ดขาด พระเครื่องของท่านจึงมีน้อยรุ่นและไม่มาก แต่ละรุ่นสร้างแบบสมัครเล่น มีแค่ร้อยสองร้อยองค์
ที่มากที่สุดก็คือรุ่นสุดท้าย มีผู้สร้างมาถวายเป็นจำนวน 84,000 องค์

เกี่ยว กับครูบาอาจารย์สายศิษย์พระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถรนี้ โดยมากถ้ามีใครไปถามท่านว่าเคยสร้างพระเครื่องหรือไม่ พวกท่านมักตอบว่าไม่เคยสร้าง ซึ่งคำตอบเหล่านี้จะเกิดวิจิกิจฉาแก่ผู้ถามทุกครั้ง ในเมื่อไม่เคยสร้างแล้วทำไมจึงมีพระเครื่องของพวกท่านออกมา

ความจริง มีว่า ที่พวกท่านไม่เคยสร้างนั้นหมายความว่าไม่ได้แสดงเจตนา และลงมือเป็นธุระให้สร้างแต่อย่างใด พวกท่านอยู่เฉย ๆ ก็มีผู้สร้างอะไรต่อมิอะไรมาถวาย และขอให้ท่านปลุกเสกหรืออธิษฐานจิตให้ เสร็จแล้วก็ถวายท่านครึ่งหนึ่ง, ส่วนหนึ่ง หรือทั้งหมดไว้ให้ท่านได้แจกแก่ญาติโยม บางทีก็มากราบขออนุญาตสร้าง ซึ่งท่านก็อนุโลมให้สร้างได้ แต่ทุกครั้งที่สร้างไม่ได้เกิดจากความปรารถนาอยากจะสร้างก่อนเลย ท่านปลุกเสกหรืออธิษฐานจิตให้โดยเมตตาสถานเดียว

บางทีอาจจะมีผู้ สงสัยว่า “ปลุกเสก” กับ “อธิษฐานจิต" นั้นแตกต่างหรือเหมือนกันอย่างไร ผมได้คำตอบนี้จากหลวงปู่คำพันซึ่งท่านไม่ได้ตั้งใจอธิบายเรื่องนี้ เป็นแต่ท่านชี้แจงให้เข้าใจถูก นั่นคือ เพื่อนของผมคนหนึ่งสร้างพระเครื่องเป็นการส่วนตัวขึ้นมาชุดหนึ่ง ไปกราบท่านและบอกท่านว่าขอเมตตาหลวงปู่ปลุกเสกพระให้ด้วย ซึ่งหลวงปู่ได้ตอบว่า “ปลุกเสกไม่ได้หรอก เพราะว่าปลุกเสกนั้นต้องจัดพิธี แต่หลวงปู่จะอธิษฐานจิตให้” และท่านก็ได้รับพระมาไว้ในมือ กำหนดจิตอธิษฐานให้เท่านั้น

เคยมีผู้ถามหลวงปู่คำพันเหมือนกันว่า หลวงปู่อธิษฐานจิตอย่างไร
“ปู่อธิษฐานว่าขอให้วัตถุมงคลเหล่านี้เป็นมงคล” ท่านตอบ

ง่ายเหมือนหลวงปู่แหวนไหมครับ

พระ เครื่องหรือวัตถุมงคลต่าง ๆ ที่ออกมาจากครูบาอาจารย์สายนี้ส่วนใหญ่จึงสำเร็จขึ้นมาด้วยการอธิษฐานจิต ที่สำเร็จด้วยการปลุกเสกมีน้อยมาก

ครูบาอาจารย์ชั้นลูกศิษย์ที่ไม่ ใช่หลานศิษย์ของหลวงปู่มั่นมีอยู่มากมายหลายองค์ ชั้นภูมิของพวกท่านย่อมมีทั้งเสมอกันและต่างกันจริตนิสัยก็ต่างกัน ในเรื่องพระเครื่องก็มีข้อแตกต่างกันบางองค์ใจดีมาก ๆ ก็ไม่ว่าอะไร พระเครื่องจึงมีออกมามากมายหลายรุ่น บางองค์ก็มีออกมาน้อยรุ่น บางองค์ก็ไม่มีเลย

แหล่งที่มา อำพล เจน, หนังสือศักดิ์สิทธิ์ฉบับที่ 211 ไม่ทราบวันที่ครับ

ไม่มีประสบการณ์ คือ "ประสบการณ์" : เว็บ-พระ.คอม

 

สวัสดียามบ่ายครับเพื่อนๆทุกๆท่าน
วันนี้เงียบจริงๆ ที่บ้านผมก็เฝ้าระวังน้ำท่วมอยู่ครับ
วันนี้ขอให้โชคดีกันทุกๆท่านนะครับ

 

ฝากข้อความถึงพี่ศรีวิไชยนะครับ

ผมโอนตังเข้าบัญชีพี่แล้วนะครับ โอนไป ๑๗,๗๐๐ หากพี่ว่างโทรกลับด้วยครับ เพราะว่าจะแจ้งว่าผมโอนยอดไปผิด ลืมคิดค่าลูกอมพี่สองลูก ๔,๐๐๐ หากมาถึงไทยแล้วค่อยว่ากันครับ

 

<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> [FONT=&quot]เพื่อเป็นเกร็ดข้อมูลเบื้องหลังของ “งากำจัด” ที่ยังมีหลายคนไม่รู้ที่มาที่ไปและการเชื่อมต่อกับสิ่งที่เร้นลับในศาสตร์บางแขนง จึงจะขอเล่าเรื่องราวเบื้องหลังของงากำจัดชิ้นที่ส่งไปให้ทำมีดหมอ เพื่อวันข้างหน้าทุกท่านจะได้ทราบว่า ท่านได้ของมีค่าและหายากไปครอบครองไว้แล้ว โดยเนื้อหาทั้งหมดมี 3 ตอน คืนนี้ผมจะลงตอนที่ 1 เพื่อให้เพื่อนสมาชิกได้อ่านกัน
[/FONT]<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> [FONT=&quot]
งากำจัด ภาค 1 ( คำบอกเล่าจากรุ่นคุณปู่ )[/FONT]
[FONT=&quot]เมื่อคุณปู่ได้ลาออกจากการเป็นลูกจ้างบริษัทค้าวัสดุก่อสร้างแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ได้ย้ายถิ่นฐานไปอยู่กับภรรยาซึ่งเป็นคนกาญจนบุรี โดยไปทำไร่ปลูกข้าวโพด ที่ อ.ไทรโยค [FONT=&quot] ที่ไร่ของคุณปู่ คนงานที่จ้างมา[/FONT][FONT=&quot]ทำงาน ส่วนมากมักจะเป็นพวกกระเหรี่ยง คุณปู่ท่านไม่ทราบมาก่อนว่ากระเหรี่ยงมีกี่ประเภท มาทราบทีหลังว่า กระเหรี่ยงที่มาทำงานที่ไร่เป็นพวกกระเหรี่ยงฤาษี [/FONT][/FONT][FONT=&quot]อยู่มาวันหนึ่งคนงานกระเหรี่ยง ได้มาบอกกับคุณปู่ว่า พรานกระเหรี่ยงพบเจอของดีในป่า แต่ไม่สามารถนำออกมาได้ คุณปู่ถามว่า ของดีที่ว่าคืออะไร คนงานบอกว่า [FONT=&quot]“เป็นงากำจัด[/FONT][FONT=&quot]” คุณปู่ได้ยินดังนั้นก็ งง ? เพราะไม่รู้มาก่อนว่า งากำจัด คืออะไร[/FONT][/FONT][FONT=&quot]พรานกระเหรี่ยง จึงอาสาพาคุณปู่ ไปดูของดี ใช้เวลาเดินเท้าประมาณครึ่งวัน เดินเข้าไปในป่าแถบชายแดนไทย-พม่า อ.ไทรโยค เมื่อไปถึงสถานที่ดังกล่าว พบว่าเป็นงาช้างชิ้นหนึ่ง ที่ปลายของงาเสียบปักเข้าไปในต้นไม้ ดูจากสภาพของงา น่าจะเสียบปักไว้นานแล้ว (หากสังเกตงาให้ดีจะพบว่ามียางไม้สีออกน้ำตาลเข้มซึมเข้าไปในงาด้วย)[FONT=&quot] พรานฯ ได้เล่าให้ฟังว่า พยายามจะเอางาชิ้นนี้ออกจากต้นไม้ แต่ต้องพบกับอาถรรพ์หลายครั้ง ไม่สามารถนำออกมาได้ เมื่อคุณปู่ทราบว่ามีอาถรรพ์จึงไม่กล้าที่จะเอาออกด้วยตัวเอง ได้บอกกับพรานฯไปว่า “ขอคิดดูก่อนว่าจะทำอย่างไร” จากนั้นจึงเดินทางกลับ [/FONT][/FONT][FONT=&quot]คืนนั้น คุณปู่ฝันว่ามีช้างตัวใหญ่มาก บุกเข้ามาทำลายไร่ข้าวโพดเสียหายมาก แล้วคุณปู่ได้สะกดรอยเดินตามช้างไปเพื่อจะดูว่าช้างมาจากไหน ปรากฎว่าช้างได้เดินไปหยุดที่ต้นไม้ต้นหนึ่ง จำได้ว่าเป็นต้นไม้ต้นที่มีงากำจัดเสียบอยู่ ต่อจากนั้นช้างตัวดังกล่าว ได้หันหน้ามาทางคุณปู่ แล้วร้องเสียงดังมาก จนคุณปู่ตกใจตื่น...เมื่อคุณปู่ตื่นขึ้นมาก็คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับงาชิ้นนั้นแน่ๆ...คุณปู่ จึงคุยกับพรานกระเหรี่ยงว่า “พอจะหาคนที่มีวิชาที่จะนำงากำจัดออกมาจากต้นไม้ได้หรือไม่” พรานจึงพาไปพบฤาษีที่พวกกระเหรี่ยงนับถือ [/FONT][FONT=&quot]เมื่อได้พูดคุยกับฤาษีที่เป็นหัวหน้ากลุ่ม และเป็นที่นับถือของชาวกระเหรี่ยงฤาษี จึงทำพิธีเสี่ยงทายตามแบบฉบับของกระเหรี่ยงฤาษี หลังจากทำพิธีเสร็จแล้ว พบว่าคุณปู่มีบารมีพอที่ครอบครองได้ จึงได้ดำเนินการบวงสรวงตามแบบของชาวกระเหรี่ยงฤาษี โดยก่อนทำพิธี ได้เชิญ[FONT=&quot]ควาญช้าง มาทำพิธี โดยการใช้”ขอช้าง” ที่ผ่านพิธีจากครูปะกำ มาสะกดอาถรรพ์ จึงสามารถนำงาออกจากต้นไม้ได้[/FONT][/FONT][FONT=&quot]เมื่อได้งามาแล้ว กระเหรี่ยงฤาษีที่เป็นหัวหน้า ได้กำชับกับคุณปู่ โดยผ่านล่ามที่เป็นคนงานในไร่ แปลให้ฟังว่า “ขอให้เก็บรักษางาชิ้นนี้ไว้ให้ดี เพราะมีวิญญานของพญาช้างที่เป็นเจ้าของงาปกปักรักษาอยู่”โดยขอให้ทำบุญอุทิศให้พญาช้างเจ้าของงาด้วย และถ้าจะเดินทางไปที่ใดให้นำติดตัวไปด้วย[FONT=&quot]..[/FONT][/FONT][FONT=&quot]เมื่อคุณปู่ได้งามาแล้วได้ทำพิธีอัญเชิญมาบูชาที่ไร่ ตามแบบที่กระเหรี่ยงฤาษีแนะนำ และนำงา มาถักด้วยลวดเพื่อป้องกันไม่ให้งาเสียหาย และสะดวกในการห้อยติดตัว[/FONT][FONT=&quot]นับตั้งแต่คุณปู่ได้งามาครอบครอง กิจการทำไร่ข้าวโพดดำเนินไปด้วยดี ไม่เคยเกิดปัญหาใดใด จนกระทั่งวาระสุดท้ายของคุณปู่มาถึง ท่านได้เรียกคุณพ่อเข้าไปหา และบอกกับคุณพ่อว่า “ขอให้รักษางากำจัดชิ้นนี้เอาไว้ ห้ามนำไปขาย หรือให้คนอื่นโดยเด็ดขาด ที่ผ่านมาปู่รอดชีวิตจากอุบัติเหตุหรืออาถรรพ์ของป่ามาได้หลายครั้งเพราะบารมีของสิ่งศักดิ์สิทธิ์คือพญาช้างที่ปกปักรักษางาชิ้นนี้...”[/FONT]


<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->[FONT=&quot]
[/FONT]

 

"""""""""""""""""""""
สุดยอดมากครับ ตื่นเต้นจริง ๆ เข้ามาปูเสื่อรอเลยครับ เป็นบุญเหลือเกินที่ได้มีโอกาสได้รับรู้

 

ขออนุโมทนากับสิ่งดีๆที่พี่ได้ทำด้วยครับผมม

 

อนุโมทนาบุญกับพี่วรัทด้วยครับ

 

อนุโมทนาบุญด้วยครับ
ขอขอบคุณในน้ำใจอันดีงาม

 

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ วรัท
[FONT=&quot]เพื่อเป็นเกร็ดข้อมูลเบื้องหลังของ “งากำจัด” ที่ยังมีหลายคนไม่รู้ที่มาที่ไปและการเชื่อมต่อกับสิ่งที่เร้นลับในศาสตร์บางแขนง จึงจะขอเล่าเรื่องราวเบื้องหลังของงากำจัดชิ้นที่ส่งไปให้ทำมีดหมอ เพื่อวันข้างหน้าทุกท่านจะได้ทราบว่า ท่านได้ของมีค่าและหายากไปครอบครองไว้แล้ว โดยเนื้อหาทั้งหมดมี 3 ตอน คืนนี้ผมจะลงตอนที่ 1 เพื่อให้เพื่อนสมาชิกได้อ่านกัน [/FONT]

ขอให้มหากุศลครั้งนี่จงเป็นพลวะปัจจัยส่งผลให้คุณปู่ เจริญด้วยอายุ วรรณะ สุขะ พละยิ่งๆๆขึ้นไปด้วยครับ และขออานิสงฆ์แห่งทานนี้ส่งผลให้ครอบครัวคุณวรัทเจริญรุ่งเรืองยิ่งๆขึ้นครับ ขออนุโมทนาบุญครับ

 

ขอขอบคุณ และอนุโมทนาบุญ กับคุณพี่วรัท คุณปู่ คุณตา (คุณพ่อคุณวรัท) และพญาช้าง ด้วยครับ ให้อยู่เย็นเป็นสุขครับ ที่นำงากำจัด มาให้ได้บุชากัน นับเป็นบุญวาสนาของผู้ได้ครอบครองจริงๆครับ

 

แวะมาทักทายครับยามดึกครับ ญาติธรรมทุกๆท่าน

 

ที่วัดหนองสะเดาน้ำท่วมมั้ยครับ