ในนิพพาน มีจิตของพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์ อยู่ไหม ?

พูดจาแบบนี้ ต้องเข้ามามอบโล่ห์ให้ครับ..โมทนา พูดจาถูกใจ

 

เรื่อง แบบ นี้ ไ่ม่ ต้อง มอบ โล่ ก่ ได้ ครับ (แฮ่)

เพราะ จัก เรียก ว่า มี ดี ใน ตัว ตน อยู่ แล้ว จึง

รจนา ได้ ไพเราะ อย่าง นี้ ...จริง บ่

 

จริงหรือไม่ครับที่ท่านทั้งหมดนี้กล่าวไว้เกี่ยวกับนิพพาน

พ่อท่านสมณะโพธิรักษ์ สันติอโสก.... จิตของพระพุทธเจ้า ของพระอรหันต์ นั้นจะสูญสลายเมื่อนิพพานแล้ว ใครเข้าใจว่าจิตแม้จะถึงนิพพานแล้วก็ยังคงมีจิต ยังไม่สูญ ถือว่าเข้าใจเพี้ยน ใครเข้าพระพุทธเจ้าหลังปรินิพพานมีจิตมีวิญญาณมีอำนาจบันดลบันดาล ถือว่าไม่เป็นสัมมาทิฏฐิ.......

พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตโต) ......ในพระไตรปิฎกมีแต่ระบุลงไปว่านิพพานเป็นอนัตตา นิพพานไม่ใช่อัตตา......

หลวงปู่พุทธะอิสระ แห่งวัดอ้อน้อย นครปฐม .......นิพพานไม่ใช่เป็นบ้านเป็นเมือง นิพพานไม่มีอัตตา ไม่มีตัวตน นิพพานของพระพุทธเจ้าไม่มีตัวตน เพราะฉะนั้นคำว่ามีแก้วใสผลึกมันก็ยังเป็นอัตตามีตัวตน เป็นเพียงแค่สภาวะชั้นพรหมเท่านั้นไม่ใช่นิพพาน ........

ท่านพุทธทาสภิกขุ ..... การเชื่อว่า วิญญาญหรือจิตของพระพุทธองค์เป็นอมตะ คอยเฝ้าดูพวกเราหรือโลกอยู่มาจนบัดนี้นั้นเป็นของขบขันเหลือเกิน ความเชื่อว่าจิตหรือวิญญาณของพระพุทธองค์ยังเหลืออยู่เป็นความเชื่อที่ขวางกับหลักธรรมะและเหตุผลทั่วไปอย่างรุนแรง.....

 

นิพพานไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นภาวะระดับของจิตที่หลุดพ้นแล้ว ตัวผมเองไม่ค่อยมีความรูเท่าไร แต่ผมคิดว่าไม่อยู่แล้วครับ หลุดพ้นจากภาวะของความมีรูปของจิต สู่ความไม่มีรูปของจิต สู่สรรพแห่งความหลุดพ้น แล้วก็ดับ ไร้ซึ่งจินตนาการที่เราจะหยั่งถึง

 

จิตต้องมีอยู่ ไม่งั้นตอนพระพุทธเจ้าค้นพบนิพพานเอาไรไปรู้ ถ้าไม่ใช่จิต

 

นิพพาน ดับหมดทุกอย่าง แล้วจะมีจิตได้อย่างไรอ่ะครับ ใครว่ามีจิต ช่วยอธิบายผมหน่อยครับ ผมงง

 

จิตไม่มีใครเป็นเจ้าของ
จิตเป็นของพุทธะ ถูกหรือ
จิตเป็นของอรหันต์ ถูกหรือ

ความแตกต่างของพุทธะกับอรหันต์

พุทธะ จะส่งคืนตวงจิตกลับสู่ธรรมชาติหมด
แล้วอรหันต์ จะส่งคืนดวงจิตสู่ธรรมชาติได้หรือ

หากอรหันต์ส่งคืนได้ ก่ คือพุทธะ

จิตในธรรมชาติมีอยู่ ทำไมจะไม่มี

มนุษย์ เกิดจากอะไร จากสภาวะอะไร ...จิต ก่ยืมมาจากนั้น

ถามหาจิต ก่ ตอบเรื่อง จิต

ไม่ได้ถามเรื่องสภาวะหรืออารมณ์ ก่ ตอบแค่นี้

สรุป พุทธะ ไม่มีจิตอีก แต่อรหันต์ยังมีจิต แต่จิตได้แยกออกจากขันธ์
ดังนั้น อรหันต์ยังต้องบำเพ็ญต่อไปเพื่อคืนดวงจิตสู่ธรรมชาติทั้งหมด
จิตมีใครเป็นเจ้าของหรือ???

ท่านวสุธรรม ว่าไง ท่านมีจิตหรือไม่ตอนนี้

 

สิ่งที่ปรากฎ สิ่งที่ประจักษ์ ให้รู้ ให้เห็น ให้ได้ยิน ให้ได้กลิ่น

คือสิ่งที่อยู่รอบตัวเรา เพราะสภาวะตัวตนที่แท้ของตนเองเป็นแบบนั้น

ตัวตนที่แท้ คือ วัญญาณ หรือ กายทิพย์ของตนเอง

หากในมโนภาพเราเห็นแสงสว่าง เห็นเรานั่งสมาธิอยู่ภายใน นั่นก่คือ ตัวตนแท้ของเรา

หากในมโนภาพเราเห็นแต่สิ่งอัปมงคล นั่นก่คือเหล่าอมนุษย์ที่จะพาเราไปมิติหรือดินแดนของมัน

มนุษย์กายหยาบมีอิสระที่จะคิดอะไรก็ได้ แต่อีกภาคหนึ่งที่แท้อาจจะไม่ได้เป็นตามที่
กายหยาบเป็น

เช่น กายหยาบสอนธรรมอยู่แต่อย่าเหมาว่ากายทิพย์ของตน หรือวิญญาณของตน
จะเป็นไปตามที่กายหยาบเป็น เป็นพระสอนธรรม แต่สภาวะภายในของตนเองไม่รู้
อาจจะเป็นเปรตและอสูรกาย ก็ได้ทั้งนั้น....อยากรู้ตัวตนที่แท้ ก็มองมโนภาพภายใน
ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างไร

มโนภาพ ภายในของท่าน วสุธรรม เป็นใครแต่งตัวอย่างไร ท่านรู้แล้วใช่หรือไม่

 

หากมโนภาพ ที่เราเห็นเป็นอยู่ในปัจจุบัน ยังเป็นมโนภาพของภาพอันต่ำทราบ
อยู่ บอกได้เลยหากตายในขณะนี้ ได้ไปอยู่กับพวกเหล่านั้นแน่นอน

แม้นว่าปากตนเองจะพูดแต่ ธรรมะก็ตาม แต่กายหยาบนั้นไม่สำเนียกตนเองว่า
ความชั่วได้ครอบงำ สภาวะของตนอยู่

ใจ เป็นนาย กายเป็น บ่าว ยังคงศักดิ์สิทธิ สถาพรอยู่เหมือนเดิม
กายคือ ธาตุ ที่อาศัยของ ใจ หรือ กายทิพย์ตนเอง หากใจตนหรือ
กายทิพย์ตนเองไม่มีพลังในการเปลี่ยนแปลงสภาวะ จากต่ำไปสูง

คือ ตกอยู่ในวังวนอันเน่าเหม็น หรือมิติของเปรตและอสูรกายต่อไป
เมื่อคิดจะทำดี ก็ไม่สามารถทำได้เพราะจะถูกครอบงำอยู่คือ
ปรารถนาสวดมนต์ เพื่อเปิดมิติเข้าหาพลังของผู้ประเสริฐมาช่วย
พยุงให้ขึ้นหรือเลื่อนระดับ ก็จะไม่สามารถทำได้

เพราะจะอ้าง เหนื่อย บ้าง จะมีท่าทีให้ต้องหยุด การสวดมนต์ไปโดยปรียาย
และจะเลิกปฏิบัติ เลิกสวดมนต์ และ ก็จะกลับมาเหมือนเดิม
คือ คิดต่ำทรามอยู่ภายใน แต่ปากหรือกายหยาบกล่าวธรรมะ ตลอดเวลา

นี่ล่ะอานุภาพของมาร ของอมนุษย์...ผู้อิจฉา
ภายนอกที่แสดง มาร ต้องการให้เห็นว่า เป็นผู้รู้ในธรรมสูง
แต่ภายในถูก งาบ ไปแล้วเป็นบริวารแห่งมาร ...

มโนภาพที่เกิดขึ้นในเรา เห็นใครบ่อย ก่ นั้นล่ะคือมิติของตนเองที่จะไป

 

มโนภาพ ต่างจาก จินตนาการ อย่างไร...เอาง่ายๆ

มโนภาพ คือ ภาพที่เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ ไม่ต้องเค้นให้เกิด

จินตนาการ คือ การปรุงแต่งให้เกิดภาพ ตามที่คิดปรุงแต่ง

 

ผมว่าจะรู้ไปทำไหมครับ รู้ไว้ก็ได้แค่รู้ หาประโยชน์จากความรู้นี้ก็มิได้

 

ผมว่าพวกคุณในกระทู้นี้ มีแต่ผู้รู้มาก รู้เยอะไปหมดเลยทีเดียว แต่มีใครไหมที่ทำมาก ปฏิบัติมาก

 

ความรู้แสดงเพื่อให้นำไปตระหนักในสิ่งที่ปรากฎ
ตรวจสอบด้วยตนเอง ว่าจริงเท็จประการใด

เมื่อรู้ว่าเป็นอะไร ก็เลือกในสิ่งที่จะเป็นประโยชน์
คือลด ละ การยึดถือสิ่งที่เป็นตัวตน ละวางจางคลาย

การยึดสิ่งนั่นสิ่งนี้เป็นของตน ออกจากวังวนเดิม
ไปสู่ระดับที่ผู้ประเสริฐที่ได้สั่งสอนไว้ตามครรลองศาสนา
ของตน

การแสดงความรู้ขององค์พุทธะที่แสดงไว้ในอดีต เมื่อ
นำมาไตร่ตรองโดยแยบคาย ก็จะเป็นประโยชน์ยากมาก

สมัยก่อนโน้นความรู้ที่องค์พุทธะแสดง ก็เป็นสิ่งแปลกใหม่
สมัยก่อนโน้นก็มีผู้ที่ตำหนิ ธรรมขององค์พุทธะเหมือนกัน

จะหยิบหรือไม่หยิบ นำไปใช้หรือไม่ องค์พุทธะไม่ได้ใส่ใจ
เพราะผู้ที่หยิบไปใช้คือประโยชน์ส่วนตน หาใช่ประโยชน์
อันเกิดแก่องค์พุทธะก็หาไม่....เพราะองค์พุทธะหากแสดง
ความรู้มาได้ก็เพราะท่านรู้ ท่านเห็นตามนั้น .... และเป็นประโยชน์
กับสัตว์โลก ..... ตามภาระกิจที่ได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติ
องค์พุทธะ เจตนาแรกก็มิได้ปรารถนาจะประกาศธรรมอันใด

----------------------------------
ธรรมที่ปรากฎ ย่อมจะมีประโยชน์

ธรรมคือสิ่งที่ปรากฎต่อหน้า ซึ่งหน้า ในปัจจุบัน

ไม่ว่า กิเลสมาร มาหา ก็มีประโยชน์

โลภะ โทสะ โมหะ ราคะ มา ให้ปรากฎให้ตนเองเห็น

นั่นคือประโยชน์ที่เราจักได้ ในขณะนั้น คือ การพิจารณา ดู เฝ้าดู รู้ ให้เห็น

ว่า อำนาจใฝ่ต่ำจะมาแสดงอะไรให้เรารู้ ให้ตัวรู้ ได้ ศึกษา

ทำนองเดียวกัน ธรรมที่แสดง ไม่ว่าจะเป็นมาร หรือ เทพ

สิ่งเหล่านั้นเป็นครู ของตนเองแล้ว

เมื่อครู มาแต่เที่ยวตำหนิครูไว้ก่อน..... เออ ดี

 

รู้หรือไม่ว่า ทำไมหลายๆ คนจึงแสดงธรรมในนี้กัน

เพราะ คนที่แสดงธรรมในนี้ด้วยธรรมที่ตนเองประจักษ์

และรู้มาโดยธรรมชาติ เพื่อที่จะถอดถอนความรู้ออกไป

ถอดถอนสิ่งที่รู้ทิ้งไปจากตนเอง เพื่ออะไร ...

เพื่อทำให้ถ้วย ทำให้ชาม ทำให้แก้ว ว่างเปล่าขึ้น

เพื่ออะไร ... เพื่อจะได้รับสิ่งใหม่เข้ามาอีก

ใครหยิบ(พิจารณาไตร่ตรองอย่างแยบคาย)สิ่งใดได้ที่เป็นประโยชน์

และมองเห็นประโยชน์ กับตนเองก็จะเปิดรับมิติ (ห้วงคิด)

ใหม่ๆ เข้ามาได้อีก เพื่ออะไร... เพื่อปรับเปลี่ยนพฤติกรรมตนเองให้ดีขึ้น

เพื่อ... เป็นพลังผลักดันการเลื่อนระดับของตนเอง

ทุกอย่างต้องมีการเปลี่ยนแปลง ผลัดเปลี่ยน ตนเองจึงจะพัฒนา

การแสดงธรรมในนี้คือ การคายสิ่งที่รู้ออกมา เพื่อไม่ให้ยึดสิ่งที่ตนรู้

เมื่อคายออกมา ก็แล้วกันไปจบไป สิ่งที่เหลือคือ แก้วเปล่าต่อไป

ที่จะรอรับข้อมูลใหม่ ๆ ต่อไป

ถามว่า ตำหนิ ผู้แสดงธรรมเพื่ออะไร เพราะ หนึ่ง ทำตัวเป็นผู้ที่มีความรู้

เต็มแก้ว แต่ไม่รู้จะเทน้ำในแก้วออกเสียบ้าง จึงทำให้ล้นปริ อยู่อย่างนั้น

เมื่อเห็นความรู้ใหม่มา ก็ไม่สามารถจะรับความรู้ใหม่จากที่อื่นได้อีกแล้ว

จึงเกิดอาการ ฉุนเฉียวรำคาญใจ ดังที่ปรากฎ

หากไม่ต้องการให้เกิดอาการ อย่างนี้ก็จงคายน้ำในแก้วออกมา แสดงธรรม

ของตนเองออกมา จะถูกหรือจะผิด อยู่ที่บารมีตนเอง ไม่เห็นต้องอายธรรม

ที่ปรากฎในตนเอง.... แม้นแต่ในเว็บบอร์ด แห่งนี้ ม า ร ก็มีมาแสดงธรรม

 

จงแสดงธรรมที่ปรากฎในตนให้เห็น

แล้วท่านจะได้รับการเลื่อนระดับของสภาวะเอง

เพราะธรรมที่ท่านแสดงจะย้อนกลับมาให้ท่านแจ้งประจักษ์

ให้ละเอียดยิ่ง ๆ ขึ้นไปอีก

อย่าเที่ยวได้ตำหนิธรรมของผู้อื่นเลย

ในขณะที่ตนเอง ยังไม่มีธรรมจะแสดง

การเที่ยวตำหนิธรรมของผู้อื่น จะทำให้ตนเอง

ตกอยู่ในภาคมืดของมาร ไม่รู้จักจบสิ้น

พยายามดีดตนเองออกจากวังวน(ความคิด)

ของการตำหนิเสีย ท่านจะรู้สึกสบาย เป็นอิสระ....

ขอให้ท่านจงพยายาม

 

ความแตกต่างของมโนภาพ กับ จินตนาการ หรือ จินตภาพ

มโนภาพเป็นเรื่องที่ปรากฎด้วย ใจ มโนธาตุ หรือ ธาตุศักดิสิทธิ์ประจำตน

จินตภาพ เป็นเรื่องของความนึกคิด

เริ่มต้นเป็นอย่างไร

บุคคลที่ไม่มีศีล

เมื่อนึกคิดภาพหรือจินตนาการ อะไรขึ้นมา ไม่ดี นั้นคือกำลังเปิดมิติของตนเอง
ให้ เหล่าผู้ที่อยู่ภพภูมิไม่ดีมองเห็น และมาหาได้ เรียกว่าเปิดคลื่นและส่งคลื่นไม่ดีออกไป

เหล่าภูตต่างเมื่อเห็นก็มา เพราะไม่รู้จักปิดเครื่องส่งมันมาได้ทันที และก็จะอยู่เป็นประจำ
คอยรับพลังงานและบังคับครอบร่างให้เป็นเครื่องมือ
ภูติเหล่านี้ที่มา ก็จะพยายามสร้างเรื่อง สร้างความคิด สร้างภาพ ให้ร่างนั้นๆ เดินไปตาม
เจตนาของมัน มันก็จะสร้างภาพให้ท่านเห็นได้ เพื่อจะได้โอนอ่อน เอนเอียงไปตามวิถีของมันโดยดุษฎี ให้ท่านผู้ถูกครอบเข้าใจว่าเป็นผู้มีธรรมและดำเนินไปตามคำสอนของ
องค์พุทธะ ก่ มี เช่น ชอบทำนายอนาคตต่าง ๆ จะจริงบ้าง เท็จบ้าง ก่จะหาเรื่องเข้าข้าง
ตนเองไปเรื่อย ๆ และจะพยายามจะไม่ทำอะไรที่ทำผิดกรอบของศาสนา เพียงเพื่อดำรง
สภาพกายหยาบใช้เป็นเครื่องมือ ของมันต่อไป
นี่คือผู้ไม่มีศีล ตั้งแต่ต้นแต่ เชื่อเชิญ อมนุษย์ เข้ามาหาตน โดยวนเวียนความคิดอกุศลต่อเนื่องเป็นเวลายาวนาน

ดังนั้น จินตภาพที่เกิดสามารถเกิดจากเหล่าภูตไม่ดีแสดงให้ปรากฎขึ้นเพื่อหลอก กายหยาบ ก็มี มันก็จะไหลลื่นเหมือนกัน แต่นั้นหมายถึงมีภูติไม่ดีประจำกายแล้ว

เหมือนกัน แม้นมีศีล แล้วเปิดมิติโดยคิดหรือจินตนาการ เรื่องที่ เป็นมายา หรือ ศิลป
ต่างๆ ครูในอดีตก็จะมาหาได้ เพราะมิติเปิดอยู่
เมื่อ ครูมาแล้วการคิดหรือจินตนาการ หรือการจินตภาพต่างๆ ก็จะง่ายขึ้น
บุคคล ตนนั้นก็จะหลงไหลในภาพมายา หากไม่มีสติครองใจหรือสร้างใจผู้รู้ให้เข้มแข็ง

 

หยุดคิด จิตว่าง ระงับคลื่นในตน ทำ

เพื่อ อะไร .... ก่ พิจารณา ไตร่ตรอง จาก โพส์ต ข้าง ต้น เอา