ใครโดนเบื้องบนทดสอบอะไรกันบ้าง? มาเล่าสู่กันฟังหน่อยจิ

สาธุ สาธุ
-เรื่องบททดสอบ ที่ต้องสอบตกทางโลก แต่ทางธรรม สบายใจขึ้นแล้ว โดยการยอมแพ้ เลิกดื้น ทำตามหน้าที่ ที่ได้ลิขิตเอาไว้แล้ว ทันใดก็เกิดมีพลังการตอบรับ ว่ารับรู้แล้วในการตัดสินใจ โปร่งโล่ง ไร้ขอบเขตทันที ทำให้เกิดกำลังใจว่าเราเดินตามทางเดินดีกว่า ใครจะว่าเราจะไม่คบเราก็ช่างเขา
-ขอเสนอคิดสำหรับท่านอื่นๆ ดู ว่า บางคนมีหน้าที่ที่จะต้องทำ และถึงเวลาที่จะต้องทำ อันนี้นอกเหนือว่า อริยสัจ4 นะคับ เพราะบุคคลเหล่านี้มีหน้าที่พิเศษ มิได้มาเพื่อสนุกกับทางโลก หลงทางโลก
-ความจริงผมก็มีอะไรพิเศษ ตั้งแต่เด็กๆ แต่ก็ไม่สนใจ พอมานั่งสมาธิ ก็มีธรรมขึ้น เกี่ยวกับธรรมทั้งนั้น ไม่มีเห็นโน้น เห็นนี่ ไม่ได้เห็นสวรรค์ ไม่ได้เห็นอะไร แวป ๆ มีแต่ธรรม อย่างเดียว เมื่อเห็น โลภ โกรธ หลง ของคนรอบๆ ตัว และเห็นว่ายากแก่การแก้ไข ก็เกิดท้อและเลิก ดีกว่า ไม่สนใจตัวใครตัวมัน เพราะถ้าไปต่อ บวช สถานเดียว
-พอกาลเวลาผ่านไป ได้วาระ แล้ว แม้จะขดอยู่ในกระดอง ก็ต้องเผ่นออกมา จึงขอเป็นการแลกเปลี่ยน ว่าขอให้ผู้โดนทดสอบ ที่สอบตกทางโลก แ่ต่ได้ทางธรรม ก็ให้รู้ว่ามีหน้าที่ แต่ขอให้ครูบาอาจารย์แนะดีกว่า ท่านจะรู้ว่าเรามาจากองค์กรใด มีหน้าที่อะไร จะไปได้เร็วมาก กว่าสุ่มๆ เดิน ๆ หยุด ๆ ครับ
ขออนุโมทนา ขอให้จิตญาณ ทั้งหลาย ทุกภพ ทุกภูมิ ทุกชั้น ได้มีส่วนในความสว่างไสว ในสัจจธรรม ที่ได้กระทำมาแล้ว และ จะกระทำในกาลต่อไป ขอให้มีแต่ความไม่ติด ไม่ขัด ไม่ข้อง ไม่คา สาธุ สาธุ

 

ทดสอบจะเป็นหมาจนตรอกอยู่แล้ว กลัวแล้วว่าสิ่งศักด์สิทธ์มีจริง

 

อืม โดนไล่ออกจากงาน แบบงง ไม่ได้ทำผิดอะไรด้วย วันต่อมาพ่อเสีย มันจะมีอะไรแย่กว่านี้ป่าว เหตุเกิดเดือนนี้เอง

 

ทดสอบให้เรียนเป็น 20 ปี จบมาหาดิ้นรนหาเงิน เพื่อให้ใช้ชีวิตรอดในสังคมชาวสยาม

คนที่ลำบากกว่าเรามีอีกเยอะ

เอาล่ะว่ะ อย่างน้อยก็ไม่มีกัมมันตภาพรังสีล่ะว้า

 

เมื่อกี้โดนมอเตอร์ไซค์ชนนึกว่าจะสาหัสซะเเล้วคนมุงดูเต็มเลยลุกขึ้นยืนเดินกลับบ้านเฉยเลยเเต่ปวดน่าดูเลยระบมเเน่คืนนี้อย่างนี้โดนทดสอบหรือเปล่าเนี้ย

 

คิดอยู่ในใจตลอดไม่กล้าพูดกับใครค่ะ (เป็นแฟนเหนียวหนึบของกระทู้นั้นค่ะ)
ไม่เชื่อว่าต้องรอให้สิ้น 5000ปี ไม่เชื่อว่าต้องรอให้สู่กลียุคไปอีกเป็นแสนๆปี
ท่านจึงจะลงมา ไม่เชื่อว่าท่านจะโปรดเฉพาะคนไทยหรือเอเชียเท่านั้น

เพราะคิดว่าท่านต้องมาเตรียมให้คนของท่านก่อน และคิดว่านี้เป็นเมสเสจ
ต่างมิติส่งถึงคนทั่วโลกอันไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนา ภาษา (เพราะยุคท่านจะต้อง
ไม่มีความขัดแย้งตั้งข้อรังเกียจกัน เป็นเหมือนศาสนาเดียวของคนทั้งโลก)
คนทั้งหมดที่จะเข้าสู่ยุคท่าน มีศีลธรรมเสมอกัน สมบูรณ์พูลผล
อ่านซ้ำไปซ้ำมาในข้อความต่างมิติ บอกในใจว่าใช่


ขอถามนอกเรื่อง หากไร้สาระไม่ต้องตอบก็ได้ค่ะ ในสิ่งที่เห็นกึ่งรู้ตัวกึ่งสมาธิ
ถามในใจว่า พระแม่กวนอิมกับหลวงปู่เป็นหนึ่งเดียวกันใช่หรือไม่
สององค์เข้ามาซ้อนกัน แล้วก็แยกห่างออกจากกัน พระแม่กวนอิมแบพระหัตย์แล้วมี
ลูกแก้วใสๆลอยเข้ามาในใจ แล้วก็ลืมๆไปบ้างแล้ว ไม่ได้จดจำแบบละเอียด
เพราะถูกติติงว่าเจอวิปัสนูกิเลสแล้ว เป็นเหตุการณ์ที่ถ้ำเมืองนะค่ะ

ส่วนเรื่องการทดสอบ โดนอย่างสาหัสมากในปี 2000
แต่ก็ทำให้ตัวเองหลุดจากวงโคจรในชีวิตเดิมที่เป็นกรรมกรงาน
สังคมเดิมๆ บ้าวัตถุนิยม ต้องการการยอมรับสูง การแข่งขัน
ความกดดันเดิมๆ ตามแบบชีวิตของคนทั่วไป ตอนนี้สบายใจ
ไม่มีข้อกดดันในชีวิตจริง แต่โดนทดสอบเรื่องกิเลสและทิฐิมานะ
ในฝัน สอบกี่ทีก็ไม่เคยผ่านเลย นิสัยในฝันมันทำให้แพ้ภัย
ทางอารมณ์สอบตกตลอด ไม่กล้าเล่า .. คนนิสัยไม่ดี ยอมรับ

 

ผมขอตอบเท่าที่ปัญญาอันน้อยนิดที่ผมมีและรู้สึกได้ ณ ตอนนี้นะครับ

1. เหล่าพระเทพเทวดาพระอรหันต์พระโพธิสัตว์หรือแม้แต่พระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์เอง ไม่ว่าจะอยู่ในสภาวะใดหรือแม้แต่ในพระนิพพานเองก็ตาม บรรดาท่านๆ จะมีการลงมาบำเพ็ญเพียรบารมีอยู่ตลอดเวลาโดยไม่ว่างเ้ว้นอยู่แล้วโดยวิธีการแบ่งจิตหรือแบ่งภาคลงมาเกิดทั้งในโลกมนุษย์หรือจุติบนสวรรค์นั้น แต่ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของจิตว่าจะแบ่งได้หรือไม่ หรือ แบ่งได้มากน้อยแค่ไหน ขึ้นอยู่กับการฝึกฝนหรือความละเอียดของจิตในอดีต ซึ่งเป็นวิถีแห่งผู้มีปัญญา กล่าวคือ ไม่มีผู้มีบุญบารมีสูงใดที่จะนำจิตหลักของตนเองมาจุติ เพราะจิตหลักจะต้องเป็นผู้ดูแลคุ้มครองจิตย่อยอีกทีหนึ่ง ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน แต่ทุกจิตก็อยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมนำพาไป จิตหลักจะมีหน้าที่คอยชี้แนะและคอยช่วยเหลือได้บางโอกาสเท่านั้น ฉะนั้น แน่นอนจะมีบางจิตที่ตกนรกเช่นกัน สรุปแล้ว ยิ่งผู้ที่มีบุญบารมีบุญญาธิการมากจิตยิ่งละเอียดมากแบ่งภาคหรือแบ่งจิตได้มากและยิ่งจะไม่ว่างเว้นจากการบำเพ็ญเพียรบารมีอย่างแน่นอน และบางครั้งต้องรอวาระกิจให้มาถึงก่อน จึงจะไปจุติต่อได้ โดยปกติแล้วรอบการจุติในโลกมนุษย์นั้นขึ้นอยู่กับอายุขัยโดยเฉลี่ยของมนุษย์ คือ จะประมาณ 100 ปี ถ้าเป็นบนสวรรค์ก็แล้วแต่วาระบุญวาระกิจหรือวาระจิต ถ้าเกิดเป็นสัตว์ก็แล้วแต่อายุขัยของสัตว์ชนิดนั้น นับตั้งแต่ช่วง 100 ปีนี้เป็นต้นไปจะเป็นช่วงสืบทอดพระศาสนาเข้าสู่ยุคศิวิไลซ์หรือยุคใหม่ ฉะนั้น ทางเบื้องบนจึงเห็นว่า ถึงเวลาแล้วที่จะต้องเผยแพร่เรื่องจิตวิญญาณให้กับเหล่ามนุษย์ที่มีกิเลสหนาได้ทราบในเรื่องบุญบาปมากขึ้น ให้เกิดความเกรงกลัวต่อบาปกรรมมากขึ้น ให้มนุษย์หันมาสนใจในพระศาสนามากขึ้น เพื่อเป็นการปูพื้นฐานในยุคใหม่ ฉะนั้น ทุกอย่างได้ถูกธรรมะจัดสรรมาเรียบร้อยแล้ว แต่ก็อยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมที่จัดสรรมาเช่นเดียวกัน เหลือเพียงแต่การดูแลให้เป็นไปตามนั้นจากทางเบื้องบน ทุกอย่างอาจมีเปลี่ยนแปลงคลาดเคลื่อนได้เป็นเรื่องปกติธรรมดา เพราะทุกอย่างเป็นอนิจจัง... มนุษย์เป็นผู้มีความรู้ที่จำกัด..ถ้ายังไม่เข้าถึงธรรมะที่แท้จริงก็ยังไม่เข้าถึงหรือสัมผัสไม่ถึงผู้มีบุญบารมีหรือบุญญาธิการสูงได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับบุญสัมพันธ์หรือวาระจิตของผู้มีธรรมท่านนั้นหรือเบื้องบนไม่ต้องการเปิดเผยจิตที่แท้จริงของผู้มีบุญญาธิการท่านนั้น เพราะว่าอาจจะเป็นภัยได้ สรุปคือ มีหลายปัจจัย... ความจริงก็คือ จิตแบ่งภาคของมหาเทพพระอรหันต์พระมหาโพธิสัตว์หรือพระพุทธเจ้าเดินผ่านหน้าเราไป เราก็ไม่รู้สึกหรอก...

2. เรื่องการซ้อนกันระหว่าง พระแม่กวนอิมกับหลวงปู่ ที่คุณพูดมานั้น ภาวะภาพมายาซ้อนกันนี้ถือเป็นเรื่ืองปกติของสิ่งลี้ลับหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสภาวะทิพย์ ซึ่งเรียกภาวะนี้ว่า "ตรีนินมานกาย หรือ ตรีมานกาย หรือ รวมจิต"(โทษที ถ้าผมเรียกผิด เพราะผมเรียกตามผู้รู้) ดวงจิตหรือจิตญาณทุกดวงสามารถจะตรีมานกายเข้ากับดวงจิตอื่นชั่วคราวหรือนานแค่ไหนนั้นก็แล้วแต่ แต่คุณก็ไม่ต้องไปสนใจมัน "อุเบกขาปล่อยวาง" จะทำให้การปฏิบัติของคุณมีการเจริญก้าวหน้าเร็วขึ้นในทุกๆ ด้าน และสิ่งที่สำคัญที่ผมอยากจะให้คุณจดจำไว้ ก็คือ "ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นได้ และจงมองเป็นเรื่องธรรมดา แม้พระพุทธองค์ท่านมายืนอยู่ตรงหน้า ก็จงบอกจิตหรือใจเราว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา ความปิติที่เกิดขึ้นนั้นก็เช่นเดียวกันเป็นเรื่องธรรมดา เมื่อทำได้เช่นนี้แล้วคุณจะเห็นทุกอย่างชัดเจนขึ้นในความธรรมดานั้นเอง สิ่งที่คุณยังไม่เคยรับรู้ มิใช่ว่ามันจะไม่มีหรือไม่จริง จงเชื่อมั่นในความรู้สึกที่เป็นสัมมาทิฐิของคุณอย่างมีสติ จงอย่าเชื่อคนอื่นมากกว่าความรู้สึกของตนเอง ซึ่งสิ่งนี้ผมจะย้ำมาโดยตลอด ทุกสิ่งทุกอย่างจะเรียนรู้ได้ผ่านความรู้สึกที่ฝึกฝนมาดีแล้วของจิตหรือใจเราเท่านั้น ความรู้สึกเป็นเส้นทางเดินไปสู่ปรมัตถ์หรือที่สุดแห่งธรรม" พระหรือมารทดสอบไม่ต้องใส่ใจ ผ่านหรือไม่ผ่านบททดสอบไม่สำคัญ แต่คุณนั้นได้อะไรจากบททดสอบนั้นหรือไม่? นำมาปรับปรุงแก้ไขให้จิตมีการพัฒนาตัวหรือไม่นั้นสำคัญยิ่งกว่า...

3. ขอให้คุณเจริญสติบ่อยๆ แล้วจะบังเกิดปัญญาขึ้นเองโดยธรรมชาติ คุณลองไปดูวิธีการฝึกฝนจิตในแนวทางของผมที่กระทู้ได้นะครับ ซึ่งใช้ได้กับทุกคนอย่างแน่นอน(วิธีปลูกฝังสัญญาที่เป็นกุศลลงในจิตใต้สำนึก) และการนำรูปภาพพระที่เราชอบแปะติดไว้ในสถานที่ที่เราต้องพบเจอรูปพระนี้อยู่บ่อยๆ เราสามารถปฏิบัติธรรมได้ตลอดเวลา เพราะธรรมะอยู่รอบๆ ตัวเรา อย่างน้อยก็นึกภาพพระในจิตอยู่บ่อยๆ หรือกำหนดลมหายใจเข้าออกบ่อยๆ "พุทธโธ" ก็ถือได้ว่า "เข้าถึงธรรมะอันประเสริฐแล้ว" ทุกคนรู้แต่ขาดความเพียร...

ปล. คิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างก็คือ "บททดสอบของเรา" เป็นการคิดแบบกุศโลบายที่วางใจเป็นกลาง และสิ่งนี้ก็ถือว่า เป็นการปลูกฝังสัญญาที่เป็นกุศลอีกอย่างหนึ่งเช่นเดียวกัน...คิดบวกด้วยสติ...

เจริญสติในธรรม
ธรรมภูมิ

 

ผมไปโดนพระผู้สร้างตบกบาลมาครับ เพราะตอนแรกเข้าใจผิดหาว่าท่านสร้างผมมาผิดแบบ เลยกะจะไปทำสงครามกับท่านซะหน่อย เลยโดนตบกะโหลกหาทางกลับบ้านแทบไม่ถูกเลยครับ

 

ด่าท่านว่าสอนผมก็ไม่ได้เรื่องมีแต่เรื่องทุกข์ๆ ทรมาน เมื่อไหร่จะสุกซะที ไปทีไร สุกกลับบ้านตลอดครับ

 

อิอิ คือ ผมไปปีนเกลียวท่านมา ท่านเลยเมตตาให้สวาปามทุกเม็ดที่ได้แผลงฤทธิ์ลงไป เอาอีกมั๊ย เอาค้าบ แต่ขออร่อยกว่าเดิมได้มั๊ยค้าบ ไม่มี มียี่ห้อเดียวกระทืบก่อน ฟื้นแล้วค่อยกลับมารักกัน

 

ลืมเล่าให้ฟังอีก ฝ่ามือท่านใหญ่มาก เนื้อนุ๊มนุ่ม ผมนึกว่าท่านจะกรุณาตเบาๆด้วยความรัก แต่ท่านดันสยบด้วยการกระดิกหางตาครั้งเดียวผมหลับคาที่เลยครับ โดนแค่หางตาท่านยิงใส่ก็สลบไสลไปบ่อเป็นเรยย

 

น่าติดตาม

 

mj ทำไมคิดถึงคำนี้ก็ไม่รู้มันผุดผ่านเข้ามา mj miajoy สาวเทพเจ้าหลุมดำ

 

เท่าที่ผม ได้รับมา

ทุกคน จะต้องมาเจอกับ บททดสอบ อันสุดท้าย เหมือนกันทุกคน นั่นก็คือ....อยู่กับ ความไม่มี ให้ได้ โดยไม่ทุกข์กับมัน.....แม้ความไม่มี ยัง ไม่สามารถ ทำให้เรา ทุกข์ได้...แล้ว เมื่อ เราจะมีสิ่งใด ก็ตาม ที่ จักมี หลังจากความไม่มีแล้ว ...ทุกข์ของความไม่มี ก็ จะไม่เกิดกับความมีเช่นกัน เมื่อมี ต้องไม่ทุกข์ มีเท่าไหร่ ก็ไม่ทุกข์ กับ สิ่งที่มี

บททดสอบ ที่ ทุกคนต้องเจอ และ ผ่านให้ได้ ก็คือ....จะต้องเจอกับความไม่มี แล้ว ไม่ทุกข์กับ มันให้ได้...

ขอเป็นกำลังใจ กับ ทุกคน ที่ จะ ต้อง เจอกับ บททดสอบนี้...เพื่อว่า ในวันหนึ่ง ..ทุกคน จักเข้าใจ ถึง ความไม่เป็นทุกข์กับ ความไม่มี ...
ตอนที่ตนเองไม่มี แล้ว เมื่อ ทุกคน รู้ เข้าใจ และ เริ่มต้น มี ด้วยกัน เมื่อไหร่ ....จะได้ไม่มีทุกข์ ไม่สร้างทุกข์ ..กับ ความมี ที่ มัน จะ มี....อีกครั้ง

ขอให้ทุกคน ผ่าน บททดสอบ นี้ นะครับ

 

สำหรับ สิ่งที่จะใช้ รับมือ กับ ความไม่มี ก็คือ

1.อด
2.ทน
3.อดทน
4.ต้องอดและต้องทน
5.จำต้องอดและ จำต้องทน

ใครทนสิ่งไหนได้ ...คุณก็ ผ่าน สิ่งนั้น ....เป็น ความสามารถเฉพาะตน ไปเลย

1.อย่าเรียกร้องให้ใครช่วย ถ้าหากเรา ไม่คิดช่วยใคร
2.จำต้องช่วยคนอื่นก่อน อย่าต้องให้คนอื่น ร้องให้เราช่วย ค่อยช่วย
3.ไม่มีใคร อยู่คนเดียวได้ ....จำเอาไว้ ต้อง ร่วมมือกัน รักกันสามัคคีกัน
4.อยากรอด ต้อง ...มีน้ำใจ
5.จงเห็น ความสำคัญของคนอื่น เห็นคุณค่าของคนอื่น ก่อน คุณค่าของตนเอง

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=lfHu0MQhBh0]คาราบาว ในนามแห่งความรัก - YouTube[/ame]

ชอบเพลงนี้ครับ....เพราะ ความรัก ความเข้าใจ นำมาซึ่ง ความยอมรับ ในกันและกัน

 

ขอบพระคุณที่แนะนำค่ะ คุณธรรมภูมิ โมทนาทั้งหมดทั้งมวลค่ะ

 

การเอาชนะ ความหิว โรคภัย และ จิตอกุศล

นั่นคือ การ ดูลม การอยู่กับกาย กับลมภายในกาย สัมผัสถึง ความ นุ่มนวล อ่อนไหว ลมที่เคลื่อนไหวที่นุ่มนวลของลม ทั้ง ลมภายนอก และ ลมภายในกาย นะครับ

การดูลม เพื่อ เอาจิต เอาสติ เอาความรู้สึก ที่ เป็น อัตตา ความยึดมั่นถือมั่ทั้งหมด ที่ เป็น อัตตา ตัวตนของเรา นั้น ไป อยู่กับ สภาวะเป็นลม เพื่อ ที่ จะ สามารถ รองรับได้ ทุก ความทุกข์ รองรับได้ กับ ทุกสมมุติของโลก เพื่อ เป็นการรักษา ตัวเอง ให้ พ้นจาก อิทธิพลของ สมมุติ ทั้งปวงนะครับ

อยู่กับลม อยู่กับ ความว่างของลม อยู่กับ ความละเอียดของลม อยู่กับ ความเบาสบายของลม อยู่กับ ความไม่มีอะไรของลม อยู่กับความไม่ยึดมั่นถือมั่นเหมือนลม

แล้ว ท่าน จัก รอดพ้น..ภัย จาก สมมุติทั้งปวง

 

เรามีปานขาวที่คอและเกิดวันสถาปนาราชวงศ์จักรี เจอบททดสอบมากกมายจนเกินที่มนุษย์ทั่วไปจะรับไหว ทั้งจากคนและจากภูติผีปีศาจปะทะกันมาแล้วหลายครั้งแทบจะเอาชีวิตไม่รอด ภัยจากมนุษย์ก็เจอพวกหลอกลวงต้มตุ๋นเสียทรัพย์ ขโมยข้าวของ ใส่ร้ายป้ายสีทำให้ตกงาน โดนรุมกลั่นแกล้งก็มี
ภัยจากภูติผีก็ทำให้เจ็บป่วย ทำให้มีอุปสรรคต่างๆนานา แต่ไม่สามารถขัดขวางการบำเพ็ญบุญได้ ตอนนี้ก้กำลังต่อสู้กับสิ่งที่มองไม่เห็นอยู่ ชีวิตทางโลกตกต่ำสุดๆทั้งที่เราเป็นคนปฏิบัติดีปฏิบัติชอบมาโดยตลอด จนเมื่อมาถึงสุดๆแล้วตั้งใจว่าจะไม่ขอทำความดีอีกต่อไป แต่จะทำชั่วมันก็ไม่ชั่วสุดๆ จนต้องกลับมาปฏิบัติธรรมและต่อสู้กับมารพจญอีกครั้ง จะเอาชีวิตเราหลายครั้งแต่พอนึกถึงพระนิพพานไม่กลัตายพวกมันก็แพ้ภัยไปเอง

 

สวัสดีครับคุณพี่ใจดีๆ
สบายดีไหมครับ