ใครเป็นพระอริยะบุุคคล

ดูก็รู้ ผมเห็นคุณก็อปคนโน้นคนนี้ไปทั่ว มันก็อปปี้กันได้ที่ไหน แต่ถ้าเป็นการสมาทานเพื่อการศึกษาฝึกปฏิบัติกระทำไว้ในใจโดยแยบคาย ก็ไม่ว่ากัน แต่ต้องทันการเผลอหลงหยิบจับฉวยเอามาเป็นตนทั้งดุ้น สวมบทบาทแบบดารา อันนี้ต้องตามให้ทันบ่อยๆ ทุกข์เพราะความอยากได้ใคร่ดี ตามให้ทันนะ

 

อย่าเดามั่วน่า..ขอร้อง....คิดได้แค่นี้ จริงๆเหรอ

งั้นก็ตามใจแล้วกัน...ไปล่ะ..นึกว่า ...จะ...

 

แต่จะว่าไปแล้ว ก็เพราะอำนาจจิตคนที่คุณไปก็อปเขาสูงกว่า อันเนื่องมาจากลึกๆคุณยอมรับเขาอยู่ ดังนั้นคุณจึงเผลอซึมซับอารมณ์เขามาแบบไม่รู้ตัว นั่นก็แสดงว่า กำลังจิตคุณอ่อนมากด้วย ไม่ปฏิบัติอะไรเลย เอาแต่คิดเองเออเองไปวันๆนะ ดูออกไหม

 

อ่านตัวเองแค่นี้ก็ยังอ่านไม่ออก คุยว่าหมดอวิชชา ชี้ทุกข์ชี้โทษให้ดูอยู่นี่ ไปดูดีๆเหอะ ถ้ามีพื้นฐานจิตใจต้องการสละออกจริงๆ ล่ะก็ คุยไม่ยากหรอก

 

อ๋อ ย้อนกลับไปอ่าน
พึ่งจะรู้ว่า วรณ์นิ กับ นิวรณ์ นี่คนละคนกัน

 

ขอบคุณมากครับ คุณผู้หญิง ไพเราะมากๆ

 

เป็นไปได้ไหมเมื่อจิตที่ควรแก่งานหรือจิตตั้งมั้นหรือสัมมาสมาธิหรือสัมมาสตินี่เห็นพร้อมกันหมดทุกอย่างในเวลาเดียวกันอย่างมีนัยยะและเงื่อนไข แต่จิตที่ไม่สงบยังกวัดแกว่งไปตามสังขารจะเห็นเพียงบางอย่างและที่เหลือสังขารจะทำงานสร้างภาพขึ้นมาเป็นชอตๆ

 

ร่วมด้วยช่วยแรง

ใช่ครับ มันกลายร่างมาเป็นความคิด

เอาแค่ เห็นคิด รู้คิด รู้ชั้นเดียว

 

ถ้าจำไม่ผิดพระองค์สอนเรื่องนี้แก่...ที่ล้วนมีความถึงพร้อมไม่ใช่เหรอ

 

ก็ดวงวิญญาณที่มีบาป-บุญ-กรรมไงครับ มาสิงสถิตย์ในฟองไข่ แล้วนึกว่าเป็นตัวของมัน

 

เอาเรื่องอินทรีย์ ๕ พละ ๕ มาจับสิครับ นั่นแหละคือกำลัง ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา ยิ่งมีกำลังมาก การมองอะไรก็ยิ่งชัดเจน ฝึกยังไง..ก็ต้องเริ่มจากคบสัปบุรุษเป็นต้นไป อุปนิสัยของคนจะพ้นทุกข์ ปรารถนาความพ้นทุกข์จริงๆ ก็มีส่วนอย่างมากทีเดียว คือพวกนี้จะไม่ค่อยดื้อ ยิ่งโดยเฉพาะถ้าไปเจอของจริงเข้า พวกนี้จะตาแป๋ว สะดุดใจ ตั้งอกตั้งใจฟัง รับฟังง่าย เพราะพื้นฐานการสละออกเขามีอยู่แล้ว

ดื้อๆ ก็เพราะบางทีกรรมมันบังตา

 

ตรงสีแดงเห็นพร้อมกันได้นะ ตอนนั้นไม่มีนัยยะและเงื่อนไข

แต่สีเขียวนี่ เอ! ยังไม่ถึงขั้นนะ ยังเป็นอวิชชา ต้องฝึกต่อ

 

อินทรีย์และพละ5 มันเป็นเรื่องของความสำเร็จหรือไม่สำเร็จในกิจต่างๆ มันก็จริงนะคับที่ต้องคดี แต่จิตที่เห็นได้ทั้งหมกในเวลาเดียวกันนี่ผมว่าน่าจะมีสิ่งนั้นอย่างยิ่งยวดพอดูไม่งั้นคงไม่สามารถแน่ ถ้าเห็นทั้งหมดแล้วก็เท่ากับว่าเห็นสิ่งใดก็เห็นทั้งหมดไม่ใช่หรือเปล่าไม่รู้เหมือนกันคับก้อดมๆไปเหมือนกัน

 

ตรงนี้ผมว่าไม่มีโอกาสรู้อะไรทั้งสิ้นเพียงแต่ใช้การสร้างจินตนาการขึ้นว่านี่คืออวิชชานี่คือทุกข์หรือนั่นคือสุขมากกว่าคับถ้าจิตยังไม่ถึงพร้อม