ใครฝึกเพ่งกระจกเชิญทางนี้ครับ

ภาพที่มองผ่านกระจกคือเงา ภาพเสมือนจริง
ภาพที่นำมาเปนอารมณ์กรรมฐานคือเงา หรือวิญญาณ
สิ่งที่ปรากฏในขณะนั้นเปนได้ทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเปนดีหรือไม่ดี
เปนเทพหรือเปนมาร สุดแล้วแต่จิตเดิมสั่งสมอะไรไว้
ไม่ได้เปนนิมิตที่เกิดขึ้น
หากน้อมเข้ามาใส่ตนในตอนนั้น เปนอันตรายมากกว่าเรืองดี
ทั้งสิ่งที่กำหนดนั้นเปนภาพที่แปรเปลี่ยนไปตามอารมณ์นั้น
ไม่ได้เกิดขึ้นเพื่อสร้างความหนักแน่นให้จิตผู้ที่เพ่ง
ยังความเข้าใจผิดให้ผู้คนมานักต่อนักแล้ว

ท่านมีความเชื่อเรืองอะไร ก็หมายความถึงว่า
สิ่งที่ท่านเคยกระทำในอดีตเปนเรืองนั้น ท่านได้นำอดีตเข้ามา
เรืองที่ปรากฏในปัจจุบัน เปนเรืองที่จิตแปรสภาพ ปรุงแต่งตลอด
ความหนักแน่นในอารมณ์ไม่มีเลย หาเปนอารมณ์กรรมฐานได้ไม่
หากมีความเชื่อเรืองนี้ จิตจะถูกสั่งสมเรืองนี้อีกภพหนึ่ง อีกชาตหนึ่ง

แนวทางปฏิบัติควรปรึกษาผู้ที่รู้จริงใน มีตาทิพย์ หรือได้ปัญญาทางธรรม
ควรที่จะพิจารณาหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับอุปาทานของแต่ละท่านว่ามีมากแค่ไหน

สาธุการ

 

ไม่เคยฝึก เดวกลับไปลองดูบ้าง น่าสนใจ

 

ท่องคาถาคุ้มภัย​

หากต้องการฝึกเพ่งกระจก เพราะเกิดมาแล้ว อะไรเสี่ยงก็น่าลอง
คุณน่าจะมีจุติเปนดาวอังคาร หากลัวอะไรไม่

ควรที่จะท่องคาถานี้ ไว้
เพราะเปนคาถาคุ้มภัย ได้ทั้งหมด
เปนบทสวดที่อยู่ในคาถาส่งเทวดากลับท่อนสุดท้าย
ใช้คุ้มภัยได้สารพัด
ไม่เพียงแต่คุ้มภัยเรืองนี้ ก่อนเปิดเครื่องคอมพ์ ก็ควรท่องไว้
เพราะมารเริ่มต้นทำงาน โดยเฉพาะทางคอมพ์
ตั้งนะโมก่อนนะคะ แล้วค่อยสวดคาถาคุ้มภัย

คาถาคุ้มภัย

สัพเพ พุทธา พะลัปปัตตา ปัญเจกานัญจะ ยัง พะลัง
อะระหันตานัญจะ เตเชนะ รักขัง พันธามิ สัพพะโส

 

เป็นส่วนหนึ่งของ บทสวดพระมหาจักรพรรดิ

ขอบคุณมากคับ

 

พูดดีครับแต่ทว่า ไม่ใช่ทั้งสิ่งพูดมานั้นเป็นอารมณ์ของคุณเท่านั้น
เป็นทิฐิอัคติของคุณเท่านั้น ฮี่ๆ ดีไม่ดีอยู่คนๆนั้น คุณมีรธรรมะแล้วย่อมเห็นสิ่งดีงามอย่าให้ทิฐิมาเกาะอยู่ที่ใจเลย

 

ความกลัวไม่ช่วยอะไร แล้วจะกันอะไรกันตัวเราเองกันวิญาณตัวเองทำไม
กลัวอะไร คือ อัคติทางใจ จะฝึกสติดันมีอัคติกลัว สิ่งที่กลัวก็จะปรากฎมาในกระจก
แล้วเราก็ฉลาด ท่องคาถากันตัวเราเอง มันมองแล้วตัวเรามันบ้านี่หว่า

สู้ท่องคาถาเพื่อสั่งสอนตัวเองจะดีกว่า

 

รู้อะไรไม่รู้วิชชา
รู้รักษาตัวรอดเปนยอดดี

ตามสบายเลยค่ะ
สาธุการ