ไม่รู้จักกัน

เนกขัมมะ มีหลายความหมาย ความไม่โลภ คือ อโลภะ ก็เรียกว่า เนกขัมมะ เพราะออกจากความโลภ ปฐมฌาน ก็เรียกว่า เนกขัมมะ เพราะออกจากนิวรณ์ทั้งหลาย กุศลทั้งหมดเรียกว่า เนกขัมมะ เพราะออกจากอกุศลทั้งหมด ธาตุประกอบด้วยเนกขัมมะ เรียกว่า เนกขัมมธาตุ เป็นชื่อของ เนกขัมมะวิตก

อัพยาปาท หมายถึง เมตตา ไม่เบียดเบียน เป็นชื่อของ เมตตา เป็นอาการแห่งไมตรี ส่วน อวิหิงสา หมายถึง กรุณา

 

หากจะรวมแล้ว สามารถรวม พยาปาทธาตุ และ วิหิงสาธาตุ ไว้ใน กามธาตุ ได้ และสามารถรวม อัพยาปาทธาตุ และ อวิหิงสาธาตุ ไว้ใน เนกขัมมธาตุ ได้

 

"... ใครจะเจริญสมถะหรือวิปัสสนาขั้นใดก็ตาม ถ้าขาดสติ...แล้ว สมถะและวิปัสสนานั้น ไม่มีทางเจริญได้เลย

นับแต่...เริ่มแรกปฏิบัติมา จนสุดทางเดินผมไม่มองเห็นธรรมใดที่เด่น และฝังลึกในใจเท่า...สติ...นี่เลย

สติ...เป็นทั้งพี่เลี้ยง เป็นทั้งอาหาร เป็นทั้งยารักษาของสมาธิ และปัญญาทุกขั้นธรรมดังกล่าวนี้...จะเจริญได้จนสุดขั้นของตน ล้วนขึ้นอยู่กับสติ...เป็นผู้บำรุงรักษา โดยขาดไม่ได้

ท่านจงฟังให้ถึงใจ ยึดไว้อย่าหลงลืม สตินี่แลคือ...ขุมกำลังใหญ่แห่ง...ความเพียรทุกด้าน ต้องผ่านสตินี้ ก่อนจะเคลื่อนไหวโยคย้ายความคิดเห็นไปในทางใด หยาบหรือละเอียดในธรรมขั้นใด...

ต้องมีสติ...เป็นตัวการสำคัญในวงความเพียร..."

หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต

 

_/|\_ _/|\_ _/|\_
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล ท่านแนะนำชวนคิดว่า ....

"ขอให้ท่านทั้งหลายจงสำรวจดูความสุขว่า ตรงไหนที่คนเห็นว่ามันสุขที่สุดในชีวิต ครั้งสำรวจดูแล้วมันก็แค่นั้นแหละ แค่ที่เราเคยรู้เคยพบมาแล้วนั่นเอง

ทำไมจึงไม่มากกว่านั้น มากกว่านั้นไม่มี โลกนี้มีอยู่แค่นั้นเอง แล้วก็ซ้ำๆ ซากๆ อยู่แค่นั้น เกิดแก่เจ็บตายอยู่ร่ำไป มันจึงน่าจะมีความสุขชนิดพิเศษว่า ประเสริฐกว่านั้นปลอดภัยกว่านั้น

พระอริยเจ้าทั้งหลาย ท่านจึงสละความสุขส่วนน้อยนั้นเสีย เพื่อแสวงหาสุขอันเกิดจากความสงบกาย สงบจิต สงบกิเลส เป็นความสุขที่ปลอดภัยหาสิ่งใดเปรียบมิได้เลย"

 

15 กย.2016
"....เราผู้เป็นใหญ่แห่งสายน้ำขออำนวยพรให้เจ้าประสบสันติมิว่าจะก้าวย่างไปทางใด...จากนี้สืบไปเบื้องหน้าชีวิตจะอุดมไปด้วยศีลและบุญบารมี..ขอให้พบหนทางสว่างในเร็ววัน...."

 

ที่นี่ฝนกำลังตกเป็นละอองฝอย
ละอองฝนรวมกันเป็นเม็ดฝน
เม็ดฝนรวมกันเป็นห่าฝน

สิ่งเล็กๆ เมื่อมารวมกันทำให้มีพลัง
สิ่งดีๆ รวมกันเป็นพลังดี
สิ่งไม่ดีรวมกันเป็นพลังไม่ดี

พลังดีให้คุณต่อสิ่งแวดล้อม
พลังไม่ดีให้โทษต่อสิ่งแวดล้อม

ทุกพลังมีการขับเคลื่อนเป็นวงกลม
ทุกพลังที่ขับเคลื่อนย่อมเกิดคลื่นสะท้อนและตีกลับ

ล้วนคืนสู่ต้นกำเนิด...จึงเกิดเป็นกฏแห่งกรรม

ท่านจึงสอนว่า...ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว

 

ขออนุญาติฝากนิทานสักเรื่องจ้า
นิมิตไปว่า เห็นจุดหมุนเริ่มต้น เป็นแสงจ้า เข้าไปมองใกล้ๆ เหมือนมี 3 ใบพัดรอบตัว
แต่ท่านผู้สอน บอกว่า มีหลายระดับชั้น แต่ละคนจะอยู่ในสถาวะไม่เหมือนกัน ท่านบอกมีถึง 64 แบบ เรียกว่า ต้นกรรม

ตัวเรา ไม่มีคำถามใดๆ เพราะว่าไม่รุ้ ไม่เข้าใจใดๆ เห็นแต่สภาวะที่เกิดขึ้นแบบเดียว เลยต้องดูอย่างเดียว

 

ขอบคุณสำหรับนิทานที่นำมาแบ่งปันค่ะ

 

คำพูดใดของผู้ใดก็ตามแม้จะเป็นเพียงลมปาก แต่เป็นสิ่งที่เหน็บแนมฝังลึก และยังสังคมให้เปลี่ยนแปลงได้อย่างไม่มีปัญหา เพราะออกมาจากความรู้สึกผู้บงการ เป็นสิ่งที่ให้ร้ายได้ที่สุดก็คือคำพูด ให้ดีที่สุดก็คือคำพูด ต้องได้ระมัดระวังกันอย่างมาก เป็นสิ่งที่ให้โทษให้คุณมากที่สุดก็คือคำพูด ท่านจึงว่า ปากเป็นเอก เลขเป็นโท หนังสือเป็นตรี ทั้งนี้ก็เพราะปากเป็นหนึ่งในการแสดงออกแก่ผู้อื่นและสังคมนั่นเอง การยุแหย่ก่อกวนทำลายต่างๆ ล้วนออกมาจากปากเป็นสำคัญ กล่อมให้คนเคลิบเคลิ้มหลงใหลก็เพราะปาก สอนคนให้เป็นคนดีจนถึงขั้นดีเยี่ยมก็เพราะปาก พูดได้ทุกแง่ทุกมุมทั้งที่ทำไม่ได้ก็คือปาก หลอกคนให้ล่มจมฉิบหายก็คือปากเป็นตัวการสำคัญ
.
หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน
พระธรรมเทศนา เทศน์ให้คณะลูกเสือชาวบ้านฟัง ณ โรงเรียนบ้านตาด
วันจันทร์ที่ ๑๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๑๘
_/|\_ _/|\_ _/|\_

 

แถวๆ นี้มีนกเยอะ เย็นๆ จะเห็นมันพากันบินกลับรังเป็นฝูงๆ นกกระยางขาว กระยางดำ นกพิราบ นกกระจอก ฯ

บ้านเราอยู่ใกล้ทะเล ฝนตกพรำๆ เล็กน้อย นกบางตัวก็บินเล่นน้ำฝน มีธรรมชาติให้ดูทุกวัน แต่ละตัวบินไกลมาก แปลกนะมันจำกันได้ บินฝูงใครฝูงมัน

เวลาพายุมา มันบินหลบพายุ น่าสงสาร ตัวเล็กๆ แทบถลาลง...ท้องฟ้ากว้างใหญ่ บินไปๆ จุดหมายของเจ้าคืออะไร อยากถาม

คิดว่านกมันตายบนฟ้าไหม?
เคยเห็นศพนกบนฟ้าไหม?

เวลามองดูนก ก็ส่งจิตส่งใจไปกับนก อยากรู้ความเป็นไป เจ้ามาจากไหน? แล้วจะไปที่แห่งไหน? สุดท้ายแล้วเจ้าจะเป็นอย่างไร? อิสระเสรีที่ได้โบยบินบนท้องฟ้านั่น มันอิสระจริงไหม? แทนค่า แทนใจลงไปที่นก

เห็นความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ของทุกสรรพสิ่งบนโลก

มันไม่รู้จักในสิ่งที่เรารู้จัก และมันยังคงเวียนว่ายต่อไป อนิจจา วต สังขารา

นกไม่เห็นฟ้า ปลาไม่เห็นน้ำ หนอนไม่เห็นคูต

เราเห็นแล้ว รู้แล้ว ยังจะโง่ต่อไปอีกรึ ถามตัวเอง

 

คนไม่มีคุณธรรมก็คือไม่มีคุณธรรม จะไปปาวๆๆ ให้เขามีคุณธรรม มันเป็นไปไม่ได้หรอก เพราะคุณธรรมเกิดจากการสั่งสมความดี และเป็นดีที่เกิดจากสันดาน ไม่ใช่มารยาเสแสร้ง

 

เรื่อง “กายเดียวจิตเดียวของเรานี่แหละ พ้นเกิดแก่เจ็บตายได้”

เกิดแก่เจ็บตายเป็นตัวอัตตา สัตว์โลกในมนุษย์โลกก็ดี มันติดอยู่เกิดแก่เจ็บตาย สวรรค์โลก พรหมโลกก็ติดอยู่กับเกิดแก่เจ็บตายเหมือนกัน กามภพ รูปภพ อรูปภพ กามสัตว์ รูปสัตว์ อรูปสัตว์ติดอยู่ที่เกิดแก่เจ็บตายหมด ส่วนพระพุทธเจ้าทั้งหลายท่านไม่ติดอยู่ในความเกิดแก่เจ็บตายแล้ว ท่านจึงตรัสรู้ได้ พระสัพพัญญูพุทธะก็เหมือนกัน พระปัจเจกพุทธเจ้า สาวกพุทธะ ภิกษุสามเณร อุบาสกอุบาสิกาที่ไม่ติดอยู่กับเกิดแก่เจ็บตาย ก็ไปได้ทุกองค์หมดแบบเดียวกัน หลุดพ้นจากเกิดแก่เจ็บตายด้วยอริยมรรค 4 อริยผล 4 กายก็กายเนื้อธรรมดาเรานี่เอง แต่ว่าจิตท่านไม่ติดอยู่ในความเกิด แก่ เจ็บ ตาย

 

คนเราเกิดมาต้องผ่านปู่ย่า ตายาย พ่อแม่ ต้องมีมนุษยธรรมสัมมาทิฏฐิ สัมมาอาชีวะ มีเมตตาธรรม ไม่อย่างนั้นเราผู้เป็นลูกก็เกิดมาไม่ได้ จะบรรลุธรรม ตรัสรู้ธรรมก็ไม่ได้ ต้องไปตามลำดับ เราเองก็ต้องมีสัมมาทิฏฐิ สัมมาอาชีวะ เป็นมนุษยธรรมสัมมาทิฏฐิ สัมมาอาชีวะ แต่ยังเป็นโลกีย์อยู่

ส่วนของพระท่านมีอริยมรรค 4 อริยผล 4 สัมมาทิฏฐิ สัมมาอาชีวะของท่านพ้นไปจากอาสวะ สังโยชน์10 อนุสัย 7 แล้ว ท่านจึงพ้นไปจากเกิดแก่เจ็บตาย ซึ่งไม่มีในโลกุตตรธรรม เกิดแก่เจ็บตายอยู่ในกามโลก รูปโลก อรูปโลก กามภพ รูปภพ อรูปภพเท่านั้นกามสัตว์ รูปสัตว์ อรูปสัตว์มีอยู่ภายนอก ภายในก็มีเกิดกับจิต เมื่อจิตนั้นเกิดในกายกรรม3 สัมมาทิฏฐิ วจีกรรม4 สัมมาทิฏฐิ มโนกรรม3 สัมมาทิฏฐิและสัมมาอาชีวะ เป็นกุศลกรรมบถ 10 ถ้าไม่มีก็เป็นมิจฉาทิฏฐิมี 10 เหมือนกัน

 

กายกรรม 3 วจีกรรม 4 มโนกรรม 3 ก็เป็นสนามหลวงของกุศล-อกุศล วิชชา -อวิชชามาเล่นกีฬาประลองกำลังกันอยู่ทุกวันเวลาทุกลมหายใจเข้าออก สามโลกนี่อาศัยสนามเดียวกันนี้แหละ

นอกจากสัมมาทิฏฐิ สัมมาอาชีวะ ที่มีทั้งโลกียะและโลกุตตระแล้ว ศีลก็มีเพียง 5 ประการ เป็นศีลโลกียะ ไม่เหมือนโลกุตตรธรรม โลกุตตรธรรมนั้นมีพระโสดา สกิทาคา อนาคา พระอรหันต์ 4 คู่ 8 บุคคลนี่ มีสัมมาทิฏฐิ สัมมาอาชีวะ ของท่านเป็นโลกุตตระ ศีล 5 ก็โลกุตตระ ศีล 8 ก็โลกุตตระ ศีล 10 ก็โลกุตตระ ท่านที่ข้ามความเกิดแก่เจ็บตายได้

ถ้าจิตของเราไม่มีความเกี่ยวข้องอยู่ในเกิดแก่เจ็บตายแล้ว มนุษย์นี้ก็บริสุทธิ์ คือ สัมมาทิฏฐิ สัมมาอาชีวะของเขาไม่มีบาปมีกรรมมีเวรอะไรเลย กุศล10 อยู่กับกาย วาจา ใจนี่เอง อกุศล10 ก็เช่นเดียวกัน

 

สรุป ••••

สัมมาทิฏฐิ+สัมมาอาชีวะ = กุศลกรรมบถ 10

จิตโลกุตตระ-มีสัมมาญาณัง(รู้แจ้งในอริยสัจ4) + สัมมาวิมุตติ(หลุดพ้น)

โลกีย์ = เกิด แก่ เจ็บ ตาย(เวียนว่ายในวัฏฏะสงสารสามโลกนี้)

โลกุตตระ = ไม่มีเกิด แก่ เจ็บ ตาย(หลุดพ้นจากวัฏฏะสงสาร)

เราต้องเจริญวิชชาอย่างเดียว ให้มีแต่กุศลอย่างเดียว มีแต่สัมมาทิฏฐิอย่างเดียว มีแต่สัมมาอาชีวะอย่างเดียว อย่างนี้ไปโลกุตตระ ไปนิพพานได้

 

กายเดียวจิตเดียวของเรานี่แหละ พ้นเกิดแก่เจ็บตายได้ก็มีแต่กายกับจิตเราเท่านั้นนี่เอง ถ้าหากว่ากายกับจิตเรานี้ ยังไปข้องกับการเกิดแก่เจ็บตายอยู่แล้วก็พ้นทุกข์ไม่ได้ เป็นทุกข์อยู่ร่ำไป ดังนั้น เราทั้งหลายจงมาเจริญกายเดียวจิตเดียว มาเจริญสัมมาทิฏฐิ สัมมาอาชีวะนี้ ให้พ้นจากทุกข์ทั้งหลายทั้งปวงด้วยความสวัสดี เทอญฯ

คติธรรม หลวงปู่บุดดา ถาวโร
_/|\_ _/|\_ _/|\_

 

ปรุงแต่งมโนดีๆ ก็จะดี เพราะสุขใจกับมโน

มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา มโนเสฏฺฐา มโนมยา มนสา เจ ปสนฺเนส ภาสติ วา กโรติ วา ตโต นํ สุขมเนฺวติ ฉายาว อนุปายินี...
ธรรมทั้งปวงมีใจเป็นใหญ่ มีใจเป็นประธาน ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยใจ

ปรุงแต่ง ตบแต่งใจไป
มนุษย์ทุกคนล้วนรักสุข เกลียดทุกข์
มันก็เป็นเรื่องธรรมดา ไม่ผิดอะไร

แม้แต่เรื่องธรรม ก็ต้องปรุงแต่งใจให้ตรงตามธรรม
เห็นอย่างนี้ไม่ได้นะมันผิด ต้องเห็นให้ได้อย่างนี้จึงถูก

ทำยังไงได้ก็มีสังขารไว้ปรุงแต่งมิใช่หรือ

ปรุงแต่งไปจนกว่ามันจะเหนื่อย มันจะหน่าย มันจะเบื่อ มันก็จะเลิกปรุงแต่งไปเอง

 

ผัสสะมีทั้งนอก-ใน
อยู่เฉยๆ ก็มีผัสสะได้จากจิตส่งใน
จิตปรุงแต่งอยู่ตลอดเวลา เชื่อหรือไม่

พวกหนอนในตำรากล่าวว่าในขณะที่สลบ ไม่มีผัสสะ

สลบเพราะวิญญานขันธ์ดับชั่วคราวแค่นั้น ถามว่าขณะที่วิญญานขันธ์ดับ มีสิ่งใดทำหน้าที่รู้? ไม่ตอบ

แค่ไม่รับรู้ทุกขเวทนาทางกายแค่นั้นเอง การไม่รับรู้ทุกขเวทนาทางกาย ไม่ต้องสลบก็ได้ ผัสสะไม่ใช่ก่อให้เกิดแค่ทุกขเวทนา

 

ความโง่ซื้อขายกันไม่ได้
ความฉลาดก็ซื้อขายกันไม่ได้
แม้จะร่ำเรียนเขียนอ่านมามากมาย
ก็เสียรู้ให้กับกิเลส ตัณหาและอุปาทานได้
เพียงเพราะขาดภาวนา

 

ถ้าเราดูทุกข่าว จะเห็นว่ายุคนี้มีภัยรอบตัว แล้วจะทำยังไงล่ะ โลกไม่น่าอยู่ ไม่อยากอยู่ก็ต้องอยู่เพราะยังมีลมหายใจ จะกลัวภัยดีหรือไม่

จะกลัวภัยไหนก่อนดีหว่า ไล่เรียงลำดับความสำคัญ ความกลัว อย่างไร กลัวอดตาย กลัวไม่ได้เป็นใหญ่เป็นโต กลัวจน กลัวจะไม่รวย กลัวถูกนินทา กลัวไม่ชนะในเกมส์ ฯลฯ กลัวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...

ความกลัวมันจ่อที่ลูกกะตา ที่สมอง ที่หู ที่ปาก ที่ลิ้น ที่ตูด ตั้งแต่ลืมตาตื่น ทำไงดี

เห็นความกลัวกันบ้างหรือไม่...ความกลัวที่มีอยู่ในใจนั่นแหละ กลัวเหงาปาก กลัวเหงาใจ ความกลัวที่อยู่รอบๆ ตัวเราก็มีให้เห็น เห็นยังๆ

ความกลัวที่มีอยู่ในจิต ในใจ เป็นตัวชี้บ่งว่าเรายังไม่รู้จักอริยสัจสี่ ยังไม่เห็นอริยสัจสี่