ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

สวัสดีครับ กว่าจะหากระทู้สุดฮอตในอดีตเจอตามตั้งแต่ปี 2009 แล้วยังเคลื่อนไหวอยู่ ผมดีใจสุดๆเลยครับ คิดถึงสมาชิกเก่าๆถึงแม้ว่าผมจะเน้นอ่านมากกว่า แต่ก็จำท่านที่มาแสดงความคิดเห็นบ่อยๆในกระทู้นี้ได้เยอะพอควร หวังว่าคงสบายดีกันทุกคนนะครับ

 

กราบแทบพระบาท สมเด็จองค์ปฐม พระพุทธเจ้าและพระปัจเจกเจ้าทุกพระองค์ พระอริยสงฆ์ทุกองค์

สวัสดีค่ะคุณMe, myself และกัลยาณมิตรทุกท่าน
กำลังศึกษาปฎิบัติตามแนวทางของหลวงพ่อฤาษีอยู่ค่ะ เริ่มต้นได้ไม่นานแต่ขาดความเพียร ไหลไปแรงกิเลสจนห่างหายจากปฎิบัติไปนานมาก จนวันนี้คิดจะปฎิบัติอีกครั้งเพื่อถึงซึ่งพระนิพพาน และได้มาเจอกระทู้ของคุณMe, myself ทำให้มีกำลังใจมากยิ่งขึ้น ถึงจะเป็นการเริ่มต้นและหนทางยังยาวไกล จะขอตั้งมั่นไปให้ถึง ขอโดยสารเรือธรรมะด้วยคนนะคะ

 

สวัสดีค่ะ พี่สาว
ได้ส่งอีเมล์ให้พี่สาวแล้วค่ะ
อยากให้กระทู้กลับมาเป็นอย่างเมื่อก่อนค่ะ ชอบอ่านประสบการณ์ของพี่สาวมากๆค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ

 

ใครพอมีเฟสของพี่สาวไหมครับ ติดต่อไม่ได้เลย ขอบคุณครับ

 

สวัสดีคะทุกๆท่าน

ผ่านมา 8 ปีแล้ว นับตั้งแต่วันที่พี่สาวได้มาตั้งกระทู้ไว้ หนูพึ่งได้บังเอิญมาเจอ มาช้าไปถึง 8 ปี T^T
เวลานี้ที่หนูตั้งใจสมัคร log in เพื่อโพส ทุกๆท่านในนี้คงไม่ได้แวะเวียนเข้ามา ณ ที่แห่งนี้แล้ว
หนูไล่อ่านทุกหน้า ทุกบรรทัด ขณะนี้อยู่ที่หน้า 333 และจะยังไล่อ่านต่อไป
หนูเข้ามาโพสเพื่อขอแสดงความขอบพระคุณ พี่สาว คุณอ้อย คุณฝน ผู้ช่วยกัปตันทีม และกัลยาณมิตรทุกๆท่าน
สิ่งที่พี่สาวและทุกๆท่านได้มาให้ความรู้ไว้ ทำให้คนที่ศีลขาดกระจุยทุกๆข้ออย่างหนู กลับตัวกลับใจในชั่วข้ามคืน ที่ได้เจอกระทู้นี้โดยบังเอิญ ทั้งๆที่เป็นคนห่างไกลจากธรรมะมากมาย อย่างที่ว่าไม่ได้เฉียดเส้นยาแดงผ่าสามสิบสองเลย
ถึงแม้กระทู้นี้จะไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆอีกแล้ว แต่หนูก็ขอฝากความขอบคุณอย่างสุดซึ้ง ที่ทุกๆท่านได้มีส่วนช่วยพลิกชีวิตหนูให้เห็นเส้นทางที่ดีงาม
ฝากจิตไปกับสายลม ระลึกถึงทุกๆท่าน ขอให้ทุกๆท่านสุขภาพแข็งแรง ผ่านพ้นอุปสรรคทุกประการ ถึงฝั่งพระนิพพานกันถ้วนหน้านะคะ
และหนูฝากตัวขอโดดไกลหมื่นๆลี้เกาะเรือไปด้วยคน (หนูมาช้าต้องโดดตามเรือธรรมไกลหน่อยอะคะ) สำคัญว่าช่วยเมตตารับหนูไปด้วยนะคะ ชาตินี้ ชาติหน้าฉันใด ก็ไม่อยากเคว้งคว้างตุปั๊ดตุเป๋ลำพัง ไม่มีจุดหมายอีกแล้วคะ

-- บุญใดที่ทุกๆท่านทำไว้ดีแล้วตั้งแต่ต้นจนบัดนี้และต่อๆไปจนเข้าพระนิพพาน หนูขอร่วมอนุโมทนาในทุกบุญกุศล และขอให้หนูถึงฝั่งพระนิพพาน เฉกเช่นเดียวกันคะ สาธุ สาธุ สาธุ --

ขอบพระคุณที่มีกระทู้นี้คะ

 

ไม่ได้เข้ามานาน เพราะมันล๊อคอินไม่ได้ค่ะ ระบบแจ้งว่าไม่มีชื่อ หุๆ เลยต้องสมัครสมาชิกใหม่

 

เพิ่งกลับมาจากไปติดต่องานโครงการสร้างพระที่เชียงของค่ะ เดี๋ยวยังไงจะอัพเดทให้ทราบ

 

โอ้วววว พี่สาวคะ กราบอนุโมทนาสาธุ ในทุกบุญกุศลคะ
ขอบคุณพี่สาวคะ ที่เป็นแรงบันดาลใจในการให้หนูใฝ่ทำความดีคะ

 

ป๊าดดดดด ตั้งแต่ กรกฎาคม 2016 เพิ่งอ่านจบ (หลังๆ อ่านไม่ทุกตัวอีกตังหาก อนุโมทนาอย่าเดียว ฮ่าๆๆ)
ดูความไม่เอาไหน และความเลว มีมากกว่าใครเค้า -"-

อนุโมทบุญกับพี่สาวและทุกๆท่าน ที่ทำบุญและเอาบุญมาฝากนะคะ _/\_ สาธุ

 

ผมก็เกิดจากกระทู้นี้เหมือนกัน
ยินดีต้อนรับ คนมาใหม่ๆ ครับ

 

การอยู่กับปัจจุบัน คือ
การอยู่กับกริยาที่เป็นปัจจุบัน เช่น เดินก็รู้ว่าเดินอยู่ทุกขณะ
นอนอยู่ก็รู้ว่านอน พอจะเปลี่ยนอริยาบทอื่น ก็ตามรู้ว่า
กำลังจะเปลี่ยนอริยาบทแล้ว ตามอยู่อย่างนี้ จนเปลี่ยนอริยาบทไป
ซึ่งถ้าหากว่าเป็น ผู้ที่ฝึกใหม่ การหลุดไปทำสมถะ หรือ เผลอเพ่ง
แทนการตามรู้อริยาบท ก็ยังมีบ้างตามความเคยชินเดิมๆ
ที่ได้ฝึกการเพ่ง มาหลายชาติ พอจะฝึกสติ มันก็จะเผลอไปเพ่ง
ด้วยความเคยชิน ฉนั้น ผู้ฝึกใหม่ต้องแยกให้ได้ว่า อันไหนเพ่ง
อันไหนรู้ อันไหนตาม อันไหนติด
แล้วก็ใส่ ความไม่เที่ยง หรือ การเป็นทุกข์มีสุข หรือ ความไม่ใช่ของของเรา
ผสมลงไป ให้มันเกิดความเบื่อหน่าย ให้มันเกิดความได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น
ให้รู้จักความเกิดความดับ ให้มันเกิดการปล่อยวางในท้ายที่สุด

อารมณ์ คือ
การที่พบเจออะไรแล้ว ไม่ว่าจะเป็น ทางตา
ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ
ไม่ยอมวางใจเป็นกลาง ไม่ยอมปล่อยวาง
แต่กลับไป ปรุงแต่งจิต ด้วยการใช้
ความอยาก หรือ ความไม่อยากของเรา เข้าไปก้าวก่ายจิต
เผลอจิตไปอยากได้อันนั้น ไม่อยากได้อันนี้ อยู่ร่ำไป

การหาทางดับทุกข์ คืออะไร
สมัยก่อนเราฝึกสายวัดป่า ต้องระวังด้านจิตใจเป็นหลัก
แต่เราไม่รู้ กลับไปเล่นกสินเป็นหลัก ก็เลยติดฤทธิ์
เราไม่รู้ว่าต้องมี ครูบาอาจารย์สายวัดป่าที่ยังไม่ตาย
ให้คอยควบคุมอย่างเคร่งครัด จึงจะผ่านสติปัฏฐานได้
เราจึงผิดพลาดฝึกจิตใจเดี่ยวๆ เราใช้ร่างกายเพียวๆ
วิ่งเข้าชนป่าหนาม คือ กิเลสของเรานั่นเอง
พ่อชนแล้วเป็นทุกข์ เราเห็นทุกข์ แต่เราไม่มีอาจารย์คอยแนะนำ
เราก็เลยใช้ฤทธิ์ ไปชนกับความทุกข์ พอเกิดทุกข์ก็เล่นฤทธิ์ๆ
ก็รอดตัวทุกครั้งไป แต่ไม่บรรลุธรรม
ทำอยู่ตั้งหลายสิบปี จนคล่องในญานสี่ แต่ไม่มีสติปัฏฐานเลย
คล่องขนาดที่ว่า เห็นปู๊บ เสกปั้บ ได้เลย
ถ้าอันไหนเรื่องใหญ่ อย่างการทำฝนหลวง ก็อาจจะเป็นเดือน
เราจะคอยตรวจดูว่า ถ้าวัน เค้าทำฝนหลวง
เราก็จะเรียกลม เรียกฝน มาช่วยเค้าอีกแรง
เราติดอยู่ที่ โครตภูบุคคล อยู่หลายปีไม่ไปไหน
ตำแหน่งนี้จะมีอาการ เหมือนๆกับได้เป็น พระโสดาบัน แล้ว
คือมันแวบๆในจิตว่า เรานะโสดาบัน
แต่พอตั้งใจวัดตามสังโยชน์จริงๆ มันก็ยังไม่ขาดนี้หว่า
อ้าว แล้วที่จิตบอกว่า เราเป็นโสดาบันละ คืออะไร
โครตภูบุคคลจะประมาณนี้

วันหนึ่งเราไปอ่าน หนังสือของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ
เรื่องที่บอกว่า ไม่ได้บวช แต่ไปแดนนิพพานได้
เราอ่านไปก็ค้านไป หัวเราะไป สงสารไป
สงสารไอ้คนที่อ้างว่า ไปแดนนิพพานได้
มันคงโดนพระหลอกเข้าให้แล้ว มันผิดหลักของพระป่า
ผมฝึกอยู่ 20-30 ปี แค่บรรลุธรรมยังทำไม่ได้
แล้วนี้มันฝึกแค่ปีสองปี เสือกอ้างว่า ไปนิพพานได้
สงสัยจะโม้ทั้ง พระอาจารย์ รวมทั้ง ลูกศิษย์ด้วย
น่าสงสารจริงๆ แต่ก็เก็บไว้ในใจคนเดียว
เพราะในที่นั้นมีลูกศิษย์แกอยู่ด้วย
แกเป็นคนที่เตรียมหนังสือไว้ให้ผมอ่าน
โดยแกบอกว่า ฝากเอาไว้ก่อนนะ เดี๋ยวเลิกงานมาเอาคืน
(แกมาบอกผมภายหลังที่ ผมดั้นด้นไป บ้านสายลม คนเดียวหลังจากวันนั้น)
ผมไม่มีอะไรทำ จึงได้หยิบหนังสือแกมาอ่าน
อ่านไปก็ด่าในใจไปตลอดว่า หลวงพ่อนี้ ท่าจะบ้า
อะไรๆ ก็เล่นฤทธิ์ อะไรๆ ก็สวรรค์ อะไรๆ ก็นิพพาน อ้างตลอด
อ่านมาจนถึงที่ หลวงพ่อบอกว่า หากใครได้อ่านหนังสือท่าน
แม้เพียงคำเดียว ท่านจะมาเก็บตกคนนั้น ไปเป็น ลูกศิษย์ท่าน
ผมก็ยังปรามาสท่าน ไปอีกว่า คนอะไรจะทำงานที่เทียบเท่า พระพุทธเจ้าได้
มันก็มีแต่ พระพุทธเจ้า ด้วยกันเท่านั้น กำลังบารมีจึงจะเทียบเท่ากัน
แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะคิดว่า เป็นการโปรโปทพระ โปรโมทอาจารย์
ของเหล่าลูกศิษย์ที่ไม่รู้เรื่องเท่านั้น คงไม่ใช่ความจริงแน่นอน

ต่อมาหลายวัน ผมฝันถึง หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านมายืนยิ้มให้
แล้วก็มีนางฟ้าใส่ชุดไทยสีชมพู ถือพานมาวางไว้ให้
โดยรูปร่างของแก เป็นการวาดแบบการ์ตูน
เราก็งงไปใหญ่ คิดในใจว่า อะไรกันวะ งานพระพุทธศาสนา
แต่เอาพวกที่เป็นการ์ตูน มาหาเรา มันใช้ไม่ได้สิ้นดี
อย่างน้อยชุดของนางฟ้า ก็ควรจะเป็นชุดไทยที่เค้าถ่ายรูปไว้
ไม่ใช่ภาพการ์ตูน นี่จึงเรียกว่า การไม่ให้เกียรติกัน
แล้วพี่นางฟ้าการ์ตูน ก็พูดกับเราว่า หลวงพ่อใช้ให้มา
จิตของเราจึงมาตามหา พวกท่านทั้งหลาย
เราจึงหันไปทางหลวงพ่อ ก็ยิ้มให้เราอีก
แล้วของท่านที่ว่า ท่านจะเก็บตกทุกคนที่อ่านหนังสือของท่าน
แล้วสื่อจิตถึงท่านได้ ท่านก็จะออกมาช่วย งานพระศาสนา
เราก็อ๋อทันที แค่คำเดียว เราก็เกททันที ไม่ต้องพูดกันมาก

อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่กำลังเล่น เฟสบุค อยู่
ก็มีทีมงานส่ง คำสอนหลวงพ่อฤาษีลิงดำมาให้
เราจึงกดเข้าไปอ่าน รู้สึกว่าสนุกดี มีแต่พวกติดฤทธิ์ทั้งนั้น
สัมผัสได้เลย ทุกคนที่อ่านดู ล้วนมีฤทธิ์ยิ่งกว่าเราอีก
แต่ก็มีภูมิธรรมมากกว่าเรา อีกหลายคน ทำไมน้อ
อ่านไปอ่านมา ไปอ่านกระทู้ที่ชื่อว่า ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ
แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้
http://palungjit.org/posts/10664318/
เราเห็นรูปโปรไฟล์เป็น นางฟ้าการ์ตูนสีชมพู
เราตกกะใจทันที คิดในใจว่า อ้าวนี้เรื่องจริงนี้หว่า
กรูก็คิดว่า เป็นเรื่องความฝันของเด็กติดเกมส์
ที่เล่นเกมส์มากจนเพี้ยนไป เข้ากับใครเค้าไม่ได้
หลังจากนั้นมา ก็อ่านคำสอนอยู่เวปนี้ ไม่ไปเล่นเกมส์ที่ไหนอีก
อ่านคำสอนของหลวงพ่อ มันส์กว่าม๊ากกกกกกกกกกกกกก
ผมจึงแจ้งเกิดจาก กระทู้นี้ด้วยประการฉะนี้ละ ท่านผู้อ่าน

 

ผมเป็นน้องใหม่ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับใครมีประสบการณ์หรือความรู้สัมผัสพลังงานรบกวนสอนผมด้วยนะครับเพื่อเป็นการสร้างบารมี

 

สาธุ อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
ชอบอาราเล่เหมือนกันเลยคะ

 

สาธุ อนุโมทนาทุกบุญกุศลด้วยนะคะ
อ่านถึงตอนความฝันของคุณน่ารักมากคะ เราขำตอนนางฟ้าการ์ตูน เราก็งงเหมือนกันแวบแรก ว่า เออ ทำไมนางฟ้ากลายเป็นการ์ตูนละ
มาอ่านต่อไป เก็ทเลย อ่อ พี่สาวนี่เองคะ
เราเป็นผู้เป็นคนได้เพราะกระทู้นี้จริงๆคะ ของคุณบุญดี ปฏิบัติมานานแล้ว
ของเราใฝ่ชั่วมาเยอะ ดีว่าเจอกระทู้นี้กลับลำทันคะ ไม่งั้นพุ่งลำดิ่งนรกเมื่อไหร่จะพ้นก็ไม่รู้เลยคะ

กระทู้ช่วยชีวิตมากๆคะ ^_^

 

สาธุ สาธุ คะ

ขออนุญาตกล่าวต้อนรับแทน พอดีเข้ามาอ่านแล้ว ไม่อยากให้กระทู้นี้เหงาคะ แฮะแฮะ

เราก็กึ่งๆน้องใหม่เหมือนกันคะ

เราไม่มีพลังพิเศษอะไรเลย จริงๆอยากมีมากเลยนะคะ อยากเป็นซุปเปอร์ฮีโร่ ช่วยคนอื่นได้ ^_^

ของเราจะฝันแม่นมากกว่าคะ โดยเฉพาะถ้ามีคนในตระกูลกำลังจะตาย หรือ ตายในวันนั้น เราจะฝันทุกคน ทุกครั้ง
แล้วก็จะฝันเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้า เจอคนในอนาคตล่วงหน้าคะ
แล้วก็ถ้าจะมีเหตุการณ์อุบัติเหตุ หรืออะไรที่จะเสียหายไม่ปกติ ก็จะแวบเข้ามาให้รู้ก่อนเกิดคะ แต่ชั่วแปปเดียว ป้องกันไม่ทัน เช่น
เราวางมือถือไว้บนโต๊ะ มีคนกำลังถือแก้วน้ำมา มันจะแวบเข้ามาว่า เดี๋ยวเขาจะวางแก้วน้ำบนโต๊ะ
แล้วมือเขาจะปัดไปโดนแก้วคว่ำน้ำหกใส่มือถือเรา แล้วมันก็เป็นจริงๆคะ แต่ก่อนเกิดแค่แวบเดียว ปัองกันไม่ทันคะ มือถือก็เลยพัง ซื้อใหม่โลดดดด T^T

แล้วก็เช่น ตกน้ำ ตกบันได ฯลฯ หรือ จำพวก ถ้าอยู่ในโซนที่จะเกิดเรื่องไม่ดี เราจะรู้สึกว่าตรงนั้นไม่ควรอยู่ เราก็จะพาตัวเองกับคนที่ไปด้วยกันออกมาให้พ้นจากตรงนั้น พอคล้อยหลังก็จะมีเหตุทุกครั้งไป

ที่เราชอบมากคือ เราจะฝันถึงพระบ่อยมากๆ ตั้งแต่เด็กๆ ทั้งที่เราเรียนอยู่โรงเรียนประจำตั้งแต่เด็ก กลับบ้านเดือนละครั้ง ฝันทีไรก็อุ่นใจสบายใจทุกครั้ง มาตอนโตไปค้นข้อมูลก็จะพบว่าท่านมีตัวตนจริงๆ ก็ดีใจคะ กับฝันถึงเชื้อพระวงค์นี่ก็จะบ่อยมากคะ อีกอย่างที่ไม่ชอบเลยคือ ฝันเห็นผีบ่อยมากๆ แล้วต้องเหาะหนีตลอด มากันยั้วเยี้ยไปหมด ในฝันเราก็จะเหาะหนีตลอด กลัวมาก มากันเป็นร้อยๆเลยคะ

แต่เราก็อยากมีพลังพิเศษในชีวิตจริงนะคะ อยากช่วยคนได้เยอะๆ

ดีแต่โม้ ไม่ได้ช่วยคุณทอนเงิน เลยคะ แฮะๆ

 

มาเต็มๆเลย เชื่อเถอะเดี๋ยวก็ต้องมาปฎิบัติ
อย่าลืม พรหมวิหาร 4 กับ กฎแห่งกรรม ล่ะกัน
รู้เห็นอะไรก็แล้วแต่ ห้ามละเมิดกรรมของคนอื่นเด็ดขาด ห้ามบอกเค้า

 

ก่อนเราตามไปฝึกมโนฯ แบบพี่ๆในกระทู้นี้

ที่เราทำคือ รักษาศีล ทำทาน แล้วก็สวดมนต์ สมาธิทุกวันคะ
สมาธิของเรา เราไม่ทำมากแต่อาศัยสม่ำเสมอ เพราะเราเป็นคนนิสัยไม่ดี ถ้าทำหนักจัด หลังๆจะขี้เกียจทำ
หลักของเรา คือ ถ้าไม่เหนื่อยเกินไป 1 เซ็ต ของเราจะจงกรม 30 นาที สมาธิ 30 นาที วันไหนยุ่งๆ เหลือนั่งสมาธิอย่างเดียว วันไหนเหนื่อยจัดเราก็นอนสวดมนต์ นอนสมาธิเอาคะ
ทำแล้วเราก็จะบันทึกไว้ ว่าวันนี้เราทำ บางทีท้อๆ ก็มานั่งดูที่จดย้อนหลัง เป็นกำลังใจ ว่า เราก็ทำได้นะ สู้ต่อไปสิ!!

ทานเราก็เอาแบบพี่ๆ ในนี้ คือ อธิษฐานวันละ 1 บาท ช่วงไหนรวยก็ 5 ,10,20 หยอดกระปุก ได้ไปวัด หรือ มีจังหวะ ทำบุญก็เอาไปหยอดคะ

กับธรรมทาน เราจะคัดบทความคำสอนของหลวงพ่อโพสลงเฟส วันละนิดวันละหน่อย เผื่อจะช่วยสะกิดใจใครบ้าง คนอ่านไม่เยอะหรอกคะ แต่เราก็ตั้งหน้าทำต่อไป เผื่ออนาคตพลิกสะกิดใจใครได้ซักคน ก็ชื่นจายยยยย...

และระหว่างวันเราจะภาวนา บทอิติปิโสฯ สลับ กับคาเงินล้าน และฝึกจับภาพพระตลอดเวลาคะ

เราพึ่งไปฝึกมโนฯ ครั้งแรกที่ ศูนย์พุทธศรัทธา เมื่อเดือนธันวาคมคะ ก็ผ่านฉลุยเห็นภาพแจ่มใสดี โชคดีมากที่จังหวะไปฝึกคนน้อย แล้วเราก็ค่อยมาลองบ้านสายลม ช่วงปีใหม่ ก็จังหวะดี คนน้อยอีกเช่นกัน ไม่รู้จะเกี่ยวกับที่เราอธิษฐานขอสมเด็จองค์ปฐม กับ หลวงพ่อฤาษีท่านไว้หรือเปล่าคะ

เรากลัวเราทำไม่ได้ เลยขอท่านไว้ ถ้าเป็นไปได้ขอให้ได้เจอคนน้อยๆ เราจะได้ถามอาจารย์ได้เรียงตัว ก็คนน้อยจริงๆ ได้ประกบกับอาจารย์ทั้งที่ศูนย์พุทธศรัทธา และบ้านสายลมแทบจะเรียงตัว พอเรามั่นใจแล้วครั้งต่อไป เราก็ไม่ได้ขอคะ พอคนเยอะๆเราก็มั่นใจแล้ว ว่าเราไปได้ เริ่มจับจุดได้ว่าใช่ไม่ใช่ ก็ตามคณะเขาไป

เราคิดเอาเองว่าที่เราฝึกสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรก เพราะเราล้างใจของเราก่อน คิดเอาเองนะคะ และประสบการณ์ส่วนตัวด้วย ของท่านอื่นคงไม่เหมือน

คือ เราตั้งใจของเราใหม่ ว่าความชั่วใดๆ ศีล5 ทุกข้อเราจะไม่ขาดอีก กรรมชั่วเก่าที่เราทำไปเพราะความโง่เขลาของเรา เราจะไม่นึกถึงมันอีก เพราะเราทำไปแล้ว เรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้เลย

นับแต่นี้ไปเราจะยึดศีล 5 เป็นฐานในการใช้ชีวิต และเราจะพยายามจับภาพพระให้นิ่ง เพราะกลัวลงนรก แฮ่ๆๆ
ก็กรรมเก่ามันเยอะอะคะ เลยยึดคำสอนหลวงพ่อ ขอจับภาพพระหนีนรกก่อน กลัวลงนรกมากๆ สยอง และทำกุศลไม่ให้ขาด คือ ทาน ศีล ภาวนา สมาธิ

ถ้าวันไหนพร่องไป เราจะไม่สบายใจว่า จะดิ่งนรกไหมเรา ก็ต้องเอาให้ครบคะ แต่ไม่ได้ตรงเผง ก็อย่างที่เล่าข้างต้นคะ อย่างสมาธิ เหนื่อยจัดก็นอนสมาธิเอา ไม่ได้นั่งตรงเผง แต่เราก็ไม่ได้ขาดการทำสมาธิคะ

พอฝึกมโนฯ มาแล้ว ที่เราเพิ่มเติมเข้ามา คือ ก่อนนอนกับก่อนลุกจากเตียง เราจะพุทโธ หายใจเข้าออก สักสามครั้ง นึกถึงสมเด็จองค์ปฐม กับหลวงพ่อ แล้วคุยกับตัวเองว่าร่างกายเราวันนึง ต้องกลายเป็นศพแน่ๆ ต้องตายแน่นอน เพราะมันไม่ใช่ของเรา เวลานี้เราได้ทำดี ได้ทำทาน รักษาศีล ทำสมาธิครบถ้วนแล้ว ถ้าวันนี้เราจะตายเราจะไปอยู่กับพ่อเรา...
คือ เรามีความรู้สึกนับถือสมเด็จองค์ปฐม กับหลวงพ่อฤาษีว่าเป็นพ่อเรานะคะ เวลาเราคุยคนเดียว เราจะเรียกท่าน ว่าพ่อ

เวลาอาบน้ำเราก็จะคุยกับตัวเองว่า ร่างกายนี่ ถ้าเราไม่ทำความสะอาดมันก็เหม็น มีแต่ของเน่า ขี้ตา ขี้ฟัน ขี้อื่นๆ ร่างกายมันสวยเพราะมันปรุงแต่ง เราไม่ได้สวยจริงๆ อย่างที่เราคิด

เวลาไปไหนเจอผู้หญิง ผู้ชายที่ดูดี เราก็จะมองเขาให้เป็นศพ ว่าเดี๋ยววันนึง เขาก็ต้องบวม ต้องอึด ต้องเฟะ ต้องหนอนไช เหลือแต่กระดูก แล้วก็สลายเป็นฝุ่นผง
แล้วเราก็จะรู้สึกว่า คนทุกคนเท่ากันหมดจริงๆ

จากที่เคยตามแฟชั่น ตามกระแส เรื่องพวกนี้เราหายเลยคะ ไม่ได้ทีเดียวขาดนะคะ แต่มันค่อยๆเบื่อไปเอง มันรู้สึกว่า ทำไปแล้วไม่ได้ประโยชน์อะไร

จากแต่ก่อน พอเลิกงาน วันหยุด หรือเวลาว่าง จะคิดโปรแกรมแล้ว ไปดูหนังเรื่องอะไรดี ไปเที่ยวไหนดี ไปกินอะไรดี ไปแฮงค์เอาท์ที่ไหนดี?

เดี๋ยวนี้ พอมีเวลาว่างคือ ทำบุญอะไร ที่ไหนดี กับ ศึกษาอ่านธรรมะ และฝึกสมาธิเพิ่มจากเซ็ตปกติ เพิ่มเติมมาอีกก็คือ คุยแลกเปลี่ยนเรื่องธรรมบุญกุศล กับคนคอเดียวกัน ฉายาตอนนี้ คือ ยายชี แต่เราไม่ได้เคร่งจ๋านะคะ

ถ้าต้องเข้าสังคมเราก็เข้า ปาร์ตี้เราก็ไปถ้าไฟลท์บังคับ เราก็ยังสนุกกับงานเขาได้ แต่สนุกไปแล้วมันจะรู้สึกในใจเตือนใจเราเข้ามาเองคะ ว่าเรื่องพวกนี้มันสุขแบบโลกๆหาความยั่งยืนไม่ได้เลย แต่เราก็สนุกและเฮฮาไปตามหน้าที่ทางโลก อยู่ในงานเขาเฮฮาเราก็เฮฮา แต่เราก็จับภาพพระกับภาวนาในใจตลอด

ถ้าเพื่อน คนใกล้ตัวที่มีปัญหา มาปรึกษาเราก็จะพยายามแทรกให้เขาเข้าใจเรื่องกฏของกรรม ว่าที่เขาทุกข์ตอนนี้ เพราะเขาเคยทำใครมาก่อน และแนะให้เขาหยุดจองเวรกันไป ทำกุศลให้มากขึ้น แต่เราไม่ไปพูดเรื่องหนักๆยากๆ หรือบังคับว่าเขาต้องทำ ต้องฟังนะคะ

เราเชืี่ออยู่อย่างว่าทุกคนมีวาระทางบุญของตัวเอง เหมือนเรานี่ละคะ เราจะอธิบายให้คำปรึกษาแบบเบาๆ สบายๆ คนรับได้เขานำไปปรับไปทำเราก็ยินดีด้วย คนรับไม่ได้ เราก็จะปลง แต่ไม่ไปดึงดันเขาว่า เธอต้องทำ

แล้วเราก็ให้อภัยคนได้มากขึ้นจากแต่ก่อนที่ไม่ยอมคน ต้องเอาคืน เดี๋ยวนี้ยิ้มตอบอย่างเดียวคะ คิดเสมอว่าเราทำเขามาก่อน ใช้เหตุใช้ผลแก้แล้วไม่กระเตื้องก็ปลงคะ

มีอยู่ช่วงนึง เรานอยด์คะ
เพราะเราอยากเป็นซุปเปอร์ฮีโร่ อยากมีฤทธิ์ อยากฝึกมโนฯ แล้วพี่เขาก็บอกกันว่า ต้องคนมีของเก่า ต้องคนเป็นสายหลวงพ่อ ต้องเคยฝันเห็นหลวงพ่อ

เราไม่เคยฝันเห็นหลวงพ่อเลยสักครั้งเราก็นอยด์ ว่าเราไม่ใช่ลูกหลานหลวงพ่อหรือเปล่าน๊าา?? เราก็มานั่งทวนใจเรา ว่าเราชอบแบบไหน เราเคยฝันเห็นหลวงปู่มั่น กับหลวงปู่ทวด และสมเด็จพุฒาจารย์ โตฯ บ่อยๆตั้งแต่เด็ก โดยไม่รู้ว่าท่านมีตัวตนจริง มารู้ตอนโตที่มาหาในเน็ตเอา เราก็คิดว่า หรือ เราจะสายเงียบๆเรียบๆหว่า?

แต่ใจเราแย้งเลยว่าเราลองได้แต่เราไม่ชอบอะ มันไม่เร้าใจ ไม่ตื่นเต้น เราอยากรู้เห็นด้วยตัวเอง อยากมีฤทธิ์ด้วย เราก็เลยปลงใจว่า ช่าง! เราต้องลองก่อน ถ้าไปฝึกมโนฯ ไม่ได้ ค่อยมาว่ากันใหม่ ไปลองก่อนอย่าพึ่งตีโพยตีพาย...

 

พอไปฝึกแล้วฉลุย เราก็ตื้นตันมากคะ แล้วกรี๊ดมากๆ คือได้เจอพี่หนิง วันสุดท้ายที่จะกลับกรุงเทพฯ

ก่อนไปนี่ก็แอบหวังจะได้เจอไอดอลเราบ้างไหมนะ พี่สาวเอย คุณฝนเอย คุณอ้อย พี่หนิง คนอื่นๆอีก เพราะอย่างที่บอกคะ กระทู้นี้นานมากแล้วววววว ถ้าเจอเราจะขอกอด

ไปป๊ะพี่หนิงวันสุดท้ายตอนใกล้จะขึ้นรถกลับดีใจมากๆ แล้วพี่หนิงนำพระปัจเจกพุทธเจ้าไปถวาย พี่หนิงกวักมือเรียกให้ช่วยยกลงจากรถ

หนูนี่ช็อคมาก ดีใจสุดขีด พี่หนิงอาจจะเห็นว่าหนูชะงัก เลยบอกว่า ไม่สะดวก ไม่เป็นไรนะคะ
จริงๆคือ หนูดีใจมากคะ ทำไรไม่ถูก ยิ่งให้ช่วยยก และร่วมถวายพระปัจเจกฯ ตกรถไม่ได้กลับกรุงเทพฯ หนูก็ยอมคะ 555

ก็ได้ร่วมถวายพระปัจเจกพุทธเจ้า และได้กอดพี่หนิง ได้กอดอาจารย์แม่ด้วยคะ ขอกอดอาจารย์แม่วันแรกที่ไปถึง อาจารย์แม่ไม่ให้กอด อาจารย์แม่บอกอารมณ์หนักไป หนูก็ไม่เข้าใจ คิดว่า เออ..สงสัยเพราะเราเป็นคนใจไม่ดีหรือเปล่าหว่า ทำชั่วมาเยอะ แอบเสียใจนิดๆ
วันสุดท้ายอาจารย์แม่บอกกอดได้แล้ว ดีใจ น้ำตาร่วงเผาะๆ ^_^

 

อนุโมทนา ด้วยนะค้า _/\_

อันนี้ไปฝึก 3 รอบ มืดตึ๊ดตื๋อ ไม่เห็นอะไรเลยค่ะ 5555

ความเลวมีมากค่ะ จับภาพพระไม่ได้ .. ศีล 5 ยังไม่ครบ .. ไม่ได้สวดมนต์เป็นประจำ ..
ไม่ได้นั่งสมาธิ กลัวเห็น กลัวผี ..ตอนนอนก็ไม่ได้จับภาพพระ สวดมนต์บ้าง ส่วนมากจะไม่ได้สวด ..

อยากเห็น อยากได้ ... แล้วจะเอาอะไรมาเห็น มาได้ 5555

เวลานอน เห็นผี บางทีก็สู้กับผี(บีบคอผี / สวดมนต์นำเหรียญหลวงพ่อจี้หัวผี 555) สู้ไม่ไหวก็เหาะหนี 555

บางทีก็ฝันเห็นพระ ไม่รู้จักท่าน จำหน้าทันไม่ได้ด้วย (ไม่เอาไหนจริงๆ)
เคยฝันเห็นหลวงปู่ ปาน หลวงพ่อพระราชพรหมยาน หลวงปู่ดู่ ...
ท่านมาสอนตั้งนานในฝัน ตื่นมาก็จำไม่ได้ -"-

ลูกมันเลวกว่าใครเค้า... กราบขอขมา ที่ทำใหผิดหวังเจ้าค่า... กลัวจะตกนรกเหลือเกิน (เหวออออออ)

 

ลืมอะไรไปหรือปล่าว ถ้าอยากเร่งวาระอีกนิดก็
1. ทรงพรหมวิหาร 4
2.ทบทวนความไม่ดีของตัว
3.ขอขมาพระในโบสถ์
4.ขอขมา พ่อ แม่

สู้ๆ ใกล้ๆล่ะ