ไปเจอรักแรกพบกับหญิงคนหนึ่ง ทั้งๆที่เรากำลังจะแต่งงาน

นรกกับสวรรค์กำลังเล่นชักกะเย่อกันอยู่โดยมีคุณอยู่ตรงกลาง ถ้าจิตคุณ (ดี) คุณก็ไปทางสวรรค์ แต่ในทางตรงกันข้าม คิดเอาเองว่าจะเกิดอะไรขึ้น

 

เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้คุณสามารถผ่านบททดสอบนี้ไปได้ด้วยดีนะคะ

 

น่าเห็นใจ ดีแล้วค่ะ ที่ไม่ทำผิด
ความ ผูกผันแต่ หนหลัง หรือ อดีต ชาติ อาจนำพา ให้ คุณทั้งสองตั้งพบเจอ กัน
แต่สิ่งที่ดีที่สุดคือการไม่ ทำอะไรที่ผิด ก็คือ การทำดีที่สุดแล้วค่ะ
ในอนาคต ไม่มีใครรู้ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นได้ แต่ วันนี้ทำให้ดีที่สุด ในหน้า ที่เป็นอยู่ ก็ดีแล้วค่ะ เพราะ สงสารภรรยาคุณ ถ้าเค้ารู้ เค้า จะเสียใจ มาก นะค่ะ

 

ธรรมชาติของความรัก ความผูกพัน มนุษย์หนีไม่พ้นซักกะที

 

2 ชั่วโมงกว่า ผมอ่านตั้งแต่หน้าแรก จนถึงหน้าสุดท้าย
ถ้าจะให้คะแนน ระหว่าง คุณRP และภรรยา ถ้าคะแนนเต็ม
10 ผมให้ภรรยา 9 ส่วนคุณRP ผมให้ 7 แปลว่าภรรยา
โดนพาดพิงตลอดและ ด่างพร้อย ส่วนน้องเขาที่ทำงาน
ร่วมกัน เป็นนางเอก แต่ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆ แวปพลังจิต
ประเสริฐแท้ หาทางออก หาทางแก้ไขให้ น้ำใจยิ่งใหญ่จริงๆ
นานมาแล้ว ที่ผมพอจะมีบารมีบ้างในสายงาน ถูกเชิญไป
งานบ่าวสาวบ่อย และจะต้องขึ้นไป อวยพร บ่าวสาวตลอดมา
พอพิธีกรอ่านเชิญผม เด็กๆ หรือ เพื่อนร่วมงาน ก็จะพูดคำอวยพร
ผมได้เลย จะกล่าวอะไรก็แล้วแต่ แต่คำลงท้ายคือ "ขอให้รักกัน
เหมือนกับวัน ที่แรกกัก" ทุกคู่อยู่สุขสบายดี ฮิฮิ ฮ่า ฮ่า สาธุ สาธุ

 

ดีค่ะ ที่นำปัญหานี้มาตั้งกระทู้ อย่างน้อย ทำให้มองอะไรได้ชัดเจนถูกต้องมากขึ้น

ความรักทำให้คนตาบอด อาจจะเชยแต่มันจริง กิเลสเข้ามาบดบังมืดมิดไปหมด มองไม่เห็นทางออกใช่มั๊ยหล่ะค่ะ ?

แต่ถ้าคุณลองลบความรู้สึกทั้งหมดออกด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา (เครื่องกั้นความชั่ว) มองด้วยความเป็นกลาง แล้วจะรู้ว่าคุณเองตอนนี้น่าเสื่อมศรัทธาขนาดไหน?

มารไม่มี บารมีไม่เกิด

ทำอะไรก็คิดถึงผลที่ตามมา คิดถึงใจเค้าใจเรา อย่าให้ตนเองและครอบครัวต้องแปดเปื้อนด้วยกิเลส ความสุขทางอื่นยังมีอีกเยอะนะค่ะ พ่อแม่คุณแค่เห็นคุณมีความสุขท่านก็นอนตายตาหลับ แต่ถ้าครอบครัวคุณไม่มีแม้แต่ความสุข.......ท่านจะทุกข์ขนาดไหน?

อีกอย่างคนที่คุณคิดว่าดี ดีจริงรึป่าว? สงสารแต่คุณที่อาจต้องสูญเสียคนที่รักและหวังดีกับคุณ.....ไป

คนเรามันก็แค่นี้ แต่ต้องอยู่สร้างความดีกันอีกยาว (มารก็มาผจญเป็นระยะ ไปข้างบนนะค่ะ อย่าให้มันฉุดจนจมลง)

ส่วนเรื่องหมอดู เค้าทายอนาคตได้จริงค่ะ แต่ตัวเรากำหนด เมื่อรู้ว่าข้างหน้ามีหลุม ก็เดินเลี่ยงสิค่ะ จะเดินให้ตกหลุมทำไมกัน?

ขอบคุณ ที่ช่วยขจัดมารให้ทางอ้อม ผจญมา 5 ปีแล้วเนี่ย ฮือ ฮือ

เป็นกำลังใจ ไปพร้อม ๆ กัน

 

น่าเห็นใจจริงๆ อ่านทุกหน้าตั้งแต่หน้าแรกจนหน้าสุดท้าย รวมทั้งทุกข้อความของทุกคนคนที่ให้กำลังใจ แต่ ป้าสงสัย ไม่รอดแน่ๆงานนี้

 

ขันธ์ 5<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
รูป

 

ถ้าคุณยังมีความจำเป็นที่จะต้องทำงานกับน้องเค้า คุณ<?xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-comffice:smarttags" /><st1ersonName w:st="on" ProductID="คงห้าม รูป">คงห้าม รูป</st1ersonName> กับ วิญญาณ และ สัญญา ไม่ให้เกิดไม่ได้ แต่คุณสามารถฝึกที่จะระงับ “สังขาร” ให้มันมีความเบาบางลงได้ โดยเริ่มจากการพิจารณาว่า ...เอ..ตอนนี้ ..ณ ปัจจุบันนี้ ..คุณมีความทุกข์ในเรื่องนี้อยู่มากน้อยแค่ไหน? ทุกข์เพราะอะไร? ...เพราะ อยากมี รึเปล่า (ความสุข กับคนที่คิดว่าใช่ ...แต่ทำไม่ได้ ) ...อยากเป็น รึเปล่า (อยากเป็นคนดีไม่ทำให้ใครเสียใจ.. แต่อึดอัดเกินบรรยาย) ....ไม่อยากมี รึเปล่า (ความรู้สึกครึ่งๆ กลางๆ แบบนี้).... ไม่อยากเป็น รึเปล่า (คนไม่ดี ในสายตาลูกและเมีย ...แต่ก็ยังอึดอัดเกินบรรยายอยู่ดี) ....... ถ้ากลืน ก็...ไม่เข้า ....อยากจะคาย ก็.... ยังไม่ออก....... ต้องเรียนรู้ที่จะ “วาง” ให้ได้ครับ ..ลองพิจารณาดูที่คุณว่าในเรื่อง ถ่านไฟกลับมาติด จากที่มอดๆไปแล้ว ถ้าดูดีๆ คุณจะเห็นการเหวี่ยงของ ความรู้สึก (ที่เกิดขึ้นจากความคิด) ว่ามีขึ้น และมีลง สลับกันไป เดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยวสุข จนคุณอยากจะทำอะไรสักอย่างให้ “พ้น” จากความคิด ความรู้สึกนี้ ...ถ้าคุณใช้ “ความหักใจเลือกทางเดินทางใดทางหนึ่ง” ไม่ว่าทางนั้นจะเป็นทางไหน เชื่อไหมครับ ...ว่าคุณ<st1ersonName w:st="on" ProductID="ก็ยังต้อง ทุกข์">ก็ยังต้อง ทุกข์</st1ersonName> และอึดอัด อยู่ดี.. เพราะนี่เป็นการ “วางที่ผล” …….<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>

 

ลองอย่างนี้ครับ ลองใช้การพิจารณาว่าสาเหตุอะไรทำให้เกิดทุกข์ของคุณ ...ใช่การเหวี่ยงของ ความรู้สึกขึ้น-ลง ไม่เสถียร (ที่เกิดขึ้นจากความคิด) ใช่รึเปล่า.... ถ้าใช่ต้องพิจารณา และดับที่เหตุของมัน ในที่นี้คือ “ความคิด ” (สังขาร) ว่าทำยังไงมันถึงจะเสถียรขึ้น <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
.....ถ้าความไม่เสถียร เกิดจากการวิ่งของความคิด.... <o></o>
….ถ้าการวิ่งของความคิด ทำให้เกิดการขึ้น-ลง ของความรู้สึก …<o></o>
....ถ้าเช่นนั้นเราก็ต้องรู้จักวิธีที่จะ “บรรเทาขึ้น-ลง ของความรู้สึก” ให้มัน.... “เกิดขึ้นแต่น้อย” <o></o>
…..”ความรู้สึก” (เวทนา)... ก็จะ “มีแต่น้อย” ตามลงไปด้วย ...นี่เป็นการ “วางที่เหตุ”<o></o>
<o></o>
การ “บรรเทาความคิดในเรื่องนี้” ลองใช้วิธีตามดูความคิดให้ทันครับ ถ้า สังขาร คือ การปรุงแต่ง (เป็นพ่อครัว) ....สัญญา ก็จัดเป็นวัตถุดิบอย่างหนึ่งที่ถูกนำมาใช้ในการปรุง (อย่างที่บอกว่าเรายังห้ามไม่ได้ถึงขนาดที่จะระงับสัญญาตลอดการมีสติ) .......... อาหารจานเด็ด คือ เวทนา ความทุกข์ และ สุข (ปลอมบ้าง จริงบ้าง) ......ลองคิดอย่างนี้ครับ ..... เราทั่วๆไป ยังไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีพ่อครัว และห้ามการเกิดของวัตถุดิบไม่ได้ ..... ดูเหมือนไม่มีช่องทางที่จะหยุดกระบวนการใช่มั๊ยครับ ..... แต่จริงๆ แล้วมีครับ ...... คนที่ใช้ชีวิตอยู่โดยที่ไม่ได้ตามเฝ้าดูความคิด ..”เลย”.. กระบวนการนี้จะเป็นแบบสายพาน ออโต้ ครับ (ถ้าวัตถุดิบเกิดเมื่อไหร่....ปรุงได้เมื่อนั้น ..บางคนปรุงได้ทั้งวันทั้งคืนด้วย) .... แต่ถ้าคนที่ใช้ชีวิตอยู่โดยที่รู้จักการตามเฝ้าดูความคิดอยู่เรื่อยๆ กระบวนการนี้จะเป็นแบบแมนน่วล ครับ คือมี.. “คนกลาง” ...รู้วิธีที่จะ ”เลือก” ของมาปรุง คนกลางที่ว่านี้มีคุณสมบัติ เด่นๆเลย คือ .....“เขารู้ว่าวัตถุดิบแบบไหน ปรุงแล้วจะได้ อาหาร จานทุกข์ หรือ อาหารจานสุข หรือ กระทั่ง อาหารจานไม่ทุกข์ไม่สุข เขาก็รู้”…. ถ้าดี ก็รับ และ แบ่งเอามาปรุง ถ้าไม่ดี ก็ทิ้งไป ไม่ส่งต่อให้พ่อครัวปรุงเป็นของที่ไม่ดีออกมา คนกลางที่ว่านี้ คือ “สติ” ครับ ..ยังไงลองศึกษาเพิ่มเติมเรื่องการเจริญสติด้วยการเฝ้าดูที่ว่านี้รับรองว่าช่วยได้แน่ๆ ลองดูครับมีหลายวิธี ผมเชื่อว่ามีสักวิธีที่เหมาะกับจริตของคุณ และขอให้ชีวิตร่มเย็นโดยเร็ววันครับ<o></o>

 

ไร่สาระ เอาเวลาไปทำความดีดีกว่า แปลว่าคุณมีกิเลสมากๆๆๆๆ ความดีนี้ทำเข้าไปดิ พ่อแม่กราบไหว้เข้าไป

 

ใกล้ถึงตอนจบแล้ว

ขอบคุณทุกท่านที่ให้ข้อคิดดีๆ ตอนนี้ใกล้ถึงจุดจบแล้วครับ เพราะผมตัดสินใจที่จะย้ายไปทำงานที่จังหวัดอื่นในเดือนหน้านี้แล้ว ส่วนครอบครัว ตอนนี้เราก็เข้าใจกันดี หลังจากที่เราทะเลาะกันอย่างหนัก และไม่พูดกันเกือบเดือน ตอนนั้นผมคิดว่าชีวิตครอบครัวคงถึงจุดจบแน่แล้ว แต่ก่อนที่จะตัดสินใจแยกทาง เราก็หาโอกาสพูดปรับความเข้าใจกัน โดยการวิจารณ์ข้อดีข้อเสียของกันและกัน ข้อเสียไหนที่ปรับปรุงได้ ก็แก้ไขซะ ข้อเสียไหนที่แก้ไม่ได้ ก็ให้ทำใจยอมรับซึ่งกันและกันซะ หลังจากนั้น สถานการณ์ก็ดีขึ้นเป็นลำดับ ชีวิตครอบครัวเริ่มกลับมีความสุข สำหรับน้องคนนั้น เค้าก็เป็นคนดีคนหนึ่ง เพราะเค้าก็พยายามรักษาระยะห่างเอาไว้ไม่ให้เกินเลย ยังไงก็แล้วแต่ ก่อนที่จะย้ายไปทำงานที่จังหวัดอื่น ผมกับน้องเค้าก็คงจะไปกินข้าวด้วยกันเป็นการสั่งลา และนั่นก็อาจจะเป็นมื้อสุดท้ายที่เราจะได้กินข้าวด้วยกันสองต่อสอง แต่จะไม่มีอะไรเกินเลยมากไปกว่าการกินข้าวแน่นอน เพราะที่ผ่านมา เราก็ไม่เคยทำอะไรเกินเลยมากไปกว่านั้นอยู่แล้ว เรื่องที่จะไปทำงานที่อื่นนั้น ผมก็บอกน้องเค้าไปแล้ว ถึงเม้เค้าจะดูเศร้าๆไปบ้าง แต่เค้าก็อวยพรให้ผมไปพบกับสิ่งใหม่ๆที่ดีขึ้น ขอบคุณทุกท่านที่ให้คำแนะนำอีกครั้งครับ.

 

ขอร่วมอนุโมทนาบุญกับความดีของคุณด้วยนะคะ เคยโดนทิ้งมันเจ็บปวดมาก ขอให้คุณรักษาความดีนี้ไว้ให้มั่นนะคะ เอาใจช่วยค่ะ

 

ดิฉันก็เป็นอีกคนนึงที่ติดตามมาโดยตลอดค่ะ อนุโมทนาบุญกับคุณRPด้วยนะคะ คุณตัดสินใจทำถูกแล้วค่ะที่ย้ายที่ทำงานไป สาธุๆๆ

 

กุศลผลบุญใด ๆ ก็ตามที่ข้าพเจ้าได้ทำมาแล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันนี้ ข้าพเจ้าขออุทิศให้<O</O​

​

 

โลกนี้หนา มีเหตุเกิดขึ้นคล้ายๆกัน กับตัวดิฉํนเองก็เคยเกิดเรื่องคล้ายๆ กับคุณ RP คือดันไปชื่นชมชายอื่นที่มิใช่สามีตัวเอง แต่ก็ไม่มีอะไรผิดต่อกัน โชคดีที่เขาคนนั้นเป็นคนดี มีธรรมะ เพราะเมื่อเขารู้ว่าเรามีคู่แล้วเขาก็ออกห่างและออกจากพื้นที่ไม่เลย ดิฉันก็ไม่เคยคิดที่จะนอกใจสามี เพียงแต่รู้สึกว่าทำไมเขาคนนั้นถึงได้เข้ามามีอิทธิพลกับความคิดดิฉันมากๆ มักคิดถึงเขา แต่ก็ได้แต่คิดถึง และคิดว่าเขาไม่ใช่คู่เรา ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึง แต่ไม่ได้คิดที่จะไปหา สิ่งนึงที่เขาคนนั้นมี คือเป็นคนดี มีธรรมะ และทำให้ดิฉันสนใจธรรมะมากขึ้นก็เพราะเขา ซึ่งโดยปกติก็เป็นคนทำดี เพียงแต่ไม่ค่อยได้เข้าวัด ก็สวดมนต์บ้างเมื่อมีโอกาส ปัจจุบันก็ไม่ได้เจอกัน แต่ก็ยังคงคิดถึงความดีของเขา ส่วนสามีก็เป็นความผูกพันธ์ ตั้งแต่สมัยเรียน จนปัจจุบันเมื่อมาเป็นสามี ภรรยาก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ยังไงก็ขอให้คุณ RP ห่างจากน้องเขาเถอะ เหลือไวแต่ความคิดถึงสิ่งดีดีต่อกันก็พอ

 

อ่านแล้วก็เศร้าใจแทนนะค่ะ เคยรู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน แต่ว่าเรา 2 คนชั่งใจกันไม่ได้ เลยผิดเต็มประตูทั้งคู่ แล้ววันนี้เราก็ได้รับกรรมนั้นแล้ว เค้าเลือกคนที่มาก่อน ส่นวเราก็คงเป็นได้แค่คนถูกทิ้ง ถามว่ายังรักไหม ก็ยังคิดถึงทุกลมหายใจ คงได้แต่ยอมรับความจริง ว่าเค้า...เลือกคนของเค้า ตอนนี้อยากร้องไห้จังค่ะ

 

ครอบครัวมาก่อนถูกต้องแล้วครับ อย่าให้อำนาจฝ่ายต่ำมาทำลายความดีของคุณและผู้หญิงคนนั้นเลยเอาชนะมันให้ได้ตลอดไปนะครับเป็นกำลังใจให้ครับ

 

มันเป็นเรื่องกฏแห่งกรรมน่ะครับ

มีกรรมอยู่ในเรื่องกาม ก็จะวนเวียนอยู่กับเรื่องกาม และจะประพฤติตนตามครรลองที่กรรมหรือกิเลศจะพาไป

ความรักเป็นความร้าย มองเห็นได้ยากครับ ยิ่งรักที่ฉาบทาด้วยเสน่หาแล้ว เหมือนสมันถูกลูกศรที่อาบยาพิษของนายพราน รอเพียงวันที่ยาพิษนั้นจะออกฤทธิ์นั้นที่เดียวครับ

การมีครอบครัวนั้นเราต้องยอมรับในปัญหาที่จะเกิดขึ้น เพราะต่างคนก็ต่างจิตต่างใจต่างความต้องการต่างที่มา ดังนั้นจะมีความไม่เข้าใจกันเกิดขึ้นได้เสมอ แต่สิ่งที่สำคัญคือวิธีการแก้ไขต่างหาก

ผมเองขอสนับสนุนให้คุณได้ใช้ชีวิตร่วมกับภรรยานะครับ การที่เรายอมรับกันและกันเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตแล้ว ต่างฝ่ายย่อมมีความต้องการในอีกฝ่ายหนึ่งเป็นทุนเดิมพร้อมทั้งการเข้าร่วมเป็นเจ้ากรรมนายเวรซึ่งกันและกันในทันทีที่แต่งงานกัน

หากเราตามกิเลศของเราโดยคิดว่าสิ่งที่เราทำนั้นน่าจะถูกต้องมากกว่านั้น นั้บว่าเป็นการทำร้ายเจ้ากรรมนายเวรให้ได้รับความลำบาก

ผมไม่เห็นด้วยกับการกระทำของน้องผู้หญิงที่เข้ามาเป็นมือที่สามนะครับ เพราะการที่เรามีคู่อยู่แล้วถือเป็นบุคคลต้องห้ามไปแล้ว ไม่ควรปล่อยใจให้เกินเลยไปเป็นความรัก ซึ่งเป็นรักที่นำมาซึ่งความทุกข์ของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งหรือทั้งสองฝ่าย

ยินดีด้วยครับที่ชีวิตคู่ไม่ได้ล่มสลายไป ทำใจยอมรับกับคู่ชีวิตของเราครับ เกิดมาในชาตินี้ ไม่นานเท่าไหร่หรอกครับเมื่อเทียบกับอายุของสังสารวัฏ ทำสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วให้ดีที่สุด รู้จักสำรวจความผิดพลาดและแก้ไขปรับปรุงอยู่เสมอมิใช่ปล่อยไปตามยถากรรม เอาใจช่วยครับ @^_^@