ใครจำความรู้สึกแวบแรกที่รู้ตัวว่ามาเกิดในร่างนี้ได้บ้าง?

ความทรงจำวัยเด็กที่เด็กสุด คือตอนที่เรายังคลาน ที่บ้านของยาย ตรงหน้าทีวี เราคลานมาเห็นก้อนบางอย่างเลยคว้าเข้าปาก เราเห็นสีหน้าท่าทางของแม่กับยายบอกให้คายสิ่งนั้นออกมา แต่ไม่ได้ยินเสียง (คือความทรงจำของเราอันนี้มันไม่เสียงพูดใดๆ เลยค่ะ) ภาพที่เห็นก็เหมือนไม่ปกติแบบตาเราปัจจุบัน แต่มันอยู่ในความทรงจำ และแม่บอกเราว่า ไม่น่าเป็นไปได้เพราะเด็กเกินไป แต่แม่ก็ยอมรับว่า สิ่งที่เราจำได้คือความจริง ทั้งภาพจำ เหตุการณ์ สถานที่ รวมถึงความรู้สึกที่ตกใจว่าเอาสิ่งที่ไม่ใช่อาหารเข้าปาก ก็ยังจำได้ จำได้จนถึงวันนี้เลยค่ะ

 

ขออนุญาตเล่าที่จำความได้นะครับ ผมจำได้ก่อนที่แม่จะคลอด ว่าถูกส่งให้มาเกิดเป็นบุตรของคนนี้ ชื่อนี้ นามสกุลนี้ แล้วเวลาตอนกลางคืนที่แม่หลับก่อนจะคลอดประมาณ 3-4 คืน จิตผมออกมาคุยกับเจ้าที่เจ้าทางที่เป็นผู้ชายแก่ นุ่งขาวห่มขาว ประมาณ 2-3 คืน จำเรื่องราวที่คุยกันได้ครา่าวๆ ครับว่าถ้าผมมาเกิดแล้วจะกลับมาไหว้ท่านอีก ท่านบอกไม่เป็นไร ความรู้สึกเหมือนคุยกันถูกคอ สถานที่ที่คุยกันคืออยู่หน้าบ้านข้างโอ่งใหญ่ มีอยู่คืนหนึ่งที่ผมออกมารอท่านด้วย ซักพักใหญ่ๆ แล้วจำเวลาที่เกิดออกมาได้ว่าเรากลับมาเป็นเด็กอีกแล้วเหรอนี่ จำสภาวะแวดล้อมที่มีคนมาดูตอนเพิ่งคลอดได้ หลังจากนั้นไม่นานความจำเริ่มหายไปเลยครับ

 

"เวลาใช้ตามองไปรอบก็รู้สึกเหมือนกำลังดูหนังอยู่"!!!!

> เกิดมาปุ๊บก็ลืมตาได้เลยเหรอครับ